Het weekend van 9 en 10 november, een weekend waar ik naar uitkeek, en tegenop zag. Want het was de laatste coursing van Maggie. Natuurlijk kan ze nog wel eens trainen, maar het echte werk is afgelopen, en dat bezorgt me toch wel een beetje een brok in mijn keel, eerlijk gezegd. Nou mag Maggie terugkijken op een mooie carrière. Haar allereerste wedstrijd, in Leek, won ze gelijk. Dat was een mooie binnenkomer. In 2008 was ze beste coursinghond van de Nederlandse Whippetclub, ze heeft diverse malen tweede gestaan voor de Holland Coursing Cup en ze heeft een stuk of zes Cacils. Helaas nooit die buitenlandse.. Maggie heeft indirect voor de naam gezorgd van mijn kenneltje. Een draaier zei eens: die hond is bijna niet te draaien, het lijkt wel een kanonskogel.
Maar aan alles komt een eind, en natuurlijk zijn we blij dat Maggie met haar acht en een half jaar nog zo fit is, dat ze best nog even door zou kunnen coursen. Maar zo’n laatste coursing geeft toch wat gemengde gevoelens. Gelukkig was er voldoende emotionele bijstand. Monique, Dennis, Leo en Trea waren er ook en we hebben gezellig met zijn allen gegeten.
En uiteraard ook wat gedronken.
Gaat best, met zes mensen en zeven whippets in de caravan. De Pralientjes van Monique en Dennis:
Monique bood Maggie een kampioenspannenkoek aan, stijlvol verpakt, om de volgende ochtend te nuttigen.
Maggie lijkt wat peinzend te kijken.. maar dat kan ook mijn idee zijn. Ze krijgt in elk geval een dikke knuffel van Monique.
De volgende ochtend loopt Maggie haar eerste course. Ze snijdt veel af, ze spettert niet. Een kort moment dacht ik, misschien maar goed dat ze stopt met de wedstrijden. Ze kreeg 168 punten en was daarmee een-na-laatste van de 20 teven.
Maar de tweede omloop, in de middag..als een pijl uit een boog, snelheid, wendbaarheid, prachtig om te zien. En daar kreeg ze dan ook 181 punten voor, en verdiend!
https://www.youtube.com/watch?v=39VOWM-fssE&feature=youtu.be
Hopelijk krijgt u het korte filmpje aan de praat, met dank aan Monique!
En dan, een tikkie aangedaan, van het veld af met Maggie, die best nog een rondje wil. Ze eindigde als 17e van de 20, geen vuurwerk maar de tweede ronde liet een waardig afscheid zien. We kregen van de ploeg van Beringen een fijne hondenhanddoek.
En van Monique en Dennis een leuke kaart met een zakje hondensushi, bedankt jongens, ook voor jullie mentale steun, en dat geldt ook voor Leo en Trea.
En als we dan toch gaan bedanken, dan is een zeer uitgebreid bedankje aan de equipe van Renvereniging Beringen ook wel op zijn plaats. In modder, regen en kou viel het soms niet mee om de techniek in orde te krijgen, maar ze gaven niet op en bezorgden ons zodoende een fijn weekend. De kantine is ook puik geregeld en die Belgische koffiebroodjes, die ’s ochtends vers gehaald worden, zijn niet van deze wereld, zo lekker.
Ik eindig dit blogje met een paar mooie foto’s van Maggie, in haar element.
Zonde he, dat ze moet stoppen. Hopelijk mag ze nog wel trainingsrondjes lopen. Het is jullie eerste whippet en een kanjer. Dat is zo speciaal !
Ja, da’s waar Tinne. Je kent het gevoel hè.
We zijn blij dat we er bij zijn geweest, we hadden het niet willen missen! En we hebben genoten van Maggie, op he veld en naast het veld. Met drank en zonder drank. Het was een super gezellig modder weekend.
Hopelijk zien we nog met regelmaat op een training lekker en coursje lopen…….
Jammer dat de pannenkoek niet geholpen heeft…..maar dat ze weer heel terug mee naar huis is gegaan is toch wel het aller belangrijkste, dikke kus aan Maggie.
