Lieverd, wat onwerkelijk. Dat ik hier over jou moet gaan schrijven in de verleden tijd.
Waar moet ik beginnen? Bij het begin dan maar. In september 2005 overleed onze Bas, en Daaf was ontroostbaar. Omdat hij liet zien goed voor een hond te kunnen zorgen, durfden we het aan om een puppy te nemen, onze eerste whippetpup. Dat was jij.
Onze Maggie. Een gemakkelijke pup was je niet. Je barstte van de energie. Op de hondenschool wisten de leidsters eigenlijk helemaal niet goed wat ze met jou aanmoesten, zo’n klein raketje en de andere pups, lieve pluizige beesten van grote rassen, vonden je een beetje al te spannend. In de bench, en daarbuiten, sloopte je vol plezier alles wat je te pakken kon krijgen, je benchkussens waren onderhand meer naaigaren dan kussen zelf, ik heb wat af zitten naaien en verstellen aan die dingen. En eten..dat was voor de dommen, en zonde van de tijd. Ik liep dus regelmatig met een blij skeletje aan de lijn. Ja, je was best ondeugend.
Maar tegelijkertijd zo ontzettend lief. Je had een absolute gave voor liefhebben, en die heb je altijd gehouden. Heel bijzonder, onze Maggie.
David en jij begonnen ook meer en meer om elkaar te geven. In het begin moest hij wel eens even wennen aan het soms behoorlijk woeste wezentje dat jij was, maar dat ging snel beter.
Toen je een maand of elf was, kreeg je een broer. Harley. Jouw gedrag sloeg om als een blad aan een boom. In één klap was je volwassen en zorgde voor Harley. Stapelgek waren jullie op elkaar.
Waar de een was, was de ander.
Op een dag was er een fundag bij de Nederlandse Whippetclub. Je kon je hond onder andere een stukje laten coursen. Gewoon, kijken of het lukt en of de hond er lol in heeft. Ik ging met je naar de start, liet je los..en toen werd het om ons heen een beetje stiller. De draaier kwam naar ons toe na afloop en zei: daar moet u wat mee gaan dóen, met dat hondje. Nou, dat deden we dan maar. Toen werden we door Monique uitgenodigd voor een soort demo van een Zweeds echtpaar, de Permo’s. Zij introduceerden een sport waarbij een recht parcours gerend werd. Jij mocht met één van hun snellere honden een stukje proberen. En je gaf geen duimbreed toe, wat ging je hard.
Toen zijn we maar serieus begonnen met coursingtraining, en op de Pinkstercoursing in Leek mocht je je eerste wedstrijd lopen. Vanuit de caravan overzag je het geheel maar eens.
Na de eerste omloop bleek je de hoogste punten we hebben. We wisten niet wat we hoorden. Je gaf je helemaal, met zo ongelofelijk veel plezier.
Monique had haar camera bij zich, we zijn nu blijer dan ooit met de mooie foto’s die ze van je maakte.
Je zult dan ook voor altijd het boegbeeld van de Ballistic Whippets blijven. Na de tweede omloop moesten we wachten op de uitslag. Monique zat al in de aanslag..
En jawel. Je won. We barstten bijna van trots.
Jij had alleen oog voor het haas. Kijken of er toevallig toch niet nog eentje was. En zo heb je me nogal eens achter eersteplaatsbordjes doen belanden. Beste coursinghond van de Nederlandse Whippetclub, de Hetty Hugenholtzprijs voor schoonheid en prestatie, je courste ze allemaal binnen.
Je was een heerlijke hond om mee te leven. Ik kon overal met je komen, je was nergens bang voor. Alleen heb je altijd een enorme hekel aan autorijden gehad. Dat was echt jammer, want we namen je toch graag overal mee naartoe. De Ardennen, Frankrijk..
Vaak met opa en oma, die ook erg op je gesteld waren. Hier op schoot bij opa.
Op een dag kwam er een barstje in je geluk. Er kwam een puppy bij. Donna. En zoals jij je over Harley ontfermde, ontfermde Harley zich op zijn beurt over Donna. Jij voelde je soms wel wat alleen, geloof ik.
Maar gelukkig konden Donna en jij wel prima met elkaar opschieten. Iets te goed, eigenlijk, jullie mochten samen nooit meer los, want qua jachtpassie deden jullie niet voor elkaar onder en jullie bleven dan veel te lang weg. Slecht voor mijn hart..
Showen hebben we ook nog wel eens met je gedaan. Je hebt nooit lager gescoord dan een Zeer Goed, maar jouw hart lag er niet bepaald in, en qua uiterlijk waren er wel mooiere honden dan jij. Qua innerlijk ben ik daar niet zo zeker van, maar daar wordt je in de ring nou eenmaal niet op beoordeeld.
Je had een grote liefde voor mensen. En zelfs wat speciale vriendinnen. Monique, bijvoorbeeld.
