Afgelopen week kwam Yvonne weer gezellig wandelen met haar meiden, Jillz en River. Het was heerlijk weer, bijna zomer. Dat vonden veel hondeneigenaars, het was druk op het speelplein van de heide.
Een Duitse Dog en een Whippet..zoek de verschillen. (Of de overeenkomsten). Het zijn allebei honden, maar wat zijn ze verschillend.
En ik heb beide rassen gehad, dat is wel leuk. Ik genoot van de schoonheid en het majestueuze van de dog, maar niet van het uitschudden der lippen na het drinken, zodat gelijk de hele keuken, tot het plafond aan toe, onder de spetters zat. Ik houd het dus, met veel genoegen, bij whippets.
Truf ligt op de loer, en als de herder dichtbij is, sprint ze naar hem toe.
De meiden maken het een herder een beetje moeilijk. Gelukkig is het een leuk beest en wordt er flink gespeeld.
River krijgt een kusje.
Daar wordt ze hélemaal blij van!
Truffel en Jillz zijn inmiddels dikke vriendinnen en houden niet op met elkaar achterna te zitten.
Het is prachtig om te zien. Maar na al dat rennen is even afkoelen geen overbodige luxe. Een zandbadje is dan lekker.
Vooral als je een heerlijke dennenappel hebt om in te bijten. Maar die wil Mags ook wel.
Truffel is het haas, de rest speelt whippet. Hopelijk valt de kill een beetje mee.
We nemen de dames mee naar de achterste schaapskooi, die nu begraasd wordt door de Highlandkoeien. Hier staat Harley’s boom, een gedeelte van zijn as is hier uitgestrooid, omdat hij hier zo graag speelde.
En dan gebeurt het: Donna vindt het enige plekje in de hele omheining van schapengaas met prikkeldraad erboven, en ontsnapt uit de schaapskooi. Typisch Donna. En ze is dus wel een stapje dichter bij de snelweg nu, ook al moet ze dan nog wat hekken en een sloot nemen. Doodeng, en hoe krijgen we haar nu weer terug, want wij zien het gaatje zelf in eerste instantie niet. Maar Yvonne aarzelt niet: met haar lenige lijf klimt ze in het schapengaas, stapt soepel over het prikkeldraad en gaat Donna halen. Meid..je bent mijn held.
Afgelopen zaterdag hebben we mijn oom Jan begraven. Hij was de oudste broer van mijn vader, en is 86 geworden. Zijn lijf dan. Want hij was een jonge vent in een oud lijf. De kanker viel hem keer op keer aan, maar door zijn enorme positiviteit en wilskracht, sloeg hij steeds terug en waar de ziekte hem trachtte te immobiliseren, vond oom Jan steeds een oplossing om toch weer verder te kunnen, om auto te blijven rijden en zijn eigen weg te gaan. Hij heeft zijn hele leven in het leger gediend, en was in alle opzichten een vechter. Hij had ook een sterk ontwikkelde sociale kant, hielp veel immigranten met allerlei praktische zaken en uiteindelijk heeft hij hier ook een lintje voor gekregen. Ik ben er trots op dat hij mijn oom was. Met mijn ouders hebben we de begrafenisdienst en de begrafenis bijgewoond. Het was goed om daar te zijn.
In de avond heeft Martin voor ons gekookt, en ook mijn vader een beetje kookles gegeven. Ons pap kijkt wat sceptisch, als je het mij vraagt.
En dat, terwijl mijn moeder lekker zit te Truffelen.
Zo kreeg een indrukwekkende dag een gezellig einde.
Gecondoleerd met je oom,Annemarie. Dat zijn altijd verdrietige dingen.
O o o,wat is die Donna toch een stout meisje! Jij was zeker lang boos??(niet hè?)
xx,Brenda
Nee, ik kan nooit echt boos op ze worden, was veel te blij dat Yvonne haar veilig aangaf over het prikkeldraad. 🙂
Dank voor je condoleance. De uitzaaiingen zaten ook in zijn botten, en afgelopen week verpulverde zo’n beetje zijn hele bovenbeen (het bot). Hij zou dan naar een verpleegtehuis moeten, en dat was niets voor mijn oom. Ik denk dat hij blij is, om nu van zijn lijf af te zijn, en hij wist dat hij naar een betere plaats ging.
Gecondoleerd, het is extra moeilijk als iemand nog zo’n levenslust had… Hij klinkt als een bijzonder mens.
Heerlijke foto’s weer, en die slimme, stoute Donna toch!
