Ballistic Whippets

Afgelopen zondag gingen we naar de open show van de BWCBW. Het was even een keuze, want op dezelfde dag was de Winner. Maar ja, in de babyklasse win je toch niets significants, de Winner is qua parkeren al duurder dan de inschrijving in België en het beloofde zo gezellig te worden met Virginie en Tessa, Tom en Sarah en zeker niet te vergeten Jeroen, Ans en Gerdien, die bovendien Noor ingeschreven hadden..ik denk dat dat laatste wel de klap op de vuurpijl was. België dus.

Sabrina and family hebben de afgelopen loopsheid weer bijna 14 dagen voor Truffel gezorgd..geweldig, dat dat zo kan en mag. Dus wilde ik Sabrina graag als gast hebben voor dit weekend, om te bedanken. Ze zet zich 100 % in voor Ballistic, waar nodig en is een fijne vriendin. Een girls-weekend, dus.

Dus stonden we zondag om vijf uur op. Slik. De luie mens in mij denkt dan altijd: doe toch normaal. Wie gaat er nou op zondag zo achterlijk vroeg opstaan om een hondje een stukkie te laten lopen in een zaaltje in Verweggistan. Maar ja, die wekker ging nu eenmaal, daar gehoorzaam je aan als die met reden is gezet, en dus waren we voor half zeven onderweg naar Bissegem. En ik moet zeggen..geen spijt van gehad. Het was zo gezellig. Ik denk dat Sarah en Cooper zo’n beetje als eerste van ons groepje aan de beurt waren. En met mooi resultaat, vierde, mèt plaatsing!

Ineens zag ik Jean verschijnen..de eigenaar van Zoran, het groene bandje uit het tweede nest. Zoran is een knapperd, maar heeft helaas zijn pootje geblesseerd door een stuk glas, en Jean moest hem terugtrekken. Zo leuk om Jean even te zien, en hij nodigde ons uit om na de show een bakkie te komen doen, om zodoende Rika en Zoran even te zien.

Het was pas tegen half elf, maar Sarah was klaar, ik moest nog..en de koelbox met Cava ging open. Da’s lekker. Normaal ben zelfs ik niet zo vroeg aan de bubbels (ja, u moet lachen, maar het is echt waar) maar ik was toch zenuwachtig. Lang geleden dat ik zelf gehandled heb. Dus ik dacht, met een glaasje of twee, ben ik vast veel meer ontspannen.

En dat was ook zo. Ik had het prima naar mijn zin, straalde dat blijkbaar over naar Elaine, die het uitstekend deed, en we maakten een prima rondje samen.

Een beetje verrassend was wel, dat er niemand van de pups geplaatst werd. Nou ben ik niet bekend met de Belgische zeden en gebruiken op showgebied, dus maar eens te rade gegaan bij Veronique. Die uitlegde, dat om diverse goede redenen, de pups pas in de middag geplaatst zouden worden, in de erering. Compleet met gezellig muziekje etc. Dus da’s twee keer lopen voor één geld. Als Nederlander waardéér je dat. Elaine vond het een druk dagje, maar wel gezellig. Zeker omdat Tom (van Sarah) steeds onder tafel verdween om haar te knuffelen. Houdt ze van.

Vlak na de pauze was de beurt aan Noortje (Ballistic Alpha Ariëtis). Een mooi meissie. Het rode bandje van weleer..Jeroen en Noor hebben ook al voor de show hun best gedaan, met ringtraining en zelfs privétraining..en het wierp zijn vruchten af. Noor werd eerste in de tussenklasse! Trots..mooi momentje.

En toen was de beurt aan Elaine en mij. Nieuwe cava was niet meer verantwoord, want ja, je moet ook die auto nog in. Met een kostbare lading als Sabrina en Elaine neem je uiteraard geen enkel risico. Dus met de goedgevulde buik van het verrukkelijke buffet, toch maar de ring in rollen. En dat ging goed. Eerst werd Elaine beste baby (minor puppy) bij de meisjes. Toen werd de beste minor pup bij de jongens gekozen. Elaine en the best boy samen in de ring..en verdorie, Elaine wint! Dat was ook weer even een momentje. Eerste show, en gelijk beste baby..goh. Genieten.

Bij mij doorbrak dit ook iets. Ik heb altijd het idee een beetje gehad, dat ik niet zelf moest handlen. Dat er dan, letterlijk en figuurlijk, geen hond zou winnen..en nou lukt het toch. Een boost voor mijn zelfvertrouwen, maar uiteraard voornamelijk te danken aan Elaine (Hamrya’s Element of suprise) en haar fokker Donna Lynch. Dat deed goed, heel goed. Iedereen bedankt voor de warme berichten, hartelijke felicitaties, mooie foto’s en voor de cava. 🙂 Sien, ik heb je foto gepikt..hoop dat het mocht. Het was een happy moment.

Uiteraard realiseerde ik mezelf dat ik zo vlak na de show nog wel een glaasje bubbels zou willen, en wilde niet meer naar huis rijden. Dus hebben we eerst een lekker bakkie koffie gedaan bij Jean, Rika en Zoran. Ik wilde graag Zoran knuffelen en wie weet een foto maken, maar Zoran had maar voor één ding oog: Elaine. Die twee hebben het even leuk gehad.

Toen door naar het Bed&Breakfast, vlak in de buurt. Een gezellige kamer. En een nieuw slaapzakje (een echte Gerdien&Ans) voor Elaine. Ze had haar andere ondergekotst..het autorijden gaat nog niet geweldig.

Elaine was hondsmoe. En Sabrina en ik ook niet meer helemaal fris en fit. Dus hebben we de lieve eigenaresse van het B&B (De Zoete Kers te Wakkem) gevraagd of ze wat te eten voor ons had..en we kregen beiden een lekker stokbroodje met beleg. En uiteraard had ik zelf het glaasje bubbels bij me om de plaatsingen van Elaine en Noor te vieren.

Het was een heerlijke avond, en al waren Sabrina en ik beiden totaal versleten en van plan om rond negen uur te gaan dutten, dat ging uiteraard niet door..bijkletsen is ook belangrijk. Elaine heeft voor het eerst bij mij geslapen, het was een groot tweepersoonsbed maar ze stond er op om in mijn knieholte te liggen, en tegen mijn buik, en in mijn nek..elk uur moest er iets anders uitgeprobeerd worden dus ik durf niet te zeggen dat ik 100 % fris en fruitig opstond. Maar ja.

Om de lange rit te breken, waren we uitgenodigd bij Tinne en Marc voor de lunch. Hartstikke gezellig. Kate en Elaine spelen heerlijk met elkaar, en laten zien dat ze behalve lief en vrolijk, wellicht ook nog niet 100 % goed gemanierd zijn.

Het was een mooi lang weekend. Waar ik nog even van moet bijkomen, maar dat heb je met mooie weekends. Thuis ging het met Cyrus niet zo goed..hij heeft zeer regelmatig voor het raam gestaan om te kijken of Elaine al terugkwam, en eten vond hij niet nodig. Dus het was heerlijk voor hem om zijn vermoeide meissie weer lekker thuis te hebben.

Een memorabel weekend, met hartelijke dank aan de mensen van de BWCBW, keurmeester Gino Decruy en iedereen die er toe bij gedragen heeft om dit een fijn weekend te maken.