28 februari, voor ons een heel bijzondere dag: Het nest van Kedira en Chinook is geboren. De meesten in de nacht, uiteraard. Er waren 9 pups, bijna allemaal met mooie gewichten. Eentje was iets aan de lichte kant, 210 gram. Onze Pommetje, met het appelgroene bandje. Pommetje was ook iets sloom bij de geboorte, waar de rest allemaal direct richting mamma tijgerde, had Pommetje toch wat meer tijd nodig en heeft zelfs wat Nutridrops gehad. De volgende dag bleek Pommetje afgevallen, terwijl de rest al lekker was aangekomen. Op dinsdag ben ik met haar naar de dierenarts geweest, en heb daar geleerd om sondevoeding te geven. Op zaterdag ging het nog niet goed, hele kleine beetjes aankomen, en ze kon zelf niet bij Chinook drinken. Dus weer naar de dierenarts, en gewisseld van voeding. Dinsdag 9 februari ging het fout. Pommetje had duidelijk ergens pijn, ze kreunde en piepte in de nacht. In de ochtend zijn we met spoed naar de dierenarts gegaan, en die gaf ons heel weinig hoop. We wilden niet dat Pommetje verder zou lijden, en hebben haar daar in laten slapen.

Het waren verdrietige dagen, en we waren te zeer bezig met Pommetje, en het verlies, om veel foto’s te maken en we vergaten bijna te genieten van onze andere 8 wondertjes. Inmiddels is dat veranderd. We merkten dat er weer rust in huis was. Rust bij ons, rust bij Chinook, rust bij de pups. En de pups begonnen ook harder te groeien. Wij konden weer genieten van onze acht mooie dikke pups, Sabrina, Martin en ik. Want op de dagen dat ik werk, is Sabrina hier om voor Chinook en de pups te zorgen, en Mart heeft bijna twee weken bij de pups geslapen. 

Dus nou ja..mag ik u voorstellen: onze 8 wondertjes. 

Het is een bonte verzameling. Met streepjes, zonder streepjes, rood, blauw gestroomd, “voor Elck wat wils”, zogezegd. Meestal bevinden ze zich in de werpkist, 

En als die even gepoetst moet worden, dan liggen ze lekker in de mand bij moeders.

Inmiddels zijn ze 14 dagen. Chinook begon gisteren wat krasjes te vertonen bij de melkfabriek, dus mocht ik 144 nageltjes knippen. Bij pups die daar geen zin in hadden. Een uitdaging. 

En vandaag een nieuwe uitdaging…8 puppies voorzien van ontwormingsspul, dat werkelijk knalroze is. En dan proberen het in de pups te krijgen, zonder dat je zelf knalroze wordt. Bij Chinook ging het vrij vlot, een pilletje in de kipfilet wikkelen en weg was het. (Want je ontwormt altijd de moeder samen met de pups, anders heeft het niet zoveel zin). Tijdens het ontwormen was het prima te zien dat alle oogjes nu goed open zijn. Dat gaat niet zoals je je zou voorstellen, als een prinses die wakker gekust wordt door een prins, en met fladderende wimpers haar reebruine grote ogen laat zien aan de wereld. In het begin zijn het kleine spleetjes, waarmee ze wat lodderig de wereld in kijken. Maar het wordt nu met de dag schattiger. Ogen zijn de spiegels van de ziel, wordt wel eens gezegd, en ik ben heel benieuwd naar hun zieltjes. 

Voor nu worden ze steeds actiever, en worden zich bewust van zichzelf en elkaar. Een beetje worstelen, bij elkaar kruipen en in elkaar bijten. (Het droge commentaar van Sabrina: oh, het zijn Canniballistics..)

Chinook is een geweldige moeder. De liefde en zorg die ze als pup van haar mam, en van Jeroen en Gerdien in het nest mocht ontvangen, geeft ze nu door aan haar eigen kinderen. Oh ja, ze geeft ze ook veel melk trouwens. En dan heb je altijd weer die pup die geen maat weet te houden en voor pampus ligt uit te buiken. 

De pups zijn de eerste drie weken helemaal afhankelijk van hun moeder. Voor die moeder zorg je dus ook heel erg goed, ze moet alle voedingsstoffen die ze weer doorgeeft aan de pups, zelf ook ruim binnenkrijgen. We denken dat dat ons lukt. 

