Morgen zijn de pups al weer een week oud. Ze zijn vitaal, dik en rond en zijn allen goed gegroeid. De hoogste tijd voor de namen dus. Het lijkt misschien vreemd, maar ik heb acht namen, en acht puppies. Maar welke pup welke naam krijgt..dat weet ik pas met zes weken, als ik mijn eigen keuzes gemaakt heb. Als de chipper komt, is de tijd om de namen aan de puppies te koppelen.
En dan nu, die namen, en het waarom. Ik heb twee fantastische ouders, die er altijd onvoorwaardelijk voor mijn broer René en mij geweest zijn. Ik hou verschrikkelijk veel van ze, en ben zo blij dat ze er nog zijn, vitaal en al.
En nog zijn. Elke dag weer.
Daarom wil ik graag dit eerste nest opdragen aan mijn vader.
Het grootste deel van zijn leven is hij bezig geweest met de vliegerij. In de Luchtmacht, als operationeel directeur van Rotterdam Airport, als algemeen directeur van Eindhoven Airport, als vlieginstructeur. Drukke banen, toch heb ik nooit het gevoel gehad dat ik aandacht te kort gekomen ben. Als kind was ik erg vaak ziek, hele winters lang geplaagd door longontstekingen. De nachten bracht ik vaak hoestend door, en vaak kwam mijn vader dan even naar beneden, midden in de nacht, voor een praatje, een spelletje pesten..terwijl de wekker in de ochtend toch weer op tijd ging. Toen hij met pensioen was, waren daar de kleinkinderen.
Mijn ouders hebben altijd opgepast op David, een dag in de week, zijn babykamer daar was bijna eerder klaar dan de mijne. Pap ging op zo’n oppasdag vaak even met Daaf naar de IKEA, naar het ballenbad. En daarna natuurlijk een ritje naar MacDonalds.. Maar David is vast ook één van de weinige kinderen, die op zijn vierde jaar al zijn eerste vliegles kreeg, van zijn opa.
Het was een prachtig gezicht, Daafje achter de knuppel van het toestel, zelfs even een stukje “alleen” vliegend, onder het toeziend oog van opa.
En natuurlijk kreeg hij zijn certificaat, Daaf zag nog wat witjes want vliegen terwijl je eigenlijk nauwelijks boven het dashboard uit kunt kijken, daar kun je een beetje misselijk van worden.
Mijn ouders zijn ook gek met onze Whippets. Oma heeft altijd iets lekkers in haar tas voor haar kleinhonden als ze komt. Onze Harley was bijzonder gesteld op mijn vader. Als pap eenmaal plaatsgenomen had op de bank, sprong Harley er gelijk bij en bleef de hele avond op zijn schoot liggen. Aangezien mijn vader vaak ribcord broeken draagt, en Harley altijd enorm verhaarde, leverde dit altijd een Harleyvormige afdruk op de kleding van mijn vader op. De plakroller ligt tot op de dag van vandaag nog in de la, helaas niet veel meer gebruikt.
In het begin van dit jaar moesten we Harley laten gaan. Ook tot groot verdriet van mijn ouders. Kort daarop werd mijn vader ziek. Een gemene ziekte, maar omdat hij nog sterk en vitaal is, vonden de artsen het zeker wenselijk om geen afwachtend beleid aan te houden, maar stevig te gaan behandelen. Zeven weken lang is mijn vader elke dag in zijn eigen auto naar de bestraling gereden. En hij heeft het uitstekend doorstaan. Onlangs was de controle, en mijn vader is genezen verklaard. Goddank. Nu mogen we het kerstfeest vieren met gezonde ouders, en een nieuwe generatie Whippets, die allen een fijn leven tegemoet gaan bij hun nieuwe gezinnen.
De namen van deze hondjes zijn de namen van vliegtuigen waar mijn vader op gevlogen heeft, niet allemaal, maar wel een stuk of vijf. Het zijn kleine stoere gevechtsvliegtuigen. Passend bij de hondjes, vind ik, niet zo groot maar snel en dapper.