En Tinne,
en Lisette,
en Sabrina en Katja en Monique van de Pralientjes en Trea en Jilke en ik vergeet er vast een heleboel. Jij kon in de kamer ineens focussen op iemand. Je leek dan iets te denken in de trand van: Jemig. Wat ben jij LIEF! Als ik het aan zag komen, kon ik het slachtoffer in spé soms nog waarschuwen, maar vaak was ik te laat. Als een kanonskogel vloog je dan bij diegene op schoot en begon hem of haar te overladen met kussen. Koffie of wijn vlogen dan over de kleding en de bank.. Ik zal nooit het beeld vergeten van mijn vader, perplex, met jou all over his face en achter zijn hoofd een stralenkrans van rode wijn op de witte muur. Ook mijn moeder zat nogal eens onder de koffie na een aanval van liefde.
Ondertussen ging je coursingcarrière gewoon door. Je werd geselecteerd voor het Europees Kampioenschap in Chardonnay, Frankrijk, en al had je geen podiumplaats, je liet prachtig coursing zien. https://www.youtube.com/watch?v=rcCdVAL0feU
Jou maakte het geen bal uit of er wat te winnen viel. Zo’n beker, wat zegt het.. Gaven ze maar eens een goed stuk leverworst. Je had net zoveel lol met Donna op een funcoursing. En wij eigenlijk ook.
En zo’n kunsthaas hoefde ook niet altijd. Gewoon met je vrienden achter een leeglopende ballon aan, dikke pret.
Altijd jouw blije “foute” zwarte oortjes, heerlijk om te zien. Op een mooie avond op het strand,
of relaxen in je mandje. Je genoot van veel dingen.
Een verdrietige tijd was het voor je, toen je afscheid moest nemen van je allergrootste vriend, Harley. Hij kreeg teveel pijn, had teveel geleden. Maar jij vond het moeilijk. Wij ook, lieverd.
En toen Donna ging daten en kinderen kreeg, vond jij dat wel eens heel druk allemaal. Je genoot van de visite, maar wilde eigenlijk wat meer rust in huis. Ik denk wel eens dat jij ook als enige hond erg tevreden zou zijn geweest. Als oudste kreeg je je privileges: jij mocht lekker naar boven, in de grote mensenmand, als je eens lekker rustig wilde dutten.
Tot zover ging het nog wel, dit schrijven. Nu komt het afschuwelijke, moeilijke stuk.
Zondagochtend was een emotionele ochtend, vol herinnering. Er was een herdenkingsdienst voor iedereen die het afgelopen jaar was overleden. Met René gingen we er naartoe, om zijn lieve Els te herdenken. Zwaar was dat, en verdrietig. Dus in de middag was het hoog tijd om eens lekker uit te waaien, ook voor jullie. Cyrus mag sinds kort mee, en ook wel even los. Omdat jij een stuk rustiger was geworden, en tijdens het loslopen meestal wat snuffelde, wat heerlijke konijnenkeutels voor jezelf uitzocht en zo af en toe eens naar een konijntje zocht, oordeelde ik het veilig om Cyrus met jou los te laten. Jullie speelden wat, en al spelend raakten jullie even uit het zicht. Geen probleem, dacht ik, die komen er zo aan. Maar dat was niet zo. Om vijf uur was ik jullie nog aan het zoeken, jullie waren al twee uur weg. Martin is gaan rijden, David is gaan zoeken, zelf ben ik gaan rijden naar plaatsen waar ik dacht dat jullie konden zijn. Maar diep in mijn hart wist ik dat er iets helemaal fout zat. Ik ben een oproep op Facebook gaan plaatsen, heb jullie aangemeld bij de Amivedi en bij “Waar is onze Angel”. Ron, een aardige militair waar ik wel eens mee wandelde met zijn Jack Russels, kreeg via zijn vriendin Tamara te horen dat jullie vermist waren. Hij heeft het hele bos in looppas doorgerend. Wim en Korol kwamen zoeken. Jilke en Paul gingen de bossen in. En nog heel veel mensen die we tegenkwamen, met en zonder honden, zochten mee. Ook mijn broer René kwam zoeken. Toen ik met hem net weer het bos in was, kwam het telefoontje.
Oh Maggie. Je was gevonden..dood. Keihard aangereden door een auto. Heel je mooie lijfje gebroken en verwoest. Aan de kant van de weg, in een enorme plas bloed. Een lieve dame heeft haar jas over je gelegd, en je geaaid toen je je laatste adem uitblies. En ik was er niet voor je. We hebben je thuis gebracht en ik heb je verzorgd en lekker zacht in een mand gelegd. En ben bij je gebleven terwijl iedereen doorzocht naar Cyrus. Overspoeld door verdriet.
Toen Martin, David, Ron en René weer vertrokken na jou thuisgebracht te hebben, zei René: ik vind Cyrus voor je. En dat deed hij. In dat hele enorme bos zette hij zijn geest in de bange geschokte hondjesmodus, nam een gelukkige afslag, scheen met zijn zaklantaarn onder het goede bosje en daar zat Cyrus, totaal ontredderd, in de war en versteend van elllende. Niet heel ver van de plek waar jij gestorven bent. Jullie waren bij elkaar gebleven.
