Dit nestje draag ik op aan mijn zoon David. De dag dat hij geboren werd, staat nog altijd ruim op één in mijn geluksmomenten top 10 van het leven. Een rustige baby was hij, echt eentje voor beginners. Daaf kon je altijd overal mee naartoe nemen. De meeste coursingvrienden kennen hem dan ook wel. Nooit te beroerd om iets te doen, en op vele coursingwedstrijden, zelfs het EKC in Nederland, bracht hij met de grote quad het haas rond. Als heel jong ventje. Slim is hij ook, hij werd geselecteerd om mee te mogen doen met de Nationale rekenwedstrijd, gepresenteerd door Joost Prinsen.

Daaf is een dierenliefhebber, en zijn band met Maggie was ijzersterk. We wilden graag een hond, en adopteerden onze greyhound Bas uit het asiel. Toen Bas overleed, wilden we weer heel graag een windhond, maar dan een slagje kleiner..en dat werd onze Maggie.

Onze zoon groeide op tot een knappe man. Tijdens zijn studie ontdekte hij het schaatsen, en het fietsen. En waar ik twijfel of ik de fiets zal pakken naar de supermarkt (en vervolgens blij in mijn autootje klim) fietst hij even van Luxemburg naar Valkenswaard.

Of hij doet even een heuveltje.

Wij zijn trots op onze zoon, zoals hij is. En daarom mocht hij voor dit nest het thema kiezen. Het zijn fietsen geworden, dus..en niet de dagelijkse Sparta waar wij ons op naar de winkel begeven. Dit zijn fietsen die qua prijs een leuk boodschappenautootje benaderen en waar je hoge snelheden mee kunt halen, en dat nog wel zonder trapondersteuning.

We hebben de namen nog niet verbonden aan de hondjes, die keuze moeten we maken als de chipper komt. Maar zo gaan ze heten:

Ballistic Pinarello Dogma

Ballistic Canyon Ultimate

Ballistic Koga Miyata

Ballistic Specialized Venge

Ballistic Bianchi Infinito.

Met de pups gaat het uitstekend. Er gebeurt nu van alles. De oogjes zijn open, de eerste ontworming heeft gisteren plaatsgevonden (en nee, het roze spul zit niet eens op het plafond, ook dat ging probleemloos) en de nageltjes zijn gekortwiekt.

De gewichten zijn geweldig. Er wordt heel lekker gegroeid en Elaine is een prima en relaxte moeder. Ze wil nog niet dat de andere honden fysiek contact hebben met de pups, die zijn nog even helemaal van haar. En dat mag ze van me.

De oogjes zijn open. Je hebt dan nog niet direct van die grote stralende Bambi-ogen. Maar meer de waterige spleetjes van iemand die na een avond flink wijnen ineens in het zonlicht kijkt.

Moedermelk is natuurlijk het allerlekkerst, maar een slokje water wil geeltje toch ook wel eens proberen.

En dan zie je dat het ook al meer gaat opschieten met die oogjes. Blauw vindt zijn moeder het perfecte klimrek/glijbaan.

Het is een absolute luxe, zo’n bergje whippets in je keuken.

De oranje dame was het eerste met alles..lopen, de oogjes open etc. Een bijdehandje.

Maar nu is ze even moe. Dat kan natuurlijk.

Volgende blogje gaan we proberen om portretjes te maken, toch het leukst als die lieve lodderoogjes een beetje open zijn.