Bij de pups is het leuk om te kijken, op wie ze lijken, wat voor type ze hebben. We denken dat we hier een klein Kediraatje hebben. 

Zoals u weet, is Sabrina de eigenaresse van Chinook. En dit nest is een samenwerkingsverband uit vriendschap. Het was deze keer dus aan Sabrina om de namen te kiezen. Er zijn heel wat namen de revue gepasseerd, maar uiteindelijk zijn we gegaan voor de Wonderen der Natuur. Natural phenomena, in het Engels. 

En deze namen zijn er uit gekomen:

Voor de reuen:

Ballistic Catatumbo Lightning

Ballistic Eye of Africa 

En voor de teven:

Ballistic Northern Lights

Ballistic Fairy Ring

Ballistic Desert Bloom

Ballistic Sea Sparkle

Ballistic Shooting Star

Ballistic Frost Flower. 

We genieten er enorm van om vier generaties Ballistics in huis te hebben, en hopen dat de pups allemaal groot (niet tè), gezond en gelukkig worden. En dit blog gaat weer wat regelmatiger bijgehouden worden. 

Afgelopen zaterdag was voor Sabrina en mij best een spannende dag…de drachtecho van Chinook. Zou de ontmoeting van Chinook en Kedira gevolgen hebben..of niet…

Nou ja. Er waren bepaalde tekenen. Chinookje was nog aanhankelijker dan normaal. En waar ze normaal eet als een bootwerker, ging het eten sinds een paar dagen een beetje met lange tanden. En ze verloor een weekje geleden wat oud bloed, wat wel eens de innesteling van de embryo’s zou kunnen zijn…

Natuurlijk hebben we haar even op tafel gezet, even kijken of er al veranderingen waren. Nou ja, misschien die tepeltjes? Of zien we nou toch al wat aan de onderbelijning? Tja, die gespierde dames van ons laten niet zo heel snel wat zien.

Dus toch best met zo’n vlinders-in-je-buikgevoel naar Eersel, waar dokter Hanneke de echo maakte. 

En jawel!

Het filmpje krijg ik helaas niet geplaatst. Maar we hebben het gezien, de dame is heel erg in verwachting. Dat is reden voor bubbels!

We zijn zo blij, een lichtpuntje in een grauwe, akelige tijd.

Van Eva-Maria, de eigenaresse van Kedira, kreeg ik deze mooie foto’s:

Wat een mooi hoofd en de prettige uitdrukking geeft zijn karakter weer, denk ik. 

Een heel mooie standfoto:

En ook nog eentje in actie:

We verheugen ons op de dingen die komen gaan!

Soms gebeuren er dingen die je niet kunt voorspellen. Of je weet niet waar je goed aan doet.

Of je raakt gewoon aan het twijfelen. Bij Sabrina en mij is dat even gebeurd: we hebben voor Chinook een andere bruidegom uitgezocht. Dat ligt niet aan Aygo, die een fantastische hond is en blijft. En ook niet aan zijn eigenaars.

Feit is: Chinook heeft een ander. En we willen u graag voorstellen aan de bruidegom:

https://whippet.breedarchive.com/animal/view/koseilatas-kilimanjaro-kedira-4bc6f21a-63b1-44ac-af76-ba59a78aed8f

Zijn roepnaam is Kedira, en hij heeft zowel op show- als op coursinggebied zijn sporen zeer ruim verdiend. We zijn heel erg blij en dankbaar dat Eva-Maria Kraemer haar toestemming gaf voor deze verbintenis. De bruiloft heeft inmiddels, vanwege de Corona, plaatsgevonden in zeer besloten kring.

Volgende week, zaterdag de 23e, gaan Sabrina, Chinook en ik naar Eersel, om een echo te maken…duimt u mee? U hoort er van!

Oh ja..inmiddels hebben we heel veel belangstellenden voor dit nest, de wachtlijst is gesloten.

