Afgelopen donderdag kregen we zeer welkom bezoek: Yvonne, met haar whippet Jillz en haar Afghaanse dame River.
Yvonne bracht nogal een cadeau mee..en heeft dus gelijk drie nieuwe vriendinnen. Allemaal lekkers voor de honden, en een fijne frisbee!
Hoewel Yvonne echt een whippetmens is, heeft ze toch River in haar gezin opgenomen. Via Voordewindhond, een organisatie die honden een tweede kans geeft. River had in haar korte leven al vier eigenaars gehad. Ze was overal bang voor. Kammen en borstelen was doodeng, iemand die een plotselinge beweging maakte was reden om hard weg te rennen, kortom, aan alles was te merken dat mooie River aardig getraumatiseerd was. Maar met heel veel liefde en geduld heeft Yvonne er weer een hond van gemaakt, die de mensheid heel voorzichtig wat vertrouwen durft te geven. En dat vind ik zo ontzettend geweldig van haar, daar maak ik, op dit blog, een diepe buiging voor. Kijk toch eens, van een geschoren, bang Afghaantje, nu weer deze fraaie dame:
Truffel en Jillz maakten een hoop pret, ze speelden whippet en haasje, en renden met een noodvaart achter elkaar aan door de bossen en over de heide, elkaar niets toegevend.
Ook Donna en Jillz zagen elkaar helemaal zitten.
En dan af en toe mijn whippetdames even aan de lijn, zodat ook Jillz een stukje in alle rust met haar vriendin River kon hollen.
Yvonne en haar Riffie. We hebben elkaar aardig lopen te fotograferen. FF terugkijken, is het wat, die foto.. 🙂
Vriendelijke honden mochten gerust meespelen. Hier een Leonberger, die al die dames eens komt checken.
Water blijft aantrekkelijk. River mag best een beetje vies worden van Yvonne. Of heel erg vies, als het moet. Maar dat moest niet van Riff.
Lekker, zo’n tevreden stelletje, moe en voldaan. Op naar huis.
Yvonne had wat droog weer meegenomen, maar helaas net niet genoeg, de laatste vijf minuten liepen we in een stortbui. Â Ach, de honden waren toch al nat. Dus even een stelletje handdoeken aanrukken (oh, wat zijn die whippets dan toch gemakkelijk in de verzorging..) en ook River was weer schoon en redelijk droog en na iets lekkers, ging ze heerlijk op het kleed aan een lekkere kluif werken. Da’s toch een heerlijk gezicht, een stelletje van die voldane vermoeide honden.
Het was leuk Yvonne, ik hoop dat je vaker deze kant op komt.
En Truffie..is loops. Een beetje buikpijn, misschien? Hoe dan ook, opa heeft altijd wel wat troost in huis, en je kunt lekker zielig liggen te wezen op zijn schoot.
Waar zouden we zijn zonder opa’s en oma’s..
Altijd leuk als Yvonne komt. Volgende week ben ik weer de gelukkige. Dan ga ik haar toch eens vragen hoeveel petjes ze heeft; volgens mij meer dan ik schoenen heb 🙂 Alle dames zien er super uit, ik mis alleen een zekere mevrouw R zelve. Zowel River als onze Lady zijn mede opgevoed door een whippet en maakt het zulke geweldige afghanen. Kusje op Truffies buikje.
Lisette GEEN IDEE….
Prachtig verhaal!
Mooi ghaantje, lief kopje,lekker met z’n alle gespeeld, heerlijk zulke foto’s.
Opa’s en oma’s moet je koestern, lieve foto….
Leuk, een blog met veel komplimenten aan het adres van Yvonne, ere wie ere toekomt, ben het er he-le-maal mee eens, Yvonne heeft een klein wondertje verricht met River! 🙂
En verder ziet het er uit als een heel gezellige middag. Knuffeltje voor “zielige” Truffel Xx
Riff heeft mij kunnen overtuigen, dat ze zeker geen Whippet is met langehaartjes ,maar een geweldige vriendin die zeker mijn hart gestolen heeft….
Ja heerlijk Yvonne, want de band moest wel groeien tussen jullie, maar nu is de vriendschap er voor eeuwig!