Jij was koud en dood. Alle leven en warmte uit je weg. Maandagmiddag hebben we je laten cremeren, we zijn tot de oven bij je gebleven en nu ben je weer thuis.
Maar dit is niet de manier waarop we je willen herinneren. We weten hoe je was, zo vol leven en liefde, dat beeld willen we voor ogen houden.
Maggie, ik weet niet wat ik moet geloven. Ik weet wel wat ik hoop. En dat is dat je met een enorme vaart naar die plaats bent gerend, waar Harley is, en alle andere mensen en honden waar je van hield. Of houdt.
Lieve schat, we houden voor altijd van je en zullen je nooit vergeten. Want jij was Maggie.
Vaarwel, heerlijk hondje van me.
Tranen stromen over m’n wangen…
Wat een liefde stroomt uit je verhaal. Ach ja, had ook niets anders van je verwacht.
Ik schrok me zondag kapot toen ik het hoorde. Ook op mij had Mags een diepe indruk gemaakt. Weet nog goed die keer dat ik bij je voor de caravan zat in Bergschenhoek. Op de grond, tussen de mandjes en met Maggie die alleen maar wilde knuffelen. Wat een lieverd was het en wat een fanatieke meid tijdens het coursen.
Als het mij al zo veel doet, hoe kapot moeten jullie er dan wel niet van zijn… Vreselijk.
Je hebt hier een prachtig en pakkend eerbetoon aan jullie kanjertje geschreven. Ze zal gemist worden!
Heel veel sterkte voor jullie…
Dikke knuffel,
Naära
Zit hier met tranen Annemarie, wat een mooi eer betoon aan Maggie.
Ik wens jullie heel veel sterkte met dit enorme verlies.
Prachtig. Tranen. Ik mis je, Mags.
Annemarie , Martin En David, meis wat een zondag , konden we deze maar weg nemen , konden we hem maar over slaan … Terug draaien … Maar wonderen bestaan dan niet… Oneerlijk JA , waarom willen ze al onze lieverd zo vroeg al van ons afnemen??? Maggy je bent bij je vrienden en blijf je passie volgen REN MEISJE REN ….. Geef makey een lebber van mij ….
O Annemarie, wat mooi, wat triest.Wat is dit stukje alles wat Maggie ooit was. Voor jullie maar ook voor zoveel anderen. Ze was een zonnestraaltje in ieders leven die haar kende. En nu een sterretje aan de hemel.
Voor altijd in onze gedachten is dit prachtige whippetmeisje.
Prachtig, helaas heb ik verder geen woorden, weet gewoon even niet wat ik moet schrijven……heb alleen maar tranen…….
Vaarwel mooi lieve Maggie
Heel veel sterkte lieve schatten, onze gedachten zijn bij jullie
Man,wat vind ik het knap dat je dit nu al kan schrijven….
Zo mooi….maar zo verdrietig natuurlijk.
Ik zit hier weer een partij te janken. Ik heb zo verschrikkelijk met jullie te doen.
Wat was ze bijzonder,het opperhoofd van jullie roedel….
Die lieve,lieve maggie.
Wat waren mijn meiden ook verliefd en haar en donna na de eerste kennismaking. Ze vonden ze zoooo lief.
Het is zo onwerkelijk. Maggie hoort gewoon bij jullie.
Het is al zovaak gezegt,maar we wensen jullie zoveel sterkte toe.
Liefs,dennis,Brenda,Luci,Sandi,Hunter en Bella.
Tjonge annemarie, wat een bijzondere blog. We vinden het zo bijzonder wat deze hondjes met een mens doen, wij voelen dit elke dag, meer en meer. Ze maken echt iets in je los, wat je niet kan beseffen, als je er geen eentje hebt…. We kunnen jullie alleen maar zeggen, het is heel bijzonder wat jullie doen! Denk maar terug aan de fijne momenten!
Liefs uit enschede
Tranen en nog eens tranen.
Wat vreselijk dat dit blog geschreven moest worden…Konden we de tijd maar terugdraaien. Ik heb vannacht gedroomd dat ik Maggie terugvond; ben er veel mee bezig. Hoe moet dat dan wel niet voor jullie zijn… Dag Mags, nooit meer je lieve grijze snoetje met de steekoortjes op de hei ontwaren. Het ga je goed, samen met Harley.
Jeetje Annemarie ik zit hier keihard te snikken, wat mooi geschreven, wat een verschrikkelijk einde…. Een mooie gedachte is dat ze bij haar grote vriend Harley is! Ook al heb je nog drie andere hondjes, Mags laat een grote leegte achter bij jullie thuis dat weet ik zeker.
Toen jouw oproep kwam op facebook, voelde ik het ook, dat het fout zat en niet goed zou aflopen. Heel raar en ik durfde het niet te zeggen, durfde mijn gevoel niet te vertrouwen.
Lieve, lieve, mooie Maggie rust in vrede en ren vol geluk met je grote vriend Harley, ik zal je nooit vergeten.
