Lieverd van me,
Groot blond beest. Zo trouw, zo liefhebbend, en met een plekje in zoveel harten. Verdediger van je roedel, blije vrolijke hond.
Wat was je verschrikkelijk mooi, van binnen en van buiten.
En wat was je moedig. Vechtend tegen je verschrikkelijke ziekte, en tegen de bijwerkingen van de medicijnen, waarmee we je probeerden toch een goed leven te geven. Dat is lang gelukt, maar het ging achteruit. Na een verschrikkelijke middag voor jou, moesten we met een bloedend hart aan onszelf toegeven, dat dit niet beter ging worden en dat we het aan jou verplicht waren, om je verdere pijn te besparen.
Wat een verschrikkelijke beslissing, Harley, lieverd.
Als puppie van 6 weken werden we ter plekke verliefd op je, onze keuze uit een nest van 10 puppen.
?
Een lief en stoer ventje.
Je groeide al snel op tot een grote mooie jonge reu. Maggie moederde over je, en jullie waren twee handen op 1 buik.
En het mooie was, zoals Maggie voor jou zorgde, zorgde jij voor Donna, toen ze nog pup was. En nog. Gisteren kwam er een grote herder op ons af rennen, en jij was los. Donna is pas aangevallen door een herder, en jij zag hoe bang ze was. Je ging met zo’n geweld op de veel grotere hond af, dat die een blik op je wierp en spoorslags het hazenpad koos..
Bij de coursingtrok je de baas voort naar de start, en blaffend van vreugde deed je je course, overal overheen springend, of doorheen, naargelang het uit kwam.
Je was lief bij de kill. Je beet beleefd in het haas, en ging dan op zoek naar mij. Waar ik ook stond, je zocht me op en kwam even een knuffel halen. Ondanks de zware invloed van je medicijnen wist je zelfs een keer de derde plaats te behalen!
Je had zo’n fijn, zacht en bescheiden karakter. En je was een megaknuffel. Als er bezoek kwam, kwamen er twee vragen in je op: a. hebben ze wat lekkers bij zich, en b. mogen we op schoot?
Je was ook een klein beetje beroemd: hier sta je in de Hondenwereld!
Maar er de narigheid met de epilepsie werd allengs groter. De medicatie, die je redelijk stabiel hield, kon je niet meer verdragen, je kreeg er maagzweren van. De medicatie die we daarna uitgeprobeerd hebben, deed niet voldoende, en bij de laatste medicatie, de Epitard, liet je zien dat de maagklachten weer terugkwamen, en je kreeg zulke afschuwelijke epileptische aanvallen, dat we het niet meer aan konden zien. We denken, dat de grens bereikt was. Al blijft de twijfel..
Martin heeft geen honden, zegt hij altijd. Maar toch was hij degene die de babyfoon zette, en zorgde voor je als die nare aanvallen kwamen. ook midden in de nacht. En David was één van de heel weinigen die ik vertrouwde met je als wij er niet waren, en al op heel jonge leeftijd hielp David je tijdens en na de aanvallen, Daaf hield het hoofd koel en deed wat er gedaan moest worden. Jullie hielden van elkaar, de drie mannen, en tijdens coursings sliep je tussen Daaf en Mart in.
Harley, we hielden, en houden van je. Ooit hoop ik je weer terug te zien. Maar tot die tijd begraven we je diep in ons hart, en zo ben je altijd bij ons. Laat de aanvallen en de pijn achter je, en ga vanuit onze armen op weg naar het licht.
Harley is vrijdag 18 februari 2011 om 22.00 gestorven.
Vaarwel, lief zacht blond knuffelbeest van me.
Tranen over m’n wangen. Weet het nog goed dat ik dit bericht vorig jaar las. En nu al een jaar verder. Een jaar met een hele mooie gebeurtenis, jullie mooie nestje maar ook met het blijvende gemis…
Veel sterkte vandaag… Knuffel vanuit R’dam!
Hier ook tranen! Het blijft verschrikkelijk om je geliefde dier af te moeten geven! Veel sterkte.
Dat het al weer een jaar geleden is. het doet nog net zo zeer als de dag van gisteren.
Het was er eentje die niet vergeten zal worden.
