Ook al stond mijn hoofd er nog niet zo naar, toch was het afgelopen zaterdag de Kampioensclubmatch van de Nederlandse Whippetclub. En daar dien je gewoon bij te zijn, en lekker om acht uur in Zutphen te zijn om mee op te bouwen. Besturen is tenslotte niet heersen, maar dienen. En ach, uit ervaring weten we dat het altijd een keigezellige dag wordt. Dat was deze keer niet anders.

De babyklasse, altijd weer iets heerlijks om te zien. Vooral lieve eigenwijze Troela ving mijn oog. (Zo heet ze echt..maar ja, met een nest waar een Truffel en een Sprotje inzitten, hoeven wij daar geen commentaar op te leveren.) Mijn foto’s zijn dit keer van een zeldzaam beroerde kwaliteit, een blogjescamera in een hal met kunstlicht is geen hoogtepunt. Maar hier is ze: Troela.

Uiteraard moest ze even geshowd..en lijkt te vragen: “Moet het echt? ”

Tja, kleine puppies worden moe van showen. Maar dit meissie heeft vandaag ook veel lol gemaakt!

Leuk om allemaal aardige mensen te ontmoeten. Trea, die wacht op een Ballistic puppy, Sabrina, die er al eentje heeft, en Monique, dolgelukkig met haar knappe Delirioushond Dazzle.

Truffel en haar nestzuster Dakota zijn enorm op elkaar gesteld en slapen graag samen. Hier in de bench.

Het is toch zo’n lekker lief stelletje.

Mijn lief kwam vandaag mee om een handje te helpen. En dat terwijl hij echt helemaal niets met shows heeft. Gelukkig waren er vandaag geen opgehangen poedels, daar moet ik hem altijd rap mee vandaan slepen op shows met alle rassen. Want hij mag er dan altijd graag eens uitgebreid voor staan om commentaar te leveren. En dat is iets wat hij en Ad vandaag ook ruimschoots gedaan hebben, schat ik zo in.

En dan wat showbeelden. Hier Sabrina met Dakota. Sabrina strak in het pak, ze zag er al net zo goed uit als Dakota, die echt een knap meisje is, prima gebouwd. Dakota  kreeg dan ook een Uitmuntend, een mooi keurverslag en ook nog een compliment van een bekende en ervaren keurmeester die vandaag buiten dienst was.

Ik had geluk: Tinne was zo lief om Truffel weer voor me te showen. Tinne en Truffel kunnen prima met elkaar opschieten, misschien wel niet in de laatste plaats omdat Tinne in roomboter gebakken lever bij zich had, om Truffel tot prestaties te verleiden. En met succes: Truffel kreeg een Uitmuntend, met een mooi keurverslag: 14 monate attractive Hundin. Huebscher kopf und ausdruck. Eleganter Halz. Vluhende (?) linien (de schrijver had hier en daar een wat lastig handschrift maar het was iets met vloeiende belijning). Gute vor-und hinterhandwinkelungen. Im stand etwas verkrampt. Flussige bewegungen und in kommen etwas los.

Nou, daar kunnen we mee thuiskomen.   Monique viel leuk in de prijzen, vooral met Hinde, die de fokkersklasse won, proficiat, Monique!

En Tinne’s eigen Dyllis werd tweede in een grote open klasse, hartstikke mooi gedaan, dames!

Al met al een gezellige dag, die ik zeker niet had willen missen. Volgend jaar weer!

Vanmorgen reden we al vroeg naar Silvolde, voor de huwelijksvoltrekking tussen Oban en Donna. De bruid lag nietsvermoedend achterin in haar slaapzakje, met een lekker ontbijtje in de buik, te dutten. Vlak voor Silvolde deden we nog even een benzinestation aan, voor een bakkie voor ons, en een sanitaire stop voor Donna.  Aangekomen bij Han en Katja, lag de bruidegom vol ongeduld te wachten..

