Lieve Mags,
Al weer een jaar zonder jou.
Ik denk elke dag aan je.
Fèl levend meisje, met het hart van een leeuwin. Beschermer van je roedel. Zo vol van liefde voor iedereen om je heen. Dit had nooit mogen gebeuren.
We moeten het nu doen met de herinneringen. Gelukkig hebben we die, in de vorm van vele foto’s, maar het warme gevoel in ons hart is datgene wat altijd blijft. Lieverd, ik hou van je, voor nu en voor altijd onze Maggie.
Mooie bijzondere Mags..
Oja ik weet t weer….t was op onze trouwdag……wat een verdriet………heel veel sterkte vandaag……ik zal een kaarsje voor haar ….en jullie branden…….liefs van mij.
Heel veel sterkte x
Een jaar al weer, als de dag van gisteren in mijn gedachten. sterkte
Wee nog precies toen we het hoorde, Sabrina en ik hebben de hele week lopen janken!!En er kwam niets uit onze handen!! Maar ook wij zullen haar niet vergeten!!xx
Heel erg veel sterkte x
Een jaar al, wat gaat de tijd vlug. Die avond vergeet ik echt nooit meer… die wanhoop, onmacht en ook het verdriet. Ook al had ik haar nog maar 1 keer ontmoet, het blijft me bij. Heel veel liefs en dikke knuf!!
Een jaar verder alweer… Met daarin die dagen dat het gemis oh zo groot is… Haar verjaardag, haar sterfdag en wellicht nog tijdens veel meer dagen… Maar jullie mooie meiske leeft voort in vele harten, dat is zeker! Maar ook hier, op haar eigen weide… De dag na de onthulling van haar weide genoten we een pracht van een zonsopgang… Ik zeg dat was Maggie… Gisteren heb ik de weides helemaal netjes gemaakt… Geen sprietje stond scheef, geen blaadje te zien! Deze ochtend kwamen we buiten… Heel de weides onder de bladeren! Alsof er een wervelwind door het bos ernaast geraast is… Ik zeg gekke, lieve, mooie en onstuimige Maggie weet hier meer van…! Marie, sterkte vandaag… 😑
Een jaar alweer, soms gaat de tijd veel te snel. Ik merkte gisteren nog hoe groot het verdriet om Maggie is, maar het zegt ook zo veel over de betekenis die Maggie had in jullie leven. Sterkte vandaag.
Ik denk ook nog regelmatig aan Maggie. Vaak schiet ze opeens in mijn gedachten als ik naar Bella kijk.Waarom weet ik niet,ze lijkt er niet op en ze is zelfs geen familie.Maar toch,dan opeens denk ik aan haar.En dat vind ik fijn.Dan zie ik dat kleine koppie voor me,met die schattige grijze wimpertjes….
Ïk ben blij dat haar nog heel even heb mogen kennen….mede door haar hebben wij de knoop doorgehakt voor een (ballistic)whippet te gaan.
Veel sterkte !! Xxx
Een moeilijke dag. zoiets heb ik (gelukkig) nog nooit hoeven mee te maken. Maar jullie hebben fantastische herinneringen aan Maggie. En wij zijn blij dat we ze hebben gekend en hebben zien coursen.
Sterkte !
Mooie foto’s, dierbare herinneringen voor jullie…. wat is een jaar, het lijkt wel gisteren…. Veel sterkte!
Deze dag was naar mijn gevoel een van de zwartste dagen uit onze levens met whippets en onze vriendschap met elkaar. Want het was definitief en onomkeerbaar. Er was voor jullie die avond van 24 november maar een lichtpuntje, en dat was dat Cyrus is teruggevonden, voor de nacht inging. Anders was je toch zeker helemaal gek geworden…. Er zijn in een mensenleven helaas dingen die misschien wel erger zijn dan dit was… maar het zijn er niet zo veel. Als ik er weer aan terug denk, dan vagen de afgelopen 12 maanden zichzelf zo weg, en voel ik jullie totale wanhoop en immense verdriet weer. Cyrus is niet meer het vrije hondje dat hij was voor dit gebeuren, maar hij is er tenminste nog. Zo kijk ik op mijn beurt naar Hinde, die na haar gebroken rug niet meer kan worden wie zij was, ook al doet ze ontzettend hard haar best. Twee maanden geleden beleefde ik met mijn hondjes immers praktisch hetzelfde. Maar Hinde is er nog en Hazel werd goddank voor het donker was gevonden. Jij sprong diezelfde avond in de auto en reed de 230 kilometer naar Den Helder, om bij mij te zijn en ’s nachts bij Hinde te waken. Dat was echt een zegen. En ik wil wedden dat Maggie die avond met jou meereed op de achterbank, glimmend van trots op haar fantastische vrouwtje. En dat zij ervoor zorgde dat je hier veilig aan kwam, om te kunnen doen wat nodig was. Maggie heb ik bijna haar hele leven gekend, zij heeft jou en mij bij elkaar gebracht. Een hondje om nooit meer te vergeten.
Ik wilde zo verschrikkelijk graag dat jou niet hetzelfde zou overkomen met Hinde. Je had Jewel al moeten afgeven, en twee vaders. Daar zou ik echt alles voor gedaan hebben. Genoeg is genoeg..
Dat heb je heel mooi gezegd Monique…
Dat gevoel van die zwarte dag zal je nooit meer kwijtraken lijkt mij…. gelukkig heb je ook een heleboel prachtherinneringen aan jouw mooie meisje! Blijven koesteren hoor. Sterkte Annemarie!