Annemarie, Martin en vooral ook David; Heel, heel veel sterkte en kracht om dit verlies te verwerken, dikke knuffel,
Andrea en Xanthi
ik heb jullie Maggie nooit gekend. Maar wat een verpletterende indruk heeft ze nagelaten zeg. Ik moest glimlachen bij het beeld van de crazy Maggie op schoot bij opa en de muur vol rode wijn. De foto’s die je maakte, zijn prachtig. Wat een zalig dondertje zeg. Maar wat een triest einde… Ik vind dit zo erg voor jullie en de kleine Cyrus. Wat moet die bang geweest zijn, om dat maatje zo te moeten verliezen. Ik hoop dat Harley Maggie de weg toont en dat ze samen weer kunnen rennen zo hard ze kunnen. Want dat is tenslotte wat Maggie zo graag deed…
veel liefs van Rebba en Inthe, twee whippets uit Kaprijke…
Prachtig geschreven. Al heb ik dit niet in 1 keer kunnen uitlezen.
Je moet je troosten met de gedachte dat Maggie een fantastisch leven heeft gehad : coursen en dagelijks door haar bos rennen en jagen.
Sterkte aan jullie allemaal …
Wat een prachtig, en ongelooflijk triest verhaal. Prachtig opgeschreven, maar Annemarie, wat had ik je nog vele jaren samen met Maggie gegund! Heel veel sterkte..
De tranen stromen over mijn wangen. Zo mooi geschreven, zo intens en zo vol liefde voor Maggie. Ik ben blij dat ik haar heb gekend, deze speciale Eijck dochter die mij altijd zo aan haar vader deed denken. Dezelfde passie voor jagen en het leven, en dezelfde rustige persoonlijkheden in huis. Haar afscheid laat een leegte achter, de herinnering aan haar blijft bestaan.
“Nu ik weg ben huil dan niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
Alleen het lichaam dat ik achter liet.
Want echt dood ben ik pas, als jij me bent vergeten”
En vergeten doen we haar niet!
Sterkte Mart, Annemarie & Daaf
Wat ongelooflijk mooi geschreven Annemarie.
Ik hield het absoluut ook niet droog.. 🙁 het is zoooo oneerlijk dat zo’n lieverds veel te vroeg moeten gaan.
Ik heb Maggie spijtig genoeg niet gekend, maar ik zie zo wat een prachtig hondje het was. En wat een leegte ze nu achterlaat. Veel te vroeg.
Erg veel sterkte Annemarie, Mart en Daaf.
Jouw blogje vol met de gebruikelijke humor, zelfs in deze zwarte dagen, toverde zo maar een lach op mijn gezicht. Tot de foto van Maggie voor het laatst in haar mandje. Die is confronterend en komt zo hard binnen, want hoe netjes en lief ze er ook bij ligt, je ziet toch dat zij al over de regenboogbrug was gegaan. Je bent het grootste deel van de nacht bij haar gebleven. Misschien bad je wel om wakker te mogen worden uit alleen maar een boze droom, dat is wat ik in jouw plaats zou hebben gedaan. Maggie had een koninklijk leventje; het heeft te kort, maar 8 1/2 jaar geduurd, maar ze heeft voor 17 jaar plezier gehad. En zoveel liefde gekregen dat ze er zelf van over liep. Voortaan galoppeert ze aan Harley’s zijde, allebei helemaal gaaf en vrij van pijn. En eigenlijk zullen ze nooit meer bij je weg gaan nu. Steek je neus maar in de warme lijfjes van jouw roedel en laat je troosten en verwarmen door deze drie, die het Ballistic vaandel verder voeren.
Lieve Maggie een prachtige, verdiende en veelzeggende brief aan jou van je vrouwtje. Lieve Annemarie, gezin en broer René dit is één van die dagen die je je leven lang zul blijven herinneren. Onuitwisbaar en hoe bijzonder René dat jij Cyrus gevonden hebt.
Zit hier met tranen in mijn ogen, wat moet dit vreselijk voor jullie zijn geweest. Sterkte met Cyrus, want voor die is dit ook vreselijk, zo jong en dan zo’n ervaring. Denk steeds aan jullie.
ach ach ach lieve Annemarie wat mooi geschreven allemaal , beseffend dat je dit NOOIT had willen schrijven .Heb het met een brok in mijn keel gelezen .Ik werd even in de tijd terug geworpen, toen onze Iky werd vermist en kort erop onze Laila moesten missen dus mijn hemel wat weet ik hoe je je voelt hier zijn geen woorden van troost voor ,maar onze gedachten zijn bij jullie dike knuffels voor jullie en de hondjes
oh annemarie
ik zie haar zo weer op de renbaan voor een leuk rondje en jou in paniek terug komen omdat er een andere hond het binnendak van je auto gesloopt had niemand zal haar zo gauw vergeten want waar jij was daar was maggie aan jou zijde wens jullie heel veel stekte de komende tijd
michon en jolanda
Kippenvel, tranen, rillingen en een glimlach.
Wat een lieve schat was het!