Voor de reuen:
Ballistic Hunter
Ballistic Spitfire
En voor de teven:
Ballistic Dakota
Ballistic Gloster Meteor
Ballistic Tiger Moth
Ballistic Sea Fury
Ballistic Fouga Magister
Ballistic Fairey Firefly.
Zo, dan bent u nu weer helemaal bij. Nou ja, niet helemaal misschien..nog een paar fotootjes van het grut met zes dagen.
Wat een snoepies hè.
Er komt al wat pigment op de neusjes.
Twee zusters, qua kleur leuk op elkaar aansluitend.
En al dit groeigeweld vindt plaats in de Whippetbabykamer.
Verder is vandaag Jacqueline Wagener even aangewipt, met haar camera. Daar ben ik altijd blij mee, ze maakt schitterende foto’s (en het is ook een gezellig mens.) Om dit blog niet al te zeer te belasten, bij deze de link naar de foto’s:
https://www.hondenforum.nl/plaza/viewtopic.php?f=26&t=232808
Bedankt, Jacqueline!
Helaas nog geen naam bij een hoofdje dus. Maar wel leuke namen hoor!
Dakota springt er voor mij echt uit. Niet zo vreemd hé, Phoenix, Dakota… Stond trouwens ook op m’n lijstje toen ik een naam voor Phoenix zocht.
En bij de mannen vind ik Hunter echt gaaf!
Snap nu ook de “Airborne” uit je eerste aankondiging. Vermoedde al dat dat iets met de namen te maken zou hebben, gaaf!
Enorm leuke stoere namen. En ook leuk het verhaal er achter en de foto’s erbij. En heerlijk voor jullie dat het met je vader weer goed gaat.
En de pupjes, jaaaaa, schatjes!
Wat een mooi en ontroerend verslag Annemarie!
Wat is het toch fijn uit een warm nest te komen hé… hopelijk heb je je ouders nog een tijdje bij je! (ik heb hetzelfde geluk ;-))
Ik vind de namen gewéldig! :-))
Lekker stoer seg.
Spitfire vind ik een héle leuke 🙂 Heel passend bij ons snelle ras.
Kerst 2012 is eentje om nooit te vergeten!
Wat een mooi gebaar naar je ouders Annemarie! Ik moest best even slikken van je ontroerende stukje, wat zijn jullie door een moeilijke periode gegaan dit jaar en wat ee kanjer die vader van je!
Dat je ouders nog maar heel lang mee mogen genieten van jouw Whippetjes en gezin! 🙂 *In omgekeerde volgorde eigenlijk, maar ja het is toch een Whippetblog!*
En dat de kleine 8 wondertjes maar heel mooi en gezond op mogen groeien! 🙂
Was vandaag al in een snotterbui (kerst zonder Prince én mijn ouders) maar na het lezen van je berichtje stroomden de tranen over mijn wangen: van een lach (het nieuwe leven en de liefde voor je ouders en dat kleine lieve Daafje) en van een traan (Harley en de ziekte van je vader). De foto’s van JW zijn prachtig, vooral het koppie van Donna. Nu kan ik helemaal niet meer wachten om ze te zien en te knuffelen (ja, ik heb het nog steeds over de pups maar je ouders wil ik ook wel even knuffelen; wat een lieverds hè?). Wanneer MOET ik nu eindelijk komen helpen met dweilen en poepies opruimen? 🙂
Donna doet het nog een weekje of twee zelf, denk ik. Daarna weet ik je te vinden! 🙂
schitterend!!! En wat heb je het mooi opgeschreven Annemarie, echt heel mooi! Wat zal je vader trots zijn!
Fantastische namen, Paul zit knikkend naast me en vindt ze ook erg stoer!
Wat een ontroerend verhaal….!
Als ouder zijnde moet je toch wel even een zakdoekje pakken denk ik bij het lezen van dit blogje….