Ik zal het filmpje nog eens proberen op Youtube want dit is echt niets…..sorry!
Die pannenkoek heeft ze ook nog een stukje gegeten voor de tweede ronde, toen viel het pannenkoekje pas, geloof ik. 🙂 Was een ontzettend leuk gebaar.
Hier de link van Youtube….hopelijk doet deze het beter…
https://www.youtube.com/watch?v=39VOWM-fssE&feature=youtu.be
Groetjes Monique
Ik heb hem even vervangen in het blogje, dankje!
Tjee, wat een mooie verhaal over Maggie. Mij schoten toch ook tranen in de ogen als ik zo over dit officiële afscheid van Maggie lees. Voor mij is ze altijd een bijzonder whippet dame geweest, snel, wendbaar, makkelijk in de omgang en daarbij ook een dochter van onze Eijck. Maar ook een dik complement aan jouw adres Annemarie; zonder jouw inzet en zorg had ze nooit zo ver kunnen komen. Jullie hebben haar altijd alle mogelijkheden geboden waardoor ze heeft kunnen stralen! Natuurlijk is haar plezier in het coursen nu niet over na haar “pensionering”, maar kan ze misschien nog nieuwe jonge honden helpen bij hun coursinglicentie. Iets waar zowel Maggie als de jongste generatie veel plezier van zou kunnen hebben, want absoluut betrouwbaar is ze! Een dikke knuffel voor deze TOP dame !!
Ja, dat is wel een idee, Katja, misschien kan ze zelfs Truffel wel helpen. Ik ben nog elke dag blij met deze Eijck-dochter.
Nou,dat was het dan maggie….
Ik kan me voorstellen dat je een flinke brok in je keel had tijdens maggies laatste keer….
Kon ze maar begrijpen waarom ze niet meer mag coursen he….nouja,als ze zo af en toe nog een stukje mag rennen tijdens de training,dan zal ze er zelf weinig van merken misschien…
Aan je blogje te zien hebben jullie weer een heel gezellig whippet- weekend achter de rug….
Heerlijk!
Xx,Brenda
Ik zal zeker proberen Maggie in conditie te houden, Brenda, misschien kan Hunter zijn haasvast wel lopen met tante Maggie. 🙂
SUPER MAGGY ….. Zo ga je nu je leven door, lekker genieten van al het andere moois nog om je heen, we komen je zo snel mogelijk weer opzoeken, en dan lopen we ons eigen rondje Kiss wil wel weer met je mee , dikke knuffels voor alles wat je behaald hebt ….
Ik weet zeker dat Maggie graag nog eens met Kiss in het bos wil verdwijnen, Yvonne. Je weet dat ze terugkomt..
Een mooie coursingcarrière van zeven jaar, afgesloten in stijl. Wat wil een hond nog meer…… waarschijnlijk gewoon voor altijd doorgaan. Gebrek aan beweging zal ze nooit hebben, en met af en toe een gezellige training of proefronde lopen, dan blijft zij vast wel happy. Zo’n weekend met gemengde gevoelens, is er juist zo eentje die je niet meer snel zal vergeten. Jammer dat ik er niet bij kon zijn!
Ja, dat was jammer Monique maar je was er wel de allereerste keer bij, de mooie foto die je toen gemaakt hebt hangt levensgroot aan de muur hier.
Annemarie je kan met een trots gevoel afscheid nemen van een glanzende coursing carriere van Maggie .
Dank je Leo, ik hoop dat we elkaar nog vaak zien op coursings, bij jou komt er ook weer een jongedame aan!
Pensioen is nooit leuk … maar er moet ergens een grens zijn … en trainen mag ze nog zolang haar gezondheid mee wil en whippetjes kennende is dat heel lang! Leuk jullie eens in real live tegen te komen, werd ook eens tijd natuurlijk en wat een mooie lieve kinderen hebben jullie ! met wat geluk komen we lekaar volgend seizoen hier en daar ook nog tegen! tot snel zeggen we hier thuis altijd dat duurt nooit lang 😉