Pffffff zit hier te janken, kan bebrijpen wat jij voelt 🙁 ik heb ern jonge bordercollie zo vol leven en plezier. Moet er niet aan denken…..xxx
Lieve Annemarie en familie,
ik kende Maggie niet, maar door jouw prachtige verhalen van de nesten van Donna, waar Maggie ook altijd een rol in had, was het toch of ik jullie kende. Ook door de wederzijdse liefde voor de windhonden, en in het bijzonder de whippetjes. Woorden van troost schieten hier tekort. Ook hier tranen. Je bent zo’n gevoelige schrijfster van jouw blogs, dat iedereen, en zeker ik, daardoor geraakt werd. Maggie heeft een prachtig leven gehad en een onuitwisbare indruk achter gelaten. Je moet je troost nu vinden bij Donna en Cyrus. Wat een geluk dat Cyrus gevonden is.
Liefs, Lia
Geen woorden meer over, ik kan alleen maar hopen dat het ooit een plekje krijgt voor jullie allemaal. Maar dat zal veel tijd nodig hebben. Veel kracht toegewenst.
De 3e foto van onderen… zo ga ik aan jullie lieve Maggie denken, zoals ze was op d’r mooist voor jullie. Xx
Annemarie, Maggie heeft het geweldig gehad bij jou. Veel sterkte, wij denken aan je.
Zo’n ongelooflijk triestig verhaal en zo mooi geschreven. Denk dat er al veel tranen zijn gevloeid bij het lezen. Heel veel sterkte aan iedereen.
annemarie, Mij ken je niet maar wat heb ik vaak je verhalen gelezen over maggie en over alle pups. vaak met mijn vriend er over gehad wat een pracht honden je hebt. Ik las dat de hondjes vermist waren via lilian en al snel las ik het over Maggie. ik heb jullie nog nooit gezien maar oh wat kreeg ik een brok in mijn keel. Na het lezen van deze blog staan de ogen in mijn ogen. Sterkte voor iedereen!
Tranen bij ons alle drie, je was zo’n bijzonder lief klein meisje. Djeff die in oktober 2011 na de eerste kennismaking zei: Ik hoef geen puppie mama, ik neem Maggie wel en doe Donna er ook maar bij. Hij zegt net dat hij nooit zal vergeten hoe lekker ze kon zoenen. Maggie je onvoorwaardelijke liefde raakte velen mensen diep in hun hart. Ook die van ons. Meisje je rent en jaagt nu samen met je geliefde broer Harley, vriendjes en vriendinnetjes in de eeuwige bossen.
Heel veel licht, liefde en kracht, Annemarie, Martin, David, Donna, Truffel en Cyrus
Schitterend geschreven, moeilijk lijkt me..
Ook hier tranen en een brok in mijn keel, heb er geen woorden voor
Toen ik zondag mijn fb nakeek zag ik het meteen, wat geeft dat een naar gevoel…
Jullie hebben echt schitterende foto’s van Mags, ik heb haar niet gekend maar heb wat gemist lees ik!
Hoop dat Cyrus het een beetje kan vergeten, maar met zulke baasjes moet dat lukken!!
Fijn dat Maggie weer thuis is en dat jullie haar in jullie hart hebben gesloten, het valt niet mee om je lieverd te moeten missen!
Heel veel sterkte daar en vergeten doen we haar geen van allen!
Lieve Annemarie, Mart en Daaf,
Ik volg het nieuws over Maggie, en hou het iedere keer niet droog.
Wat een drama.
Nu is het tijd om verdriet te hebben, later komen de herinneringen terug en zal het duidelijk worden welke mooie bijdrage Maggie in jullie leven heeft gebracht.
Sterkte,
Jenno
Lieve, lieve Maggie,
Lieverd, wat was het een voorrecht om jou gekend te hebben. Weet je nog, de laatste keer bij de clubkampioenschappen, en ik met plezier als menselijke lounge-stoel voor je fungeerde? Niet te geloven dat dat de laatste keer was dat ik jouw warme lijfje mocht knuffelen.
Oh zo innemende maar tegelijk zo bescheiden Mags, met ogen die meer te vertellen hadden dan de mond van menig tweevoeter. Pientere Mags, die met coursing vaak al precies wist waar het haas heen zou gaan. Dappere Mags, die een agressieve rotherder het hazenpad liet verkiezen boven een hapje Donna-bil. Tante Mags, die op haar eigen, onnavolgbare wijze Donna meehielp met het bijbrengen van hondse etiquette aan haar neefjes en nichtjes. En Mags, gewoon onze Mags die gek op knuffels, en, nou ja, eigenlijk gek op alles en iedereen was. Behalve autorijden, dan.
Lieverd, jij had minstens 17 jaar moeten worden. Het is ongelooflijk hard dat dit niet zo mocht zijn. Pas je samen met Harley een beetje op Donna, Truffel en Cyrus?
Vaarwel Maggie, dankjewel voor al je kusjes, je knuffels en je spetterende coursingritten, en al het andere wat jou tot oh zo bijzondere en speciale Maggie maakte.
Zo mooi, ik weet niet wat ik verder zeggen moet
Ook hier houden we het niet droog Annemarie, wat een mooie tekst met een vreselijk einde. Kan het niet vaak genoeg tegen jullie zeggen. Heel veel sterkte.