En wat een geweldige namen.ben benieuwd of wij Hunter of Spitfire zullen krijgen…
“Huuuuuunter..kom’…..Spitfiretje,ga je mee met `t vrouwtje?”…..klinkt goed!
Schattige foto`s ook!
Nog maar 7 weekjeeeeeees……..
groetjes,Brenda
Hele mooie namen , en een heel mooi gebaar om ze te vernoemen .
De foto”s van Jacq…. zijn ook te gek , ik begin al te neigen naar een favorietje 🙂
Bij de namen val ik vooral op Firefly en Spitfire , Fire ( net zo snel als een Whippet ) .
Leuke namen, en een prachtig gebaar om ze aan je vader op te dragen.
Leuk stukje, Annemarie ! En wat heerlijk dat je altijd een puppysit bij de hand hebt 🙂
Geweldige namen ! al denk ik dat sommigen er toch een roepnaam op na gaan houden. want als ze een keertje een hert zien en je moet roepen : Fouga Magisterrrrrrrr …. dan zijn ze ondertussen al vast in Belgie 😉
Da’s ook de bedoeling, Tinne, de roepnamen zijn aan de eigenaars..daar heb ik niets meer over te zeggen dan. 🙂
Wat een mooie gedachte om je eerste nest aan je vader op te dragen! Mooie namen hoor, ze passen goed bij de whippet. 🙂
Wow Annemarie, wat een ontzettend mooi en ontroerend verhaal. En leuke foto’s ook. Het raakt me echt. Opa zal het geweldig vinden! Echt leuke namen trouwens! Kan niet wachten om de pups te zien!
Wat een prachtig en ontroerend thema voor het 1e nestje met zoveel liefde en respect voor je vader. De tranen branden in mijn ogen.
Enne doe voor ons maar Sea Fury met het bij ons passende hondje graag hihi !!! Als strand liefhebber (om te wandelen) en met een diep respect voor de krachten van de zee. De roepnaam, tja die weet je al, een Godin van de wind wordt het, alleen uiteraard wel met 4 pootjes op de aarde in plaats van in de lucht.
Ja, je roepnaam is mooi. En heel toepasselijk. Maar Sea Fury is helaas waarschijnlijk al bezet.. 🙂
Zo mooi stuk en natuurlijk geweldige namen! En de pups zien er uit om door een ringetje te halen. Geniet nog maar lekker van je mensen en whippet familie!!
Prachtig….. ik was stiekem al op de hoogte van dit thema en het hoe en waarom, maar desondanks zit ik te genieten bij het lezen van dit blogje en de mooie symbolische foto’s erbij. Wat zullen je ouders trots en blij hiermee zijn! En wat ontwikkelt het nest zich voorbeeldig….. je weet het, zo vanzelfsprekend is dat allemaal niet. Geniet maar lekker door!!
PS: en wat was jouw vader een “hunk”, zo op de foto te zien, en dan ook nog eentje met zo’n sexy beroep….. daar ben je als dochter al een leven lang apatrots op denk ik ;>)))
Dat kan ik niet ontkennen. 🙂
Hi Annemarie,
what an interesting story behind your choice of the names. So if we see a pup of Ballistic at a show or coursing in the future we will remember your story and your dad. Great!
Ontroerend…dat was ook mijn eerste gedachte toen ik dit blogje las en aan de reacties te zien ben ik beslist niet de enige…;-)
Wens jou en je familie een fatastische Kerst en ik weet zéker dat dit helemaal gaat lukken. Geniet er met volle teugen van Annemarie, het is je van harte gegund.
Annemarie, zijn er inderdaad pupjes met een donkere streep over de rug, of is dat een schijn door de webcam ?
Er zijn zeker pupjes met een donkerdere streep over de rug. Die zal uiteraard lichter worden, maar is nu nog wel erg mooi, lijkt wel seal. En glànzen.. het lijken wel kerstballen.