De pups doen het goed. Meer dan goed. Vandaag, dag 8, hebben ze allemaal hun geboortegewicht meer dan verdubbeld. Elaine is een prachtmoeder. Soms wil ze even apart,

En dat mag. Als moeder heb je time-outs nodig. En soms wordt het vlak bij die mand zo warm, dat je even probeert wat tocht op te vangen..wat niet lukt, want juist vanwege de tocht hebben we het hondenluik afgesloten. Nah..dan ga je op het matje voor de deur, wat nu dus trouw elke dag gewassen wordt.

Elaine moedert heerlijk. Ze eet goed, ze drinkt goed, de afscheiding is beperkt en ze oogt erg gezond. De temperatuur is ook weer prima. En ze is inmiddels al drie dagen meegeweest naar het bos, waar ze zeer van geniet, maar ze is redelijk snel op de terugweg en als eerste bij de voordeur.  Waar dit op haar wacht, en waar ze voor zorgt:

De pups doen het fantastisch. Ik zie zoveel mooie dingen, helemaal trots. De eerste nagelknipbeurt is al achter de rug. En het groeit en bloeit..

Nou ja, het gaat dus helemaal goed. Maar dit blogje gaat over de namen.

Het nest draag ik op aan mijn lief, mijn man, mijn Martin. En dat verdient hij ten zeerste. 8 juli 1986 zijn we getrouwd. Dat wordt al weer 32 jaar.

Niet iedereen heeft een echtgenoot die de Nobelprijs gewonnen heeft.

Mart heeft hem. Met veel andere veteranen, die gevochten hebben voor de vrede. En dat verdient hij. Mart is een heel moedig iemand. Ik zal niet zo snel onze vakantie in Rome vergeten, waarop een heel aantal mannen een dief achterna zaten. Ze kregen hem te pakken. Voor ik mijn cocktail neer kon zetten, was Mart er al, midden in de groep knokkers. Dat een dief opgepakt wordt, o.k. Dat hij in elkaar geslagen wordt, niet o.k. Da’s Mart. Hij mag geen enorme en superbrede vent zijn, hij dwingt respect af waar nodig. En ik ben trots op hem. Ze zeggen wel eens, een dochter zoekt een man die op haar vader lijkt. Daar zit wat in.

Mart is gek op kinderen. Het was niet vanzelfsprekend dat dat voor mij zou lukken. Maar toch..

Op de momenten dat ik even niet meer kan, neemt hij het over. Onze zoon..geboren na 48 uur weeën.

Natuurlijk ben je dan uitgeput als nieuwe moeder, en ik wilde hem echt heel graag zelf voeden. Dus ik lag uur na uur te luisteren hoe het ging en of hij niet toevallig huilde of er iets met hem was..en dat schiet niet op. Waarop Mart besloot ons kind mee te nemen naar zolder (in de nacht) en hem alleen aan te bieden als hij honger had. Dat ging prima.

Zo weet je, dat je partner er voor je is. Ups en downs, we hebben ze allemaal gehad. En we kiezen nog steeds voor elkaar.

Mart houdt, behalve van zijn zoon en mij, (en de whippets 🙂 ) ook erg van motorrijden.

Hij heeft eens een Harley gekocht, helemaal in kratjes om zelf op te bouwen. En toen werd ik zwanger..en had hij andere projecten. De kratjes Harley zijn verkocht. Maar de liefde voor motoren blijft. Daarom de volgende namen..

Voor de reuen:

Ballistic Norton Commander

Ballistic Ducati Monster

Ballistic Kawasaki Ninja

Voor de teven:

Ballistic Suzuki Intruder

Ballistic Honda Fury

Ballistic Yamaha Wild Star.

De namen zijn inmiddels goedgekeurd door de Raad. Nu nog kijken welk hondje bij welke naam hoort..

U hoort van ons!