Natuurlijk moeten we even beginnen bij het begin. En het begon bij Noortje. De mooie dochter van Donna en Oban, en zus van onze Cyrus. Bij vrienden en kennissen wel bekend als het rode meisje, dat terugkwam na tien dagen, want het ging niet met de poezen..om de volgende dag weer te vertrekken naar een heerlijk leven bij Jeroen en Gerdien. 

Noortje heeft er een geweldig leven. Ze liet ook zien dat ze een groot talent had voor coursing.

En ze had er enorm veel plezier in. Helaas raakte Noor een keer akelig geblesseerd, en besloten Gerdien en Jeroen dat Noor ook heel gelukkig zou zijn met rennen in het bos, op het strand en in de grote tuin. En zo is dat. Maar op een dag kwam de liefde in het leven van Noor..

De mooie Mistral vroeg om haar hand. Of poot. Whatever. 

En ze kregen samen zes mooie dochters. Het lijkt wel een sprookje. Helaas kwam Mistral bij een heel verdrietig ongeluk al jong om het leven. 

Maar de dochters bleken fijne, vrolijke sterke pups, die zowel de looks van vader als van moeder hadden. En ze kregen alle liefde en zorg van Jeroen en Gerdien. Ik kreeg de eer om mijn kennelnaam, Ballistic, aan het nest te mogen geven. En ik was heel trots op “mijn” Noor maar zeker ook op Jeroen, 

en Gerdien, 

die zoveel aandacht en liefde in de pups stopten, dat ze er nu nog van overlopen. 

Een van deze pups zou naar mijn vriendin Sabrina gaan. De keuze maken we vaak ook aan de hand van een gezellige dag met bevriende fokkers. Het is dan de gewoonte dat de fokker van het nest, degenen die het nest komen keuren een beetje verwent. Een beetje. Of een beetje meer. 

Na deze dag werd de keuze gemaakt, en voor Sabrina viel de keuze op Chinook, en hier begint dan het stukje over de aanstaande moeder van het komende nest, dat hopelijk verwekt zal worden en ter wereld zal komen in het voorjaar van 2021. 

Sabrina en Chinook waren een prima match. 

Chinook bleek een open, lief, gezond en actief puppie. 

Voor de duvel niet bang, en een stukje coursen wilde ze ook wel proberen. 

Zo’n slungelige pup mag natuurlijk nog niet teveel beweging, maar een klein stukje kan geen kwaad. 

Chinook groeide op tot een fijne dame, gezond, prettig om mee samen te leven en prachtig om te zien. En coursen deed ze ook geweldig, in 2018 werd de dame Nederlands plus-kampioen coursing. Ze maakte ons heel trots.

En Sabrina besloot dat ze heel graag een dochter van Chinook zou willen. En weer heb ik de eer dat ik het nestje mijn kennelnaam mag geven. De pups zullen bij ons geboren worden, met heel veel assistentie van Sabrina. Het logeerbed staat, zoals altijd, voor haar klaar. 

Het lijkt al weer zolang geleden…maar 7 september was het eindelijk zover: Vakantie! Dankzij Sabrina konden Mart en ik er twee heerlijke onbezorgde weken tussenuit, terwijl we wisten dat voor onze hondjes uitstekend gezorgd werd, in ons eigen huis. Dankjewel Sabrien!

We hadden een soort Pipowagen gehuurd, met uitzicht op zee.

Het was er heerlijk toeven, een camping zonder enig amusement behalve de rust en de zee. Gebouwd tegen een klif, er was dan ook geen meter te vinden die recht liep, alles heuvel op of heuvel af, maar de pipowagen stond recht, dus dat was helemaal o.k. Wat is het heerlijk slapen met brandingsgeluiden op de achtergrond. En de schreeuwende meeuwen.

Frankrijk liep al aardig voor op ons wat de mondkapjesplicht betrof. Even wennen. Je gaat lekker uit eten, dus make-upje op, gezellig lippenstiftje..

Juist. Nou ja, het is net lingerie, je draagt het gewoon voor jezelf. En als je dan echt gaat eten, dus vast op je plek zit in het restaurant,

dan moet je er even aan denken om het weer af te zetten. Anders wordt het lastig om die heerlijke mosselen binnen te krijgen.

Ze waren weer heerlijk!

We waren in Fecamp, dat een aardige haven heeft.

