Op kerstochtend ontwaakt de blauwe reu met een vreemd gevoel in zijn maagje. Een beetje trek, waarschijnlijk.
No problem, even naar mam..eh…lopen. (Nou ja..)
De melkbar is er duidelijk klaar voor. (Deze foto is niet bestemd voor reutjes jonger dan een jaar, of ouder dan acht weken. )
Doet me een beetje denken aan ons bijgerechtje, waar Mart zich op dat moment mee bezig hield.
Het blauwe reutje is niet de enige met trek. Ze zijn op deze leeftijd nog erg stapelbaar, die puppies.
Donna vindt het gelukkig allemaal prima, en gaat zò liggen, dat alle tepeltjes te benutten zijn.
Ze krijgt onderhand zo’n routine met dit grote gezin van haar, dat ze ook tijdens het voeden wel wil weten, wat er verder in de keuken gebeurt en ze is ook in voor een praatje.
Aan de pootjes te zien, hebben de pups nog een hoop groeiwerk te doen.
Soms neemt Donna even een time-out. Kwaliteitstijd voor zichzelf. Goed zo, Donna. Als je niet goed voor jezelf zorgt, kun je ook niet goed voor je kinderen zorgen.
Maar vanochtend werd ze opgeschrikt door een ijselijk gegil. Het groene reutje had ergens pijn. En liet dit heel, heel duidelijk merken. Maggie kwam met grote schrikogen de keuken in, Donna likte en likte zijn buikje, ik checkte het hondje op breuken en dergelijke (gelukkig niets) maar het gegil ging door. Martin kwam vanuit zijn slaapkamer naar beneden, kijken wat er aan de hand was?! Toen heb ik het hondje maar ter hand genomen, watje erbij, olijfolie erop en flink over het buikje wrijven, met de richting van de darmen mee. En ja hoor… een heel ding, voor een klein hondje, daar zal-ie het zeker even benauwd van gehad hebben.
Tja, en dat doet me dan weer denken aan het eten van eerste kerstdag.. Â đ
Het was heel gezellig, ons bescheiden kerstdinertje, om wille van de rust in huis waren alleen mijn ouders present. Dat vinden mijn meiden heerlijk, en als oma nou in het midden gaat zitten, kunnen we allebei naast oma zitten. En zet die tas met dat lekkers maar op schoot, oma, dan kun je er gemakkelijk bij, zo af en toe.
Het eten smaakt gelukkig prima. Ondanks alle eerdere vreemde associaties.
Maggie wil even op schoot. Alleen soms kan ze zichzelf zo ongelukkig neerzetten.
Schat, komt de koffie er al aan?
Om de dag sop ik even de werpkist en omgeving uit met een Dettolsopje, even de vetbedjes verschonen en alles weer fris maken. De puppies hebben dan even supervisie nodig. Gelukkig hebben we een bereidwillige puppiesit.
Die ook nog elke keer voor nieuwe bandjes zorgt, zodat ik nooit mispak als er een vervangen moet worden.
Ze zeggen wel eens: it takes a village to raise a child. Hier is het: it takes a family to raise a nest.
Leuk stukje weer! Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik na die vreemde associaties van jou geen trek meer had… đ Moeder en pups zien er prima uit. En wat groeien ze toch ongelooflijk hard! Voor je het weet kunnen ze al lopen, en dan begint de pret pas echt… đ
Ik kan haast niet wachten, Nikki..alhoewel, het gaat al zo hard en voor ik het weet, zijn ze uitgevlogen. Laat het maar rustig gaan, allemaal..
Ik hoop dat je de peertjes en de rollades niet verwisseld hebt op je bord voor die andere -euh- lekkernijen đ Tja, ik val in herhaling maar het is alweer zo’n ontzettend leuk stukje met leuke foto’s van het drukke gezinsleven. Ik hoop wel dat je inmiddels je koffie hebt gehad (ik heb George niet voor niets langs gestuurd met die cupjes!).
Ik zit dag en nacht strak in de make-up, maar geen George.. Tja, met teleurstellingen moet je kunnen omgaan. đ
Oh wat zijn ze al groot, dat gaat snel, nog heel even en dan gaan de oogjes toch open ?
Zo te zien hebben jullie gezellige dagen gehad en lekker puppen knuffelen.
Ik verwacht elk moment te zien wat voor kleur ogen de puppenkinderen hebben, Herma. Donker, waarschijnlijk, maar zou het toch graag willen zien. De mintgroene dame liet vanochtend al een heel klein stukje oog zien aan Mart en Daaf..en sloot ze toen gelijk weer. Oh dear. đ
De mint groene dame daar valt mijn oog nogal eens op. Ik vind haar tekening en haar witte billetjes zo grappig. De jongens zeggen geregeld alle kleuren zijn voor mama goed als het maar wit is oeps. Gelukkig hebben alle pupjes wit. Ik ben ook zo nieuwsgierig wat er achter die oogleden verstopt zit. Zodra ze open gaan fotoos graag !!!! hihihih
Hahahaha geweldig stukje weer, alleen die associaties….. zijn ietwat bedenkelijk. Ik zou ook mijn trek wel kwijt zijn denk ik đ
Ben ook heel benieuwd naar de oogjes, al zullen ook die niet meteen hun definitieve kleur hebben!