Minimaal chapeau voor Yvonne want als ik me niet vergis heeft ze niet alleen met het Afghaantje fantastisch werk verricht maar ook met haar Haflinger? Menig wedstrijdpaardje zou bij de slager zijn beland. Diepe buiging Yvonne en heel veel plezier nog met je prachtige menagerie.
Lucia, na het horen van Wolk zijn tumor , heb ik ook slapeloze nachten gehad, word hij wel gelukkig , kan hij ermee omgaan, oog besparend of verwijderen, of toch afscheid nemen.Maar ook nu naar 1,5 jaar ben ik onwijs trots op hem , dat hij zo snel alles weer heeft opgepakt ondanks dat hij het soms erg moeilijk had op vreemd terrein, trailer in , smalle deur openingen, en in het donker. Onze band is geroeid hij gaat je steeds meer vertrouwen, wat is een dierenleven toch goud waard, ik kan niet zonder.
Ach River. Dat wist ik helemaal niet … heel mooi !
En een loopse truffel in huis … klinkt raar, maar verwen ze toch maar goed 🙂
Wat een lieve woordjes, ik bloos ervan, en het gaat eigenlijk vanzelf…. Nee ik lieg, de eerste 3 mnd heb ik heel wat traantjes gelaten, waar ben ik toch aan begonnen, wat moet ik met een afghaan, die gilt als je een halsband om wilt doen, gillen als ze op zij moest, gillen bij borstelen, nagels knippen, en gebit reinigen maar ook pootjes droog maken was een hel, maar diep in haar hart was ze ZO lief, ze moest mijn kans krijgen . En NU na 1 jaar, WE ZIJN EEN TEAM ik wil haar nooit meer kwijt.En Jillz wist het al veel eerder, …. het was / is haar vriendin !!!!
🙂
Gezellige middag! Arme Truffel, ze is eigenlijk nog maar een jonkie en dan al loops. En nogmaals voor Yvonne “applaus” en voor River en voor Wolk. De mooie 7 jaren zijn nu gekomen.
Nou Yvon,zo te lezen heb je een hart van goud wat dieren betreft.En engelen geduld!
Wat knap dat je het is gelukt om River weer gelukkig te maken.Dat geeft vast een hele grote kick.hi hi.
Heb ik jou niet toevallig gezien bij de regiowandeling? Mijn dochters stonden steeds in mijn zij te porren …”mama,kijk nou eens,mama voèl nou eens…”.
En wat een ontroerend gezicht,die Truffel op schoot bij opa.Je ouders zijn echt heel gek op de meiden he?
Kus op het zere buikje van Truffie.
Hoi Brenda, ja ik ben in Soest geweest met de meiden , ook daar hebben we genoten niet alleen van al het moois, maar zeker de goede verzorging door Monique en haar mam, en broer.
Ja inderdaad “Waar zouden we zijn zonder opa’s en oma’s..”, veel wijsheid schuilt in deze zin. Menige fokker kan nog eens rekenen kan rekenen op zo een rechterhand. Ook ik mag hier anders mijn boeltje wel opdoeken.
En moest ik wat minder drinken, ik zou wat minder fouten schrijven:)
Ach Kurt, soms is een wijntje puur therapeutisch, en dan maakt een klein grammaticaal foutje geen enkel verschil in de boodschap. 🙂
Kurt, ik had jou ingeschat als geheelonthouder, maar geen idee hoe kwam ik daar toch bij ben gekomen ;>)). Wat een gezellige middag hebben jullie doorgebracht, en wat een mooie en zeer verdiende complimenten aan het adres van Yvonne. River ziet er fantastisch uit en heeft haar draai in het leven bij haar gevonden. En Truffeltje loops… beter vroeg dan nooit, toch, Hazel rondt het ook zojuist af. Maar een vervelende boel vind ik het toch wel, maar dat komt natuurlijk doordat ik wolwitte vloerbedekking heb, waar ik nooit om wordt uitgelachen door Annemarie en andere hondenmensen – ik ben in ieder geval opgelucht dat zij nog de enige is van mijn vier die het kan worden ;>((.
Jaah, die vloerbedekking..je had het geloof ik nog niet zo lang, toen Chloe besloot misselijk te worden op het wolwitte tapijt. Een soort bruinroze hamburger lag daar te dampen, en ik was degene die het mocht ontdekken. Ik heb ernstig getwijfeld om een foto te maken (jij wist nog van niets) maar heb besloten Chloe haar privacy te gunnen. 🙂