Heerlijk om rond te slenteren. Natuurlijk ook tijd voor cultuur, het visserijmuseum was leuk maar Fécamp staat vooral bekend om het feit dat daar de Benedictine (likeur) gemaakt wordt. Dat gebeurt in een soort van paleis.

Natuurlijk hebben we de hele rondleiding gedaan, met na afloop een proeverij van de producten. Lekker, maar je moet er niet teveel van hebben, want dan voel je je na afloop ongeveer zo:

We hebben zoveel geluk gehad met het weer…regelmatig zelfs picknickende mensen op het strand, lijkt me niks met al die keien onder je kont..maar zelfs de whippets zijn daar blijkbaar tegen gehard.

De lucht kon wel eens dreigend zijn, maar er viel niks uit.

En de temperatuur was heerlijk. Veel ’s avonds nog buiten zitten eten, en dan maar kijken naar die prachtige zonsondergangen. Erg goed voor je ziel.

Normandië heeft veel prachtige kerken, daar hebben we er wel een aantal van bezocht. Met als topper toch wel de kathedraal van Rouen. Je moet een heel eind achteruit lopen om het hele ding op de foto te krijgen.

Maar er zijn ook prachtige tuinen. Het klimaat is mild en er groeien hier en daar zelfs tropische planten en bomen.

Op een heel hete dag is het zalig om een stukje schaduw te hebben.

Aan de kust eet je natuurlijk bij voorkeur verse vis.

Het is zo leuk om dan de herkomst van die vis te zien. Nou ja, dat is natuurlijk de zee, maar die vis moet je dan wel te pakken zien te krijgen. Geweldig om de vissers te zien binnenkomen en uitladen.

Er zijn natuurlijk meer liefhebbers, die wachten op hun kans..

Bij de visafslag wordt de vis aan de ene kant binnengebracht, en aan de andere kant verkocht. Veel verser kan het niet.

Ik gaf dan ook de voorkeur aan vis. Wel één keer vlees gegeten..het piece de boucher, wat je geloof ik mag vertalen als: een stuk van de slager. Ik geloof dat dat waar was. En dat deze slager een heel oude tanige man was die lang geleden aan een akelige ziekte was overleden. Jakkes.

Maar wat hebben we genoten. Van de prachtige kliffen,

de gezellige dorpen en steden,

de leuke winkeltjes,

en nog veel meer.

Wist u trouwens dat er ook heel lelijke whippetbeeldjes bestaan? Je kijkt er als whippetliefhebber toch altijd naar uit, maar deze is in de winkel blijven staan. Het arme ding.

Na 14 dagen was het toch even moeilijk om de zee weer gedag te zwaaien. Maar ja, als je thuiskomt, en dit dan weer ziet:

Dan maakt dat heel veel goed. Zo niet alles.

Sterre is een mooie lieve dochter van Cyrus en Elaine en woont bij Frans en Esmeralda. Tot voor kort woonde ze ook samen met lief hondje Boef, die helaas overleden is, op een mooie leeftijd, na veel goede zorgen, maar dat maakt het verdriet niet minder.

Sterre had er ook heel veel verdriet van. Ze miste haar maatje. Toch al geen geweldig goede eter, at ze nu haast helemaal niet meer en werd erg mager, wat Frans en Esmeralda ook probeerden. Ze werd meer en meer onzeker, plaste ook in huis, het ging niet helemaal lekker. Frans en Esmeralda zijn van het slag dat  dan niet gaat mopperen, maar Sterre goed laten onderzoeken om te kijken of er misschien iets mis is met de gezondheid. Toen Sterre kerngezond bleek, schakelden ze een gedragstherapeut in, om te kijken of het dan tussen Sterre’s oortjes zat..

