Ballistic Whippets

Twee dagen te laat, is dit blogje..waarvoor mijn excuses. Maar het was even druk. 

Afgelopen donderdag kregen we van Tinne, Marc en Dyllis een echt cavebed. Alias hamburger, mossel, pitabroodje.. Donna’s ogen werden werkelijk enorm toen ze hem zag, en zonder enige gebruiksaanwijzing kroop ze er in en was gelukkig. Erg gelukkig. Helaas zijn er kapers op de kust, die het ding ook willen kraken. 

 

En ook Cyrus vindt het een geweldig ding. Zijn pootjes zien er lang niet meer zo nieuw uit als een maandje of tien geleden. 

 

Afgelopen zaterdag waren Trea, Leo, Sabrina, Mart en ik te gast bij Han en Katja. Katja is een fantastisch goede handler en we wilden de kunst graag eens van haar afkijken. Gelukkig is ze altijd bereid om mensen iets te leren. En da’s mooi. Omdat ze net alle drukte rondom het nest achter de rug had, spraken Trea en ik af om eten mee te nemen. Dus bakte ik een broccolitaart, 

 

en Trea nam een prachtige ovenschotel mee. Met, jawel, broccoli. Nou is broccoli heel gezond en smakelijk dus dat gaf helemaal niets. 🙂 Alleen jammer dat de ovenschaal van Trea niet in de oven van Katja paste. Maar Han heeft de perfecte oplossing. Zo is de ovenschotel ook nog rijk aan ijzer. Ook al zo gezond. 

 

Trea en het liefste Italiaantje dat ik ken. 

 

Natuurlijk was er een serieus deel, deze dag. Hoe krijg je die schwung nou goed in zo’n fraai whippetnekkie..

 

Katja demonstreert het bij Kootje, alias Ballistic Dakota. Het is verbluffend hoe leuk ze het showen weet te maken. Het was constant druk op tafel, want al de honden van Katja en Han sprongen er op  hun beurt gezellig naast, om zich te showen (en de beloning te incasseren, uiteraard. ) Ook Leo ontvangt nog wat tips, om zijn mooie Leila (Ballistic Al Naïr) nog knapper uit te laten komen. Ze glimt bijna van de tafel af. 

 

Naast al die gezonde broccoli en sla, 

 

heeft de gastvrouw nog iets bijzonders onder de kurk, wat we ons goed hebben laten smaken. 

 

De volgende ochtend vertrekt Sabrina al vroeg, met medeneming van haar Kootje, en onze hoogloopse Truffel. We willen het lot niet al te zeer uitdagen, halfbroer/halfzus is geen gewenste combi. We missen haar, maar krijgen dagelijkse updates over Truf, compleet met foto’s waarop ze er erg happy uitziet. Maar Cyrus mist haar ook. Om hem wat afleiding te bezorgen, gaan we naar de losloopweide van Ron. 

 

Daar kan hij lekker rennen met zijn moeder en de Jack Russels. Ron doet er echt moeite voor om een leuk filmpje te maken. 

 

https://www.facebook.com/photo.php?v=1402584286673987&set=vb.100007672872197&type=2&theater

Zondagavond stappen Cyrus, Donna en ik in de auto voor een paar dagen aan zee. Bij Monique, natuurlijk. Dat betekent strand, zee, bos, champagne (magere) en heerlijke maaltijden. En, niet in de laatste plaats, het voortreffelijke gezelschap van Monique en haar drie beige beauties. Cyrus vindt Hazel een beetje spannend, maar tegelijkertijd ook helemaal te gek. 

 

Op het strand, waar geen gemotoriseerd verkeer mag komen, rijden een paar irritante mannetjes op quads veel te hard voorbij. (Waar is die boswachter als je hem wel nodig hebt..). Maar Hazel grijpt in. Met een ongelofelijk snelle sprint  legt ze in een paar seconden de toch behoorlijk lange afstand tussen ons en de quads af. De mannen, die een jonge leeuwin op zich af zien stuiven, verdwijnen uit ons blikveld. Goed gedaan Hazel! Jammer dat ik er geen foto van heb, maar ik stond zo ongeveer met open mond toe te kijken. Prachtig toch, onze honden in actie. Van Monique kreeg ik wat mooie foto’s. Ook zoet water in Den Helder:

 

Cyrus is erg gelukkig. ’t Is echt een zeehond. 

 

Als je weer thuiskomt, ben je heerlijk gezandstraald. Ik krijg Betty Boophaar van die wind. 

 

Eh..ik zei al, dat Cyrus hier heel vrolijk van wordt? Heerlijk om dat joch zo uitgelaten en blij te zien. 

 

Beige en streepjes, het heeft toch allebei wel iets. 

 

Het helmgras staat Cyrus goed. 

 

En het zand eigenlijk ook wel. 

 

Monique zorgt voor de inwendige hond. 

 

Maar ook voor de inwendige mens. Naast al die magere champagne, en een bootcampwandeling, kookt ze gezond en verantwoord. En ik kreeg een prachtige armband van haar, waar ik nog even in moet krimpen. Een mooie motivatie..en op deze manier gaat dat vast lukken. 

 

Het is dik genieten weer. Wat is de zee toch prachtig. En alles wat er bij hoort. 

 

De wijdse luchten, de ruime blik, en de..eh..hindoetempels. Want die heb je óók al in De Helder. 

 

De volgende dag komt Herma met Anyl (Ballistic Gloster Meteor.) Een heerlijk meissie, fijn om haar weer te zien. 

 

Samen gaan we naar Marianne en haar mooie Sandje Megan, die nu zes weken drachtig is. Voor al het nieuws over Megan verwijs ik u graag naar het blog van Monique, 

https://saltysands.wordpress.com/

Volgende week een puppieblog!