Die slimme stoute Donna geeft me een hartverzakking af en toe..zucht.
Sorry om te moeten lezen van je oom, hij leek me idd een speciaal iemand. Mooi dat jullie dit als familie zo hecht met elkaar beleven en tot steun kunnen zijn.
En dat met Donna is erg eng, wat een geluk dat je hulp had.
Ze zal het altijd vinden, het kleinste gaatje.. Onze escapist.
Gecondoleerd met je oom, zo te lezen was hij een lieve man! En die stoute Donna met haar streken, ik kan me je wanhoop heel goed indenken.
Tja, zo zit ze in elkaar. Haar broer Beau is nog erger, die krijgt elke deur open die hij open wil..
Wat een klap voor jullie en dan vooral voor je vader. Veel sterkte voor allen die van Oom Jan hielden. En wat woon je toch heerlijk met een bos als buren. Leuk om daar je (honden-)vrienden mee naar toe te nemen. En als die vrienden dan je hondje nog redden, kan de dag niet meer stuk. Goed gedaan Yvonne.
Yvonne is een kanjer. Absoluut.
Annemarie en heel de familie heel veel sterkte met het verlies van iemand die nog zoveel wilskracht had…..oneerlijk…
En NEE moet ik haar laten gaan, ook ik kreeg het er Spaans benauwd van…. ik moet er niet aan denken dat we er alleen maar naar stonden te kijken….
Gelukkig was jij zo lenig om over die omheining, bekroond met prikkeldraad, heen te kunnen klimmen..pff. En dan op de terùgweg je jas over het prikkeldraad leggen, zodat Donna niet beschadigd raakt terwijl je haar over het draad naar mij aangeeft.
Gecondoleerd met Ome Jan. Wat een prachtige man moet het zijn geweest. Sterkte met dit verlies.
En Donna die weer eens tegendraads was……..Gelukkig goed afgelopen!.
Gelukkig wel, Monique. Hopelijk wordt Diego niet zo ontdeugend..
Gelukkig een heleboel leuke dingen en helaas ook een *vind ik niet leuk* onderdeel… Sterkte voor de betrokkenen!
Verder heel leuke foto’s en ik sta er iedere keer weer verbaasd over, ze is van het zelfde bouwjaar als ik, maar wat heeft die Yvonne toch het lichaam en energie van een jonge meid hè! 🙂
Ik ben jaloers!!!
Sterkte met het verlies … nooit leuk ;-(
Tja, en Donna met haar ‘ik verdwijn-truc’. Is haar stuk bos echt niet groot genoeg ? Je moest beschaamd zijn, Donna (en dat was dus echt met een heel serieus gezicht en een lage, harde stem !)
Donna siddert, Tinne… 🙂
Kijk, dat doet me deugd, niet alleen de mijne smeren hem af en toe ;>)) Maar wanneer het gevaarlijke kantjes krijgt is de lol er snel af natuurlijk en dan is het handig om een lenige vriendin uit de Betuwe bij je te hebben! Gecondoleerd met jouw ome Jan. Gek om die naam zo te lezen, want het is de naam die ik op mijn vader’s begrafenis dit jaar de hele dag door heb gehoord; zo noemde iedereen mijn vader, zelfs de mensen wiens baas hij is geweest. Wat een vechter is jouw oom geweest; maar jouw vader is ook een tough cooky in dat opzicht, denk ik zo maar. En ja, jij misschien ook wel!
Tja, ik hoop dat het nog lang duurt voor ik dat moet gaan bewijzen, Monique..
Gecondoleerd met je oom, mooi dat hij bewust is van de andere zijde.
Donna !!!!!! foei toch om je vrouw zo te laten schrikken, gelukkig was Yvonne je reddende engel. Uuhhhhh je dochter heeft dus zonder twijfel jou genen en is net houdini. Komt zelfs uit een dichte bench zonder de bench te slopen, doet de deur open en gaat dan languit in bed liggen onder de deken uiteraard. We weten nog altijd niet hoe ze dat doet.
Ja hoor, de genen van Donna! Absoluut. 🙂
Gecondoleerd met je oom Jan , Annemarie. Afscheid moeten nemen van iemand is altijd te vroeg.
Superwoman Yvonne kwam gelukkig direct in actie om Donna te redden. Weet je intussen al waar ze erdoor gegaan is zodat je het een beetje kan herstellen. Dan was het de eerste en de laatste keer dat ze ontsnapte uit die schaapskooi 😉