Natuurlijk hebben we het er samen veel over gehad. Een tweede hondje bij Sterre zou misschien uitkomst bieden. Dus gingen Frans en Esmeralda langs asiels, hielden op FB alle whippetjes bij die herplaatst moesten worden, maar die liggen (gelukkig) niet meteen voor het oprapen. Toen heb ik voorgesteld dat Truffel wel een poosje mocht komen logeren. Bij ons was het het nestje van Cyrus en Elaine 3 weken, en dat is soms een tijd waarin de volwassen honden wat minder aandacht krijgen, dus prima timing. We dachten dat Truffel, onze sociale, lieve stabiele dame er best wel eens van zou kunnen genieten. Truffel wordt bij ons wel eens wat ondergesneeuwd, vooral buiten wordt ze op haar nek gezeten door Suki, Cyrus en Elaine, die allemaal willen dat ze haasje voor hen gaat spelen, en daar had Truffel niet meer altijd zin in, omdat de kill nogal wild ging soms. Ook binnen was sociale vrolijke Truffel soms wat stiller. Dus op Nieuwjaarsdag kwamen Frans en Esmeralda Truffel halen. Ik vond het even heel moeilijk, want ja, hoe lang duurt het voordat er een geschikt hondje gevonden zou worden, een goede vriendin voor Sterre, die haar de levensvreugde weer helemaal terug kon geven. Elaine gaat ook wel eens logeren bij Sabrina als ze loops is, maar dan weet je dat ze met een dag of tien weer terugkomt.

Ik miste Truffel heel erg, maar de pups gaven maximale afleiding.

Maar al gauw kwamen de foto’s en de filmpjes. Het klikte tussen de dames. Samen op het bed,

Samen op de cave (en ze hebben er echt twee..)

Samen boodschappen doen,

en vooral ook elke dag samen naar een mooi en veilig heidegebied, om heel erg hard te rennen. Truffel weer opgelucht, eindelijk niet steeds dat drietal fanatiek achter je aan, en voor Sterre heerlijk om een vriendin te hebben die net zo hard kan als zij zelf.

En na afloop samen bij Esmeralda lekker op de bank.

Sterre eet weer prima, is al ruim twee kilo aangekomen, die haar heel goed staan.

En het begon steeds meer tot ons door te dringen, Sterre is gelukkig,

Maar Truffel is ook gelukkig.

Ze zijn vriendinnen voor het leven geworden, die twee.

En al wil je er helemaal niet aan, ergens van binnen weet je dat het voor beide dames beter zou zijn als ze samen mochten blijven. Dat is niet een beslissing die je in een dag neemt. En ook geen beslissing die zonder tranen genomen kan worden. Want het doet pijn. Ons Truffeltje, de eerstgeboren pup uit ons eerste nest. Ons troosthondje, die zo goed voor pap zorgde in zijn laatste weken. Die altijd voelt in wat voor stemming je bent. Maar ja, juist daarom..ze verdient het beste leven, en het ziet er naar uit dat dat nu bij Frans, Esmeralda en Sterre is. En Sterre, ook bij ons geboren, waar we altijd verantwoordelijk voor blijven bij narigheid, moeten we die haar vriendin en het  stukje zekerheid en stabiliteit dat ze weer voelt,  nou weer afpakken..nee dus.

In overleg met Frans en Esmeralda, die heel veel van Truffel zijn gaan houden en aangaven dat ze Truffel erg graag willen hebben en haar een fijn leven geven. Dus gisteravond, 8 februari, zijn we naar Frans en Esmeralda gegaan om de papieren en het vaccinatieboekje te brengen. Truffel wordt overgeschreven op hun naam, ik mag mede-eigenaar blijven. We proosten op een lang en gelukkig leven voor beide dames.

En Truffel blijft natuurlijk een Ballistic en doet een slokje mee.

We zullen Truffel en Sterre nog veel zien, op coursings, op gezellige avonden, bij logeerpartijtjes..dat hou ik me voor, ze is niet dood, ze is gelukkig en ik ben haar niet helemaal kwijt.

We hopen dat deze dames nog veel kerst- en andere feesten samen mogen vieren, en dat eigenlijk elke dag een feest voor ze is.

Het is goed zo.

Dit nestje had de namen van peperdure racefietsen..maar da’s toch niet handig qua hondjesvervoer. En vliegen, snel zijn ze, toch zijn alle hondjes vertrokken per auto.

En jee..wat missen we ze.

We geven zo’n nest graag wat leuks mee. Al was het maar om te benadrukken dat de hondjes geen handelswaar, maar heel geliefde, met zorg gefokte whippetjes zijn, die we met zorg en leuke spulletjes omringd, alleen naar de fijnste adressen meegeven. No offence aan de mensen die ik moest teleurstellen..had jullie het ook zo gegund.