Hallo Annemarie,
We zullen elkaar vast weleens gezien hebben op de WvCNL. Geschrokken las ik afgelopen zondag je bericht van de vermissing en op afstand meegeleefd.
Nu lees ik je prachtige verhaal over Maggie en het raakt me diep. Wat een prachtig verhaal maar vooral een prachtige whippet was jullie Maggie.
De tranen biggelen over mijn wangen .
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met dit grote verlies.
Warme groet,
Marcelle Clumpkens
Ook hier rollen de tranen uit mijn ogen, respect dat je in deze moeilijke tijd zo’n mooi eerbetoon over jullie Maggie weet neer te pennen. lieve Maggie, ik heb je jammer genoeg nooit persoonlijk ontmoet maar ik weet dat je roedeltje,mens en dier jou aanbad. Ik ontmoette Cyrusje in Merksplas, zo’ n lieverd, ik hoop dat het goed met hem gaat.
Ren Magie ren daar over de regenboogbrug en waak over je mensen hier beneden. Heel veel sterkte Annemarie,Mart, Daaf, Rene, oma en opa.
Hilde
Wat een drama. Ik hoop dat jullie troost kunnen vindene bij elkaar en de hondjes. Hou jullie sterk
allemaal veel sterkte om dit te verwerken
Al geruime tijd volg ik je Blog en de mooie nesten die bij jullie geboren zijn , soms een traan maar vooral heel veel plezier , lol en liefde spraken uit de teksten .
Heel verdrietig dat er nu zo”n Blog moest volgen , maar wat heb je dat goed gedaan !
Veel sterkte voor iedereen die van Maggie hield , en dat er nog maar vaak over haar gesproken mag worden .
Brok in mijn keel! Wat afschuwelijk….sterkte!
Ik deel een diepe zucht met jullie. Hart verscheurend allemaal. Sterkte allemaal. xx
Prachtig mooi geschreven, ik ken jullie niet maar deel de liefde voor honden heelveel sterkte
Lieve Annemarie,
Ik ben erg ontroerd door je mooie blog en ook zeer verdrietig dat Maggie er niet meer is. Ergens troost mij de gedachte dat Maggie ook een beetje in Sprotje verder leeft omdat zij haar deels mee heeft opgevoed. En ik zal nooit vergeten, de eerste keer dat wij bij jullie waren, hoe Maggie op mij kwam staan -toen ik op de bank zat- en mij overstelpte met zoenen. Toen wist ik zeker dat ik een whippet wilde.
Ik wens jullie nogmaals alle sterkte toe.
Liefs van Rene en Marijn
Lieve Annemarie wat een nare zondag zal dat geweest zijn met zoveel verdriet! Ik leef zo met je mee! Een mens verliezen is het ergste wat je kan overkomen zoals René maar een lieve trouwe hond verliezen is op een andere manier net zo erg. Dat juist hij Cyrus vond is heel bijzonder, misschien hielp els can boven hem wel mee en stuurde hem naar de goede plek. Nou moet je weer gewoon door en dat is moeilijk he? Stop maar al je energie en liefde in je andere hond die nu ook eenzaam is zonder z’n maatje . Over een tijdje kun je misschien weer een andere pup nemen. Hij vervangt Cyrus niet maar geeft je afleiding en misschien krijg je weer een lieve vrolijke hond erbij . Nou meid sterkte en een hele dikke zoen van letty xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Beste Annemarie,
Gecondoleerd, ik begrijp wat je voelt, ik heb het ook mee gemaakt met Monty mijn Whippet. Heel veel sterkte.
Maar wat ben ik blij voor je, dat kleine Cyrus is terug gevonden.
En Annemarie,
Gelukkig heb jij je meisje nog netjes gevonden,….in tact, na 2 uur, dan kon je haar nog weg brengen voor crematie. Daar ben ik blij voor je om. Kon je nog afscheid nemen.
Ook dat was niet voor mij weg gelegd, na Monty 30 min. kwijt te zijn geweest, .hij had een dood haas geroken………na ontmoeting met de Politie erbij, op de N57! Spitsuur! Was er : pate van hem over, en 1 poot stak recht overeind!
Alles is daar afgezet met hek!! Heel veilig!!
Het enigste wat kan zijn gebeurt, hij is gesprongen over het wildrooster, of zich onder het klapdeurtje ernaast hebben gewurmd, anders had hij daar nooit kunnen komen.
Ik ben in SHOCK geraakt, en heb 1 week niet kunnen lopen, heel veel steun aan de plaatselijke Politie gehad als steun, op dat moment, ik heb jankend in hun armen gehangen.
Hij moest van de weg geschraapd worden door de Gem.
Verschrikkelijk! Ik raak dit beeld nooit meer kwijt!
Dit was s’morgens om 7 uur!!
Steun Cyrus momenteel, want die heeft ook een klap gekregen, van het gebeuren.
Sterkte!!
Lieve Annemarie,
Gecondoleerd met dit zware verlies….woorden schieten te kort!
