Twee weken is het grut alweer en ze groeien lekker. Af en toe heeft er eentje een wat mindere dag qua drinken, maar de volgende dag is het dan vaak weer extra veel. We zullen eerdaags de nageltjes moeten knippen, want Donna’s buik is één grote collectie krabbels en ook wat beurse plekken. Ik heb het al een keer met de Pedipaws gedaan, maar die nageltjes groeien loeihard! Je kunt nu de kleuren van de pups wat meer gaan zien.
Ze drinken vol overgave.
en ze rusten vol overgave. Heel zen eigenlijk, die puppies. Over mindfullness gesproken..
De kleurtjes worden bij allemaal wat lichter, en wat meer uitgesproken. Hier het beige reutje.
De zusjes Rood en Kerst, die erbij liggen alsof ze aan de glühwein gezeten hebben.
De groene reu doet graag een dutje op het warme lijf van zijn moeder.
Het respect voor moeder is nog ver te zoeken. Donna slaat haar ogen ten hemel, als één van haar kleintjes haar tong naar haar uitsteekt.
Hier appelgroen en blauw in een dromerig onderonsje.
Ik reken de dag van de bevalling als dag 0. In dat geval is het vandaag dag 14, en dan moet er voor de eerste keer ontwormd worden, moeder en kinderen. De spulletjes staan al klaar. (En nee, ik heb geen aandelen).
En dan, op de ochtend van de veertiende dag: De oogjes gaan (een beetje) open, Hallo Wereld!!
Het is een enig gezicht, al die kleine lodderige oogjes. Die zullen de komende dagen nog verder opengaan, en dan hoop ik dat ik in acht paar donkere kijkers kijk. Het wordt steeds leuker..
Jaaaaaah, eindelijk oogjes!
Weeral een prachtig verslag! Wat zijn het toch een schatjes!
Ach ze worden zo schattig ! En die oogjes … smelt 🙂
Het zal denk ik nu als maar drukker worden voor je, Annemarie ! Ik zie op de webcam dat Donna ze toch al een beetje langer alleen laat dan in het begin. En dat je ze dan telkens weer voorzichtig allemaal aanlegt 🙂
Heerlijke gezonde puppekinders… Mooi! 🙂
Oh eindelijk lieve oogjes, prachtig om te zien. En Zen of mindfullness is zo 2012 hihi
De jongens vinden ze steeds schattiger worden.
Aaaaah die oogjes!! Eindelijk….zo worden ze NOG schattiger….en zo wordt de keus straks vast niet makkelijker Annemarie, als al die kleine kraaloogjes je vol liefde aankijken:)
Op de foto’s kun je ze toch beter zien dan op de webcam. En wat zijn ze dan mooi!
Ach, wat schattig zeg!! Ik zag op de webcam dat het echt al steeds meer hondjes worden. 🙂
Oooooh wat leuk,die domerige oogjes !
Luci vind het net een beertje.
ik vind het allemaal zaligheidjes hoor,stuk voor stuk.
groetjes,Brenda
Mooi hoor, al die kleurschakeringen in het achttal. En die oogjes open…. dan zijn het plotseling échte hondjes, en niet langer knorrende en piepende marmotjes. Tuurlijk zijn die kijkers stuk voor stuk donker, met beide ouders die dat ook hebben….. Het wordt steeds meer werk, maar ze worden evenredig leuker, dat hebben ze daarboven speciaal zo bedacht, zodat fokkers er de moed in blijven houden ;>))). Geniet maar verder, wij doen wel mee! En ik ga zeker proberen om ze komen bekijken met 6 weken!
Ze groeien als kool. Erg mooi om bij te houden. Geniet er maar fijn van; ze moeten veel te snel uitvliegen. Het liefst wil je ze alle acht houden (maar dan gaat Mart er van tussen denk ik 🙂 !!!!). Mooie kinders.
Ze worden steeds mooier en mooier en strakjes met oogjes open nog veeeeeeeeeeeeel mooier!
Wat doen ze het goed en niet te vergeten Mama Donna, z’n lief moedertje.
Hoe is het met Maggie?? Hopelijk gaat het ook goed met haar! Geef ze maar een extra dikke knuffel.
Veel plezier verder met het jonge grut!.
Ze zijn prachtig…!! En die oogjes.., zo mooi… Straks houd je niet meer bij wie de meeste deugnietestreken uithaalt…!! De lichte kleurtjes vind ik heel speciaal.
Geef Donna maar een lieve knuffel van mij, als verzachting voor al die krabbeltjes op haar buikje..
WAT GAAT HET SNEL, het is eigenlijk veel te kort die 9 weken, maar ieder moment is er weer 1 om heerlijk van te mogen genieten OGEN te kort, en zeker als ze zo gaan lopen. groetjes yvonne
WOWH ze lopen, wat gaaf en het is met de rust gedaan zo te zien. Arme Donna met al die krioelende kindjes die allemaal tegelijk willen drinken.
Ze krijgt er ook soms echt de zenuwen van, dan wil ze de kist in om te gaan voeden, gaan al die pups door de hele werpkist hopsen. En dan weet ze niet waar ze moet landen..dan veeg ik de pups maar even aan de kant en spreek haar bemoedigend toe. Als ze eenmaal liggen en drinken, vindt ze het wel weer fijn, geloof ik, ondanks al die scherpe nageltjes. Heb ze eergisteren nog bijgevijld met de Pedipaws, maar het resultaat is van zeer korte duur.
Ik vind het echt heel vertederend zoals Donna het hele zwikkie zo geduldig laat drinken ondanks de nageltjes.
Mooie pupjes Annemarie.