Net zo min als julie Prince, een zwarte bladzijde in de Whippetgeschiedenis. Wat hebben we ons best gedaan om hem te behouden, maar tevergeefs. Zo plotseling, terwijl we bij Harley al enigszins toegroeiden naar het idee dat juist hij wellicht geen 14 jaar zou worden.
Het leven kan soms snoeihard zijn. We merken dit helaas momenteel op wat meer fronten.
Zo dan,dat hakt er even in bij mij….Verschrikkelijk.
Ik zou nu zoveel willen zeggen,maar weet eigenlijk niet hoe….en wàt eigenlijk….
Ik begin telkens met een zin,maar vind gewoon de juiste woorden niet….dus wis ik het maar weer….
Weet wel dat ik heel erg aan jullie denk.
Ik wens jullie alle sterkte toe!
Liefs,Brenda
xxx
Het verdriet zit er bij mij ook nog voor Harley. Hij was een whippet waar ik een bijzonder contact mee mocht hebben. En uitgerekend vandaag kom je hier naar onze puppies kijken Annemarie. Er loopt hier namelijk iemand rond die naar mijn gevoel Harley’s energie uitstraalt, ik zweer het je! En ik heb het niet eens over oma Jewel….. We zien elkaar straks!
Ik vind het fijn dat je er juist vandaag bij kunt zijn hier in Den Helder. Wie weet, een paar uurtjes afleiding op deze pijnlijke verjaring van Harley’s overgaan naar het licht. En échte knuffels i.p.v. virtuele….
Hier denken we ook aan jou, Annemarie.
Het is toch zo moeilijk, je blijft hem zo missen.
Ook al is dan een jaar later, het blijft z’n groot gemis.
Sterkte lieve schat, we weten hoe het voelt, we missen onze Bono ook nog elke dag.
Lieve knuffel en dikke kus van ons
Likje van ons Rico.
Toen jullie ons, een paar maanden geleden, over Harley vertelde zagen we de liefde voor hem en het verdriet in jullie ogen. Harley zal altijd een bijzonder plekje in jullie harten hebben. Annemarie, Martin en David sterkte vandaag.
Wij denken aan jullie en een lief likje van Anyl
Er is heel veel wat ik wil zeggen maar ik ben sprakeloos. Het doet nog zo zeer. Veel sterkte maar ook heel veel plezier vandaag met de Harley lookalikes in DH.
Dank jullie wel voor alle lieve reacties. Een rotdag, maar goedgemaakt door heerlijke afleiding: Monique’s mooie puppen, waarvan er ééntje inderdaad een beetje aanvoelde als Harley.
Soms zit er zo’n heel bijzondertje tussen… Een bijzonder plekje in je hart voor dit bijzondere hondje…
Al een jaar voorbij, een jaar waar in er waarschijnlijk geen dag is geweest dat je niet aan hem dacht.
Veel sterkte!
Ongelooflijk dat het alweer een jaar geleden is…. Het was ongetwijfeld een zware dag voor jullie. Veel sterkte.
Het is pijnlijk om een hondje te moeten laten gaan. Je blijft ze missen maar ze blijven voor altijd in je hart en gedachten. Ze hebben daar een plekje verdient. Ter nagedachtenis brandt bij ons een kaarsje voor Harley
Ook jullie bedankt voor de fijne reacties en Virginie, je kaarsje wordt zeer gewaardeerd.
Lieve, lieve Harley. Alweer een jaar om, alles gaat veel te snel ! Zijn aanwezigheid is altijd nog te voelen in jullie huis. Voor mijn gevoel is Harley nog altijd een beetje bij jullie. Dag lieve Harley, we missen je nog steeds.
Dit zijn dan de rotberichtjes op de blogjes … en voor Harley kwam dat veel en veel te vroeg 🙁
Pfff, dat raakt, zeg. Ik kan mij niet voorstellen hoe verschrikkelijk de wanhoop moet zijn geweest. Wat hebben jullie een prachtig dier gehad en wat heeft dat de grote pijn bevestigd.
Sterkte.
Dank je, Arthur. Ja, hij was mooi, innerlijk en uiterlijk. Hij was ondanks de afschuwelijke aanvallen en de pijn een voorbeeld voor ons. De aanvallen overkwamen hem, maar direct als de fysieke narigheid achter de rug was, was hij weer één en al vrolijkheid en warmte, vol vertrouwen in het leven.