Voor de whippetpups regelen we via Gerdien en Ans van Amazing Doggear, altijd prachtslaapzakken, zachte elandleren halsbandjes met lijntjes, en we zorgen voor knuffels met nestgeur en nog een aantal mooie dingen. En uiteraard krijgen de pups brokjes en vleesvoeding mee. Maar het is dankzij al onze vrienden dat we zo’n grote doos met prachtdingen mee kunnen geven. (En ook Gerdien is een geweldige vriendin die niet alleen zakelijk voor een lief prijsje, maar ook prive heel veel leuks meegegeven heeft aan de pups..) Waarvoor dank, het is zo’n luxe om lieve vrienden en vriendinnen te hebben, waarmee ik eindeloos over whippets kan praten en die me zoveel leren. En die als goede peetmoeders en goede feeën de beste wensen hebben voor dit nest. In woord, daad en materie. Namen wil ik niet noemen, niet omdat ze dat niet verdienen, maar omdat ik na een nest echt heel moe ben en belangrijke namen ga vergeten. En dat wil ik niet.

De halsbandjes passen nu nog op het eerste gaatje, dus nog zeker een half jaar bruikbaar.

Een nest laten uitvliegen is enerzijds fijn en anderzijds verdrietig. Dit geldt niet helemaal voor de vader van het nest. Hoewel hij de laatste week meer contact had met zijn zoon en dochters, ook qua spelen, denk ik stiekum dat  hij geniet van de rust.

Nog heel even het nest compleet. Ze zijn voor 90 % opgegroeid met rauw vlees, maar we hebben ook de brok geïntroduceerd voor kopers die daar voor kiezen.

Natuurlijk zat dit nest de hele tijd op 100% schoon karton, geen poepje of plasje te bespeuren, alles altijd even keurig en geurvrij. And pigs can fly.

Zaterdagmorgen, een gevreesde dag voor ons, een dag om naar uit te kijken voor de eigenaars.

Femke, Evelien en Maurits kwamen als eerste. Zij nemen Amy mee naar huis, het oranje meisje. Ze krijgt een grote whippetzus, Tess.

De vader van Femke is een echte hondenman, en hij gaat mee oppassen op Amy.

Daarna kwamen Steven, Kelly, Ilani en Lexime. Zij hebben Falco, uit het vorige nest en dus een volle broer van Shiva, het rode meisje. Zo blij dat ze een tweede pup wilden, toch altijd een blijk van vertrouwen en inmiddels ook vriendschap.

En daarna Vera en Frank. Voor hen het eerste hondje en dus best even spannend. Maar ze hebben veel liefde te geven. Op de een of andere manier ben ik vergeten om de statiefoto te maken..maar dat wordt meer dan vergoed door een lieve selfie vanuit hun huis.

Sonic, het roze meisje, gaat bij hen wonen. Ze gaat een avontuurlijk leven tegemoet, omdat Frank en Vera graag reizen, vooral met de trein, en Sonic mag mee.

In de avond was het echt even bijkomen. Ineens zo’n leeg kenneltje..natuurlijk hoeven Stella en Darcy niet meer in de kennel. Dat levert bijzondere plaatjes op. Zoals gordijnen die zich op magische wijze openen en sluiten.

Op zondagmorgen komen Barbara en Felipe. Ze komen Stella halen, Portugees  voor Ster. Ze zijn afkomstig uit Brazilië en allebei al hondenkenners.

En ze wonen in de buurt..daar gaan ze last van krijgen. 🙂

Als laatste komt Korinne, samen met haar moeder. Korinne is dierenarts en heeft al veel ervaring, ook prive, met honden. Ze komen van een eind weg, en we hebben gezellig bijgekletst. Darcy is een prachtreutje en we denken dat ze heel gelukkig met elkaar worden. Korinnes moeder gaat oppassen maar Darcy mag ook mee naar de praktijk.

En nu is het stil. Heel stil. Mart en ik moeten allebei wennen. We hebben samen heel erg genoten van het nest en hebben weer gemerkt dat we een goed team zijn samen. We zijn net uit eten geweest, om even stil te staan bij de gebeurtenissen van de afgelopen 9 weken, en te toasten op de gezondheid van het nest en hun ouders.