Maggie klein sterretje …zo geliefd! Rust zacht….
Liefs Alie
oh wat verschrikkelijk. Ik ken jullie niet en jullie schatten ook niet maar ik kan de pijn begrijpen die jullie voelen. Je hebt het levensverhaal prachtig neergezet en tranen rollen over mijn wangen. Ik wens jullie heel erg veel sterkte met dit groot gemis. Een ze prachtig, lief, zacht windekind af te moeten staan is verschrikkelijk. In jullie gedachten en in deze prachtige foto’s leeft Maggie een beetje verder.
Heel veel sterkte voor allen die Maggie hebben gekend en gekoesterd.
Geen woorden voor. Wat mooi
Heel veel sterkte met het verlies van jullie Maggie.
Lieve Annemarie,
Ik ben geen mens van grote emotionele woorden maar ik wil je langs deze weg nogmaals heel erg veel sterkte toewensen.
Ik heb de eer gehad om Maggy te ontmoeten en ze was een heel heerlijk whippetje. Een karaktertje zoals je dat soms wel ziet als ze al een dagje ouder worden. En die hondjes kruipen onder je vel en laten je nooit los.
Mags was er eentje naar mijn hart: hevig en vol passie …
Ik hoop zo dat alles goed gaat met jullie kleine Cyrus en dat je troost vindt in je roedeltje.
Dikke knuffel
Annemarie,
Hier bij wensen wij jou en je gezin heel veel sterkte met het grote verlies van jullie lieve Maggie.
Hé Annemarie,
Ik heb je blog gelezen met vreugde maar vooral ook veel verdriet, hartverscheurend. Een prachtig verhaal en de foto’s, echt mooie herinnering. Veel sterkte voor jullie onze gedachten zijn bij jullie. Xx
Date: Tue, 26 Nov 2013 18:37:56 +0000 To: jenny.bulteel@hotmail.com
Ik heb het vernomen via fb zondag na de wandeling met de whippetclub , ik heb er al de ganse week niet goed van al ken ik Maggie niet , het pakt me . vreselijk moet het zijn voor jullie . heel veel sterkte ! Rita
Heel veel sterkte met het verlies van zo,n onvergetelijke hond
mooi geschreven en verwoord … wat een verdriet , ik kende maggie niet maar raakt me in mijn hart .
sterkte ….
Tranen blijven stromen, wat ontzettend mooi geschreven! Ook al sta ik niet zo heel dicht bij jullie, doet dit mij heel erg veel. Dat heb je als je een hondenmens bent. Het is het ergste gevoel wat een hondenliefhebber kan hebben. Wij wensen jullie nogmaals ontzettend veel sterkte met dit verlies! Liefs, Esther van nr. 53
ook hier met tranen in men ogen , ik ken jullie niet eens en heb Maggie nooit gezien , maar wel jullie verhalen gevolgd via WHF …Toen ik de oproep las dacht ik eerst ” dat kan niet , die kunnen niet gaan lopen zijn , DE Maggie … ” maar helaas … een zeer kleine troost is dat ze ene geweldig leven heeftgehad bij jullie … heel veel sterkte …
Lieve Annemarie, Mart en David,
Met tranen en kippenvel van verdriet om Maggie heb ik het stuk gelezen. Ik weet verder ook niet meer wat ik schrijven moet, wil, kan. Maggie zal in een heleboel harten blijven bestaan. Een hele dikke troostknuffel voor jullie en veel sterkte.
Tranen vloeien ook hier rijkelijk … vind het zó erg, Heel veel sterkte met dit zware verlies, jullie Maggie was een kanjer … hele dikke knuffel XoX
Wat verschrikkelijk dit bericht, Albert kwam thuis met het verhaal dat je maggie en Harley kwijt was, hij heeft nog zijn hele wandeling gezocht, maar te vergeefs, ik zei nog, oh die zijn samen een konijn achterna, die komen wel terug, maar een paar uur later hoorde ik dat ze aangereden was en overleden aan haar verwondingen. Wat vreselijk! En wat heb je mooi geschreven!
Heel veel sterkte met dit grote verlies.
Liefs Albert en Simone ( baasjes van gipsy de boxer)
Met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen, om op deze manier je hond te moeten verliezen, wat een nachtmerrie moet dat zijn, wens jullie heel veel sterkte toe.
Lieve Annemarie ,
Wat heb je de tijd met Maggie prachtig en ontroerend omschreven . De liefde spat ervan. Wat kan het leven soms hard zijn denk ik terwijl de tranen over mijn wangen rollen.
Dank Annemarie dat ik een glimp mag opvangen van de liefdevolle bijzondere band tussen jullie en Maggie.
Ik wens je veel liefde, kracht en sterkte toe in deze moeilijke tijd. Maggie zal altijd een bijzondere hond blijven. In de harten van vele mensen. Ook die van mij. Ook al heb ik niemand van jullie ooit persoonlijk ontmoet toch is het zo. En dat zegt meer over jullie en Maggie dan over mij.
Sterkte!