Maar ja, eerst even een bakkie koffie. First things first. Met bijpassende chocolaatjes..

En dan is het grote moment bijna aangebroken. Oban pakt het bruidsboeket..

Donna’s oma Djinny ontwaakt zelfs even uit haar schoonheidsslaapje om dadelijk te feliciteren, (en wat is ze nog mooi met haar 13 jaar)

en de goede feeën gaan vast klaarzitten om goede wensen uit te spreken over het hopelijk aanstaande nest.

En dan gebeurt het..Donna vertelt Oban nog even dat hij niet zomaar hoeft te denken dat hij alles kan doen, waarop Oban alles doet wat hij graag wil doen. En Donna vindt het best. Gelukkig.

The deed is done… en zal dinsdag en donderdag nog een keer herhaald worden. In de hoop op een nest mooie, gezonde en vrolijke Oban-Donnapuppies. Het aftellen kan beginnen!

Na alle verdriet en zorgen van de afgelopen weken, toch fijn om met wat lieve whippetmensen te gaan uitwaaien. We werden uitgenodigd door Brenda, Dennis, Luci en Sandi om te komen wandelen en een hapje te eten. Heerlijk om weer vier van Donna’s kinderen te zien, want behalve Truffel en Hunter, waren Dakota (alias Kootje) en Anyl er ook, met hun baasjes.  Hunter en Truffel krijgen een spontane aanval van liefde, als ze Dennis zien.

Op naar de Maasvlakte! Het was enorm koud en het waaide vrij hard, de ijspegels hingen bijna aan onze neus. Maar de honden hielden zichzelf schitterend warm.

Ze vonden het duidelijk heerlijk om elkaar weer te zien en speelden dat de vonken er van af spatten.

Heerlijk om naar te kijken.

Op de energie van dit viertal zou een middelgroot stadje een dagje de lampen kunnen laten branden, vermoed ik zo..

Hunter…wat is-ie mooi opgegroeid. Een kanjer, en ook een lieverd.

Je kunt heel duur speelgoed kopen voor je honden..en dan hebben ze de meeste lol met een ordinaire petfles, gevonden op het strand.

Wat kun je toch lekker rotzooien op zo’n strand. Beetje jutten, beetje vieze dingen eten..allemaal leuk.

Kootje maakt helaas, in volle vaart (en dat is niet mis bij Kootje) een salto mortale. Ze doet het heel even rustig aan daarna. Sabrina is altijd loyaal aan Kootje en gaat ook even tegen de vlakte. Gelukkig stond zij schaterend weer op. En leedvermaak is nog altijd het beste vermaak, aan Brenda te zien. 🙂

Voor de menselijke puppies is het ook een leuke middag. Hier Djeff, die met gevaar voor eigen leven van een zandduin springt. Alles voor een leuke foto, uiteraard..

Dan zijn we toch echt wel uitgewaaid, even opwarmen.

Warme chocomel met slagroom is hier wel op zijn plaats. Met véél slagroom.

Brenda en Truffel. Twee knappe meiden.

Terug bij Brenda, worden we heerlijk verwend met een lekker wijntje en een goede maaltijd. We worden uitermate goed verzorgd door Sandi, waar ik helaas helemaal geen foto van heb… Maken we de volgende keer goed, Sandi!  Want ja, de focus lag toch wel een beetje op de hondjes..hier de twee gezusters, Truffel en Kootje. Ze zien elkaar wat vaker, en dat is goed te merken, ze zijn erg gesteld op elkaars gezelschap.

Kootje is een heel lief dingetje, laat zich de kaas niet van het brood eten, maar heeft in wezen een erg lief en vriendelijk karaktertje. We  hopen dat ze dit in de toekomst zal doorgeven aan haar kinderen.

En Anyl, een mooi meisje met lekker veel pit en de prachtige donkere ogen van haar vader.

Balsem voor de ziel, zo’n dagje.