Het nest is met zorgvuldigheid en veel liefde gefokt en de eerste acht weken grootgebracht. We weten dat de eigenaars dit voort zullen zetten. Het was een mooi avontuur.

De pups zijn zeven weken. Dit is het laatste weekend dat we ze mogen hebben, en natuurlijk moeten ze nog even flink mensen zien. Heel belangrijk. Dat “mogen hebben” voelen we meestal zo, maar soms even niet. Het is alsof je naast een race-circuit woont, zo af en toe, qua rondracende monstertjes maar zeker qua geluid.

Zaterdag kwam mijn familie. Altijd fijn, iedereen even zien, even bijkletsen en kijken hoe de puppies geknuffeld worden. Emmy heeft heel veel lef, ze stort zich zò in de kennel. Maar ook als de hondjes in de kamer zijn, gaat dat heel leuk..Shiva zoekt echt oogcontact met Emmy.

Fantastisch om leuke kinderen samen met je hondjes te zien. Fleur maakt kennis met Darcy, die in eerste instantie even verlegen is.

Fae vindt het eerst even spannend, maar al gauw is ze ook aan het knuffelen. Eerst nog even veilig bij pappa op schoot, en Amy weer bij haar op schoot.

Fleur vindt het geweldig.

En Donna vindt kinderen geweldig. Om de kinderen zelf, maar soms ook om andere redenen. Hier pikt ze, met listige blik, een stuk stroopwafel uit de handjes van Ilja. Ik geloof dat haar misdaad redelijk onopgemerkt bleef. Slim ding.

Cyrus vindt het belachelijk. Pups horen volgens hem in de keuken, en niet in de kamer. En ze moeten hun snaveltjes houden en niet zoveel herrie maken. Hij vond het maken van de pups aanmerkelijk leuker dan het leven ermee..en laat zijn protest duidelijk zien.

In de avond komen onze zoon David (de naamgever van het nest) en zijn lief Sanne nog even knuffelen.

Op zondag komen Jeroen en Gerdien. Altijd ontzettend gezellig. Via Gerdien van Amazing Doggear komen veel van de spulletjes die we de pups meegeven. De slaapzakken zijn deze keer wel heel mooi geworden.

Eerst natuurlijk uitgebreid knuffelen,

en daarna bedacht ik, dat het toch wel erg mooi weer was, en Gerdien en Jeroen zijn lieve geduldige mensen, en ook nog fokkers van zes mooie whippetdames..een uitgelezen gelegenheid om eens een stukje met de hondjes te wandelen.

Sonic doet haar naam eer aan, en heeft al een aardig vaartje aan de lijn.

Het waren mooie dagen. Intensief, maar dik genieten.

En dan moeten er dingen gebeuren. Afgelopen weekend was een bezig weekendje voor de pups. Vrijdagmiddag kwam de chipper, de pups bestaan nu officieel, en de stambomen zijn aangevraagd. De pups droegen het chippen manhaftig, geen piepje gehoord, alleen van de chipreader.

Zaterdag kwamen Marco en Sander. We hebben ze leren kennen op de coursing. Superaardige heren  met veel verstand van zaken wat whippets betreft. (Misschien ook wel van andere dingen maar daar hebben we het niet zo over.) Ze komen altijd, op ons verzoek, naar onze nestjes kijken en er wat over zeggen. Vaak iets aardigs ook nog. Maar altijd iets leerzaams en dat is belangrijk. En dan hadden ze voor ons ook nog de gouden tip voor een huisje voor oud-en-nieuw! We zullen tegen die tijd samen een oliebolletje eten.

Natuurlijk was het ook tijd voor de eerste vaccinatie. Dr. van der Rijt had beloofd te komen vaccineren. We weten dat hij ernstig ziek is, en toen hij in de namiddag nog niet geweest was, was ik een beetje bang dat er iets gebeurd was. Maar rond 19.00 uur belde hij of hij kon komen..dus op zaterdagavond zijn de pups gevaccineerd en helemaal nagekeken. Dr. van der Rijt vond het een erg mooi en gezond nest. Met hem gaat het helemaal niet goed, ik heb dan ook geen foto’s gemaakt van deze gebeurtenis.