Liefs,
A
Wat een vreselijk bericht dat jullie zo onverwachts en op trieste wijze afscheid hebben moeten nemen van jullie lieve Maggie.
Laat het een schrale troost zijn dat ze bij jullie een goed leven heeft gehad en haar passie als windhond ten volle heeft kunnen naleven.
Wat zullen jullie haar vreselijk missen.
Lieve Annemarie en familie,
Jullie honden zijn in de eerste plaats geliefd, dat spreekt uit gans je blog. Sterkte met het verlies van Maggie. Gelukkig -in de ware betekenis van het woord- dat je Cyrus wel terugkreeg. Ik neem je van hieruit eens heel stevig vast (zoals wij dat zeggen). Kurt
Wat een levensverhaal… Wat een prachtmeid!
Vanaf afgelopen zondagavond denk ik nog elke dag aan jullie Maggie en dan tranen m’n ogen weer.
Nog zo vol levensvreugde, zo vol met liefde om uit te delen…
Ja, ze rent nu met haar maatje over hemelse speelweides maar hier viel ook nog zoveel te beleven…
Verdorie wat wilde ik ze graag beide weer veilig thuisbrengen…!
Heel veel sterkte,
Ron.
Wat een verhaal, en wat heeft Maggie geboft dat ze haar korte leven zo met liefde omgeven was. We wensen jullie heel erg veel sterkte dit enrome verlies een plekje te geven.
Wat een mooi en ontroerend stukje heb je geschreven over Maggie. Gelukkig heeft ze een fantastisch leven bij jullie gehad. Heel veel sterkte!
Wat afschuwelijk wat jullie overkomen is.Ik huil in stilte omdat ik zo goed weet hoe groot jullie verdriet is. Ik mis mijn eigen overleden hondjes dan zo…
Wat te zeggen?
Wat een mooi levensverhaal van Maggie.
Sterkte Annemarie
Beste Annemarie, Martin en Daaf,
Vandaag pas gezien/gelezen wat er gebeurd is. Wat is dat erg. Ik voel jullie pijn, huil met jullie mee en hoop dat je ergens de kracht vandaan haalt om dit groot verdriet te kunnen dragen.
Annemarie, Martin en Dave,
ik wil jullie langs deze weg heel veel sterkte wensen met dit intense verdriet na het verlies van jullie geliefde Maggie.
Maggie is bij haar maatje Harley, beide hebben jullie nu verloren op veelst te vroege leeftijd.
Maggie is eervol en vooral liefdevol herdacht.
ik wens alle betrokkenen heel veel sterkte met het gemis van jullie liefdevolle Maggie.
Patricia, Queenie en Joy
pffffff…..kon dit NU pas lezen.
Lieve Annemarie, Martin en Dave, ik ken jullie niet persoonlijk. Heb Maggie nooit in het echt gezien (misschien beter nu), maar er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan dit vreselijke ongeluk denk. Ben al heel blij dat Cyrus het heeft overleefd, maar het zal je maar overkomen. Als ik dit zo lees, weet ik gewoon dat Maggie een bijzonder hondje was. Ze had het verdiend heel oud te worden. Het heeft niet zo mogen zijn. Lieve Mags, het ga je goed. En jullie Annemarie, Martin en Dave, wens ik heel veel sterkte. Maggie zal NOOIT vergeten worden.
Liefs
Ellen en Pippa
Een prachtig verhaal over uw Maggie. Ik lees het met tranen in mijn ogen. Sinds het FB-bericht heb ik aan u en uw gezin gedacht en uiteraard aan Cyrus. Mist hij zijn vriendinnetje? Wij hebben zelf 3 huskies waarvan 2 nooit los mogen lopen. Maggie heeft een mooi leven geleid en werd gekoesterd. Veel sterkte.
Wat een verhaal zeg zoo liefdevol !!!» respect voor beeld voor vele mensen met dieren r.i.p maggie heel veel sterkte annemarie ,martin ,dave met dit intense …….verdriet lfs marina
It has taken me a while to get around to reading this in the English translation and that made it no less moving. A beautiful story of a beautiful girl who brought so much sunshine and smiles into so many lives, both human and canine.
Rest in peace Maggie and may you chase rabbits over the rainbow bridge forever.
And our thoughts are with you Annemarie and all your family and all who knew Maggie. The brightest stars never go out as long as they are remembered in the hearts of those who loved them!
Love and sympathy from Kate and Freya xxx
Lieve mensen, ik heb het bericht zien verschijnen op FB toen ze vermist waren. Toen ik wat later ging kijken zag ik er de melding bijstaan dat Maggie aangereden was en Cyrus nog vermist. Gelukkig is Cyrus terecht. Je hebt haar prachtig beschreven en de liefde voor haar is voelbaar. Ook ik ben te ontroerd om nog veel meer te zeggen…
Heel veel sterkte, liefde en moed om door te gaan. Je hebt haar een prachtig leven gegeven waarin ze vrij kon rennen en spelen. Geef de andere hondjes een extra knuffel….
Liefs,
Linda (LINDA D), Tootsie en Mauro