Afgelopen zaterdag was voor Sabrina en mij best een spannende dag…de drachtecho van Chinook. Zou de ontmoeting van Chinook en Kedira gevolgen hebben..of niet…

Nou ja. Er waren bepaalde tekenen. Chinookje was nog aanhankelijker dan normaal. En waar ze normaal eet als een bootwerker, ging het eten sinds een paar dagen een beetje met lange tanden. En ze verloor een weekje geleden wat oud bloed, wat wel eens de innesteling van de embryo’s zou kunnen zijn…

Natuurlijk hebben we haar even op tafel gezet, even kijken of er al veranderingen waren. Nou ja, misschien die tepeltjes? Of zien we nou toch al wat aan de onderbelijning? Tja, die gespierde dames van ons laten niet zo heel snel wat zien.

Dus toch best met zo’n vlinders-in-je-buikgevoel naar Eersel, waar dokter Hanneke de echo maakte. 

En jawel!

Het filmpje krijg ik helaas niet geplaatst. Maar we hebben het gezien, de dame is heel erg in verwachting. Dat is reden voor bubbels!

We zijn zo blij, een lichtpuntje in een grauwe, akelige tijd.

Van Eva-Maria, de eigenaresse van Kedira, kreeg ik deze mooie foto’s:

Wat een mooi hoofd en de prettige uitdrukking geeft zijn karakter weer, denk ik. 

Een heel mooie standfoto:

En ook nog eentje in actie:

We verheugen ons op de dingen die komen gaan!