Ik denk dat Suki wel gelukkig is. Ze heeft haar pap en mam om mee te spelen.

En nog wat meer mee te spelen,

En soms nog wat.

Voor Cyrus is het wel even wennen. Het is zo’n lief gevoelig joch. Als ik Suki tot de orde roep (en geloof me, dat is vaak nodig) dan moet dat soms met enige stemverheffing. En Cyrus schrikt zich dan suf en komt direct naast mijn knie staan, met zo’n blik van: “Ik dee niks..”. Maar gelukkig heeft ze een jonge fitte moeder die erg geniet van haar dochter. Het is heerlijk om die twee te zien spelen.

Kluiven is natuurlijk bittere noodzaak voor een pup.

En ik probeer ruimschoots te voorzien in materiaal. Toch zijn er al wat boeken van hun rug ontdaan..ach ja, da’s het risico. Het waren boeken over Hannibal Lecter, overigens (u weet wel, van Silence of the Lambs) en die was ook niet vies van een beetje kluiven. Vrij toepasselijk dus.

Nose-art maken, ook een populaire bezigheid, het liefst op zojuist gezeemde ramen. Ik vind eigenlijk wel dat ze talent heeft.

Als je niet beter wist, zou je denken dat Truffel de moeder was van Suki. Duidelijk tante en nichtje.

Er is eigenlijk maar één hond, die niet te dollen valt, en die actief aan opvoeding doet. Die kluif kan daar rustig blijven liggen, Suki weet inmiddels wel dat je op moet passen voor oma Donna.

Donna tolereert haar, maar accepteert geen gekkigheid. Fijn om ook uit de whippethoek wat ondersteuning te hebben in de opvoeding.

Maar dit is toch verreweg de mooiste foto:

Gewoon genieten.