Ballistic Whippets

Een nestje fokken..niet iets wat je ondoordacht doet. Beide ouderdieren testen, zijn ze gezond, hebben ze een fijn karakter en ook nog een mooi whippetuiterlijk. Heb je voldoende aanvraag..is dat allemaal zo, dan kun je verder. Twee nestjes hebben we nu gefokt en het was grotendeels een rede tot vreugde. Een derde staat op stapel, hopelijk van Noor, bij Gerdien en Jeroen.

Wat ik hen zo enorm gun, is het plezierige contact met de mensen die een pup van je hebben. Omdat het zonder uitzondering fijne mensen zijn (anders hadden ze geen pup gekregen) maar jee, die verwennerij als je de zoons en dochters van je hondje weer eens gaat bezoeken..

Het is zo heerlijk om de kinderen van Donna weer te zien, en hun bijpassende mensen.

Vorig weekend, bij Dennis, Brenda, Luci en Sandi, waar Hunter en Bella wonen en heel gelukkig zijn. Hunter..wat heb ik toch een zwak voor die knul. Zo mooi, zo lief, en die glimlach om zijn bekkie (die volkomen op zijn plaats is want Hunter leeft daar als een prins). Ik had hem eigenlijk wel zelf willen houden maar een reu is niet handig als je wilt fokken..dan heb je echt een teefje nodig. Maar ik heb een zwak voor reuen. En zeker voor Huntertje.

Bella, het oranje meisje…we laten altijd onze pups beoordelen door een hele kudde kenners. (Gelukkig willen die altijd weer komen, gelokt door een boel champagne, een lekkere maaltijd en goed whippetgezelschap). Bij Bella was het..als je nòg een mooiere teef hebt, moet je afzien van een reu. (Dat was uit het nest waar we Cyrus van gehouden hebben). Bella, een soort Pippi Langkous, weinig respect voor regels, heel veel zelfvertrouwen en een heerlijk meissie.

Cyrus is altijd een beetje dribbelig in voor hem niet zo alledaags gezelschap, maar uiteindelijk vindt hij zijn rust bij zijn toekomstige verloofde, Elaine. Twee handen op één buik, die twee.

Donna wordt heerlijk verwend door Dennis. Een lieve aaiende man, die niet zomaar stopt..da’s de hemel voor Donna.

Met de rest van de foto’s had mijn blogjescameraatje veel moeite. We zouden eigenlijk naar het strand gaan, maar mijn knie en het weer lieten zeer te wensen over..dus werd het een gezellige middag met veel kletsen, aaien, een lekker wijntje en heerlijk eten. Dank jullie wel, Dennis en Brenda, en als mijn knie weer heel is, kom vooral eten en wandelen hier in het Brabantse.

Gisteren gingen we naar Jeroen en Gerdien. Even zonder honden, want de achterbak lag vol bevallings- en nestspullen. Bij Jeroen en Gerdien wonen mooie Liza,

een lieve meid, en de hartsvriendin van “onze”Noor.

De dochter van Oban en Donna, ons knappe ding dat ook nog zo lekker courst. We kunnen haar onderhand wel loops kijken, maar moeder natuur gaat haar eigen gang. Da’s altijd zo, als je nog graag een laatste coursing wil doen, worden ze vlak van tevoren loops, en als je een nestje wilt, nemen ze rustig de tijd. In het geval van Noor ben ik blij dat ze haar eigen loopsheidspatroon volgt zodat ik even mijn knie kan laten fixen alvorens de bevalling te doen. Dat is toch een gebeurtenis die erg met knieën te maken heeft. En gelukkig hebben haar baasjes ook niet persé haast..het komt zoals het komt.

Jeroen en Gerdien nodigden ons uit voor een etentje in het lokale steakhouse..beregezellig.

Die pompoenen moeten uiteraard allemaal nog op, in de pompoenensoep ofzo. Maar we hebben geen voorgerecht genomen..een hoofdgerecht..en een toetje!!

Jemig..maar ook het vlees was heerlijk. Een avond om met genoegen op terug te kijken,

met dank aan deze lieve mensen.

Nou Noor…neem je tijd, maar schiet ook maar een beetje op. 🙂