Ook hier is de trek weg, je moet er een verpleegstersmaag voor hebben vrees ik ;>). Maar wat een heerlijke kerst hebben jullie achter de rug, alles pais en vree en Donna’s gezin dat groeit en bloeit. Ik hoop dat Hinde het er ook zo netjes vanaf gaat brengen deze week en daarna! Dat blauwe reutje…. is een bijzonder leuk hondje he Annemarie ;>)).
Ja, hij is leuk..maar er zitten ook een paar bijzonder leuke pittige teven bij, Monique.. Ik moet van mezelf afwachten tot zes weken en dan kiezen. Dat lukt momenteel nog wel, er zitten zulke schattige pups bij..eigenlijk hebben ze bijna allemaal zo hun eigen ding, en die nog niet opvallen, dat zijn dan de fijne rustige karakters die dagelijks mooi aankomen. đ
Hinde gaat het schitterend doen. Ik denk zomaar dat ze ook acht pups krijgt, met het merendeel dames. Maar ik weet het…da’s niet gedetailleerd genoeg voor een flesje goede wijn. đ
Dat zag er heel gezellig uit Annemarie! Eventjes wat benauwd met dat ‘obstructietje’, gelukkig kan je goed masseren (werkt dat dan zoals een spuitzak? :-p).
Wat gek dat jullie allemaal geen trek meer hebben?
Voor mij is het inderdaad dagelijkse kost om mensen op bedpannen te schuiven (en weer af te halen) tussen de soep en de patatten door. En ik eet altijd met veel smaak.
The circle of life! đ
Nota: ik was en ontsmet altijd mijn handen. Uiteraard. :-p
Misschien had ik beter een slaatje bla onder dat drolletje kunnen leggen, beetje curry erover..en dan op de foto. Had wellicht een hoop eetlust gescheeld vanavond..
Alhoewel, misschien vindt iedereen het na de kerst wel fijn om wat eetlustremmende foto’s te zien. đ
Same here, Evelien, ze mogen diarreren en kotsen zoveel ze willen, maar niet op de rand van mijn bord. đ
Ik neem het puppie op schoot, zijn rug tegen mijn buik, en ga dan via het c. ascendens, naar het c. transversum, en dan naar het c. descendens. En als je dat een paar keer herhaalt, kun je beter een servet op schoot hebben. đ
Dames … ik zat ook net m’n ontbijt te eten ;-(
Eens de oogjes open zijn zal je veel minder rust hebben, Annemarie. Geniet dus nog even van de stilte in huis … đ
Eerst schrok ik eventjes,maar toen ik verder las moest ik toch wel erg lachen om dat schattig,kleine drolletje….(hm..kan een drolletje schattig zijn ???,nou ja…)
Gelukkig was er niets aan de hand.
En wat heb ik gelachen om je idee ,de melkbar te vergelijken met het bijgerecht,ha ha ha.Maar je hebt gelijk,het heeft wat van elkaar weg.
ze worden steeds leuker nu he.Van mij mag het 15 januari zijn hoor.Dan kan ik ze ook eindelijk eens int echie zien.
Groetjes van Brenda.
Die foto van jou dat je op koffie zit te wachten, hahahaha! Volgens mij was je er na al die wijn ook wel aan toe đ
En jeeeee,wat groeien die puppies hard…..
Wat zijn ze mooi zeg, die Mama Donna doet het echt ontzettend goed zeg. Wat een lieverd zoals ze haar kopje op de rand leg en haar kindjes heerlijk verwend met haar melk. Mooie foto is dat!
Tja over die andere zullen we het maar niet hebben, had gelukkig net mijn ontbijtje op…hahahaah maar wel weer heerlijk komisch.
Maar zo te lezen en zien genieten jullie nog lekker volop van die prachtige pups.
Ben benieuwd hoe ze reageren op het vuurwerk……hopelijk goed.
Alvast een heel fijn oud en nieuw en een goed en gezond 2012.
Het ziet er allemaal heeeeeeerlijk uit Annemarie, op een paar fotootjes na dan… Maar die peertjes, mmmm…. zo lekker kersterig!
Maar ik kan me voorstellen dat jullie groentje daar behoorlijk pien in z’n buukie van had! Goed dat er een “zuster” in de buurt was! đ
Ik vind het trouwens knap dat je ondanks alle drukte ons zo vermaakt met smakelijke stukjes en foto’s! Ik geniet ervan! đ