Zondag was een absoluut hoogtepunt, iets wat we met een aantal fokkende vrienden/vriendinnen altijd doen als één van ons een nest heeft. Katja, Han, Tinne, Monique, Sabrina, Wim en Caroline kwamen het nest keuren. Dat is altijd heerlijk, supergezellig, fijn en ontzettend leerzaam. We eten dan samen, drinken een glaasje bubbels op de gezondheid van het nest en zetten de pups één voor één op tafel om ze eens heel goed onder de loep te nemen, qua exterieur. Katja bracht de pups weer voortreffelijk voor, Monique maakte heel mooie foto’s en iedereen geeft dan zijn mening, zowel de mindere als de goede dingen worden benoemd.

Ze hebben ons bovendien rotverwend. Prachtige dingen hebben we gekregen, zowel voor ons persoonlijk als voor de pups, die nu met een wel heel grote bruidschat naar hun baasjes gaan.

Martin heeft zijn traditionele puppiebad genomen. Puppiebaden zijn een erkend middel tegen winterdepressie, en vooral op blue monday erg heilzaam. Je moet alleen wel je oren  en edele delen beschermen, want de pups zijn uitgerust met een bekkie vol naaldjes en pitbulkaakjes.

De pups hebben niet meer genoeg aan de keuken, we laten ze twee aan twee nu ook in de kamer spelen.

Suki, als grote zus, vindt ze hartstikke leuk. Ze gaat er wel eens wat ruw mee om, maar pups zijn eigenlijk van staal met rubber er om heen, lijkt wel.

Ik denk dat Suki ze over twee weken erg gaat missen.

Cyrus vond het maken van zijn kroost, leuker dan het meemaken ervan. Hij tolereert ze wel, maar ze mogen niet te ver gaan. Prima als vader wat strenger is.

Want moeder is een beetje een watje. Eigenlijk wil ze niet meer dat de pups bij haar drinken, maar ze zwicht toch steeds weer. Of zou ze weten dat ze op dieet moet zodra het drinken is afgelopen?

Het zijn zulke lekkere guppies..

Het is gewoon zo leuk om te doen, zo’n nestje, er valt heel veel te genieten.

Tijdens de keuring heeft Monique mooie foto’s gemaakt, en daar wil ik er een paar van delen.

De rode dame: Ballistic Canyon Ultimate. Ze gaat naar Steven en Kelly, Lexime en Ilani, die ook grote broer Falco al hebben.

Ballistic Pinarello Dogma, hij gaat bij Korinne wonen.

Ballistic Koga Miyata, zij gaat bij Vera en Frank wonen.

Ballistic Bianchi Infinito, zij gaat bij Femke en haar gezin wonen. Daar woont ook whippet Tess.

En last but not least, Ballistic Specialized Venge, zij gaat bij Barbara en Felipe wonen.

Ik hoop dat ze allemaal heel gelukkig met elkaar worden. Maar eerst nog heel even zelf van ze genieten..

Het gaat zo verschrikkelijk snel nu, elke dag kunnen ze meer. Dus gooi ik er even een kort blogje in, met wat foto’s van de afgelopen dagen. Vandaag zijn ze drie weken en vijf dagen, en ze groeien heerlijk. Ze zijn er nu aan toe om uit de werpkist te komen, en krijgen elke dag wat meer ruimte.

Ze willen nu echt op ontdekking.

Lekker bij mamma in de mand, en vooral in elkaar bijten. De tandjes komen bij allemaal door nu. Ik hoor af en toe ijselijke kreten en boze blafjes..heerlijk.

Het is mooi spul, en ziet er heel zoet uit.

Maar schijn bedriegt. 🙂

Het hondentoilet: so far, so good, ik zet ze er regelmatig op, en een enkeling gaat af zelfstandig.

Dus het begin van de zindelijkheidstraining wordt  gemaakt.

En ook het zelfstandig eten begint op gang te komen, vier maal daags bied ik het vlees aan, en dat gaat er best in.

Ik mag nog vier weken en twee dagen van ze genieten, en proberen om ze veel te leren.

Het is een heerlijk stelletje. Wordt vervolgd..