Donna is vandaag loops geworden. We zullen eens wat dates met Oban gaan afspreken.

Als een dief in de nacht, totaal onverwacht, haalde de dood in de nacht van dinsdag op woensdag  mijn schoonzusje Els bij ons weg.

Ze laat mijn broer René achter, en hun drie prachtige kinderen Esther, Linda en Sander. 

Het verdriet is enorm. Deze dagen zijn we bezig met elkaar te troosten en voor elkaar te zorgen, maar vooral om te zorgen dat Els de mooiste uitvaart krijgt die we kunnen bedenken. Het is één van de laatste dingen die we tastbaar voor haar kunnen doen. Uiteraard zullen er enorm veel bloemen zijn, daar hield ze erg van.

Het is raar en onwerkelijk om hier mee bezig te zijn, en je verwacht elk moment dat Els even een kopje koffie komt inschenken, en wat te eten erbij, want Els was een lieve, zorgzame vrouw, die leefde voor haar man en kinderen.

Op donderdag volgde er een tweede schok. Mijn moeder raakte bewusteloos en is gereanimeerd door haar kleindochter Esther en haar partner Ivo. We werden gebeld en zijn onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden.  Mam is er nog, en het gaat weer goed met haar, Goddank.

Mijn drie whippetdames worden op dit moment liefdevol verzorgd door Sabrina, zodat al  onze aandacht kan uitgaan naar de dingen die nu moeten gebeuren.

Els wordt aanstaande dinsdag om half twee begraven vanuit de Protestantse kerk te Best. Voor mijn vrienden die dit blog lezen: Het zou fijn zijn als jullie dinsdag rond half twee even aan ons willen denken, en goede gedachten naar ons sturen. We gaan het nodig hebben.

Op dit blog zal het even stil zijn. Uiteraard laat ik de mensen die wachten op nieuws rondom Donna, in een persoonlijk berichtje even weten hoe ver het is met haar.

Daar is-ie dan, de aankondiging, gemaakt door Wim van de Kerkhof. Wim, je hebt jezelf weer overtroffen… Uiteraard heeft dit plaatje alles te maken met het thema van het nest, waarover later meer.

Voor de belanghebbenden: Donna is bijna zover. Niet zo gek, want ze wordt bijna loops gekéken! Maar ik verwacht het nu elke dag. Nou ja, in elk geval in februari. 🙂

Dit weekend stond in het teken van de pups van Virginie, die in Brugge een fraai nestje whippets gefokt heeft met haar Dune, een knap teefje dat gefokt is door Monique. Dàt moeten we zien, uiteraard. Een beetje spannend want door Antwerpen rijden, ik heb het er niet op.. Maar Tinne nodigde me uit voor een nachtje slapen bij haar en Marc, zodat ik direct na mijn Antwerpen-avontuur bij haar kon crashen.

Eerst hadden we vrijdagavond nog een feestje in de schoot der familie: Esther, de oudste dochter van mijn broer was jarig. Dus honden en opa&oma ingeladen en op naar Breda! Mijn ouders hebben, als altijd, grote aantrekkingskracht op hun kleinhonden.

Truf is ook helemaal niet vies van een beetje wijn. Tja, zo hond, zo baasje.

Sander wordt steeds knapper. Dat vinden zijn zusters Esther en Linda ook.

Op zaterdagmorgen kwam ik er niet meer onderuit: op naar Antwerpen. Martin’s auto heeft sneeuwbanden dus die mocht mee. (De auto, Mart niet). En weer een stukje zelfoverwinning: in één strakke lijn naar Tinne, waar ik stipt om twaalf uur arriveerde. Gelukkig.

In de middag gingen Tinne en ik Antwerpen onveilig maken. Tinne weet allemaal leuke straatjes met antiekzaakjes en geinige originele winkeltjes. We waren niet van plan iets te kopen, vooral kijken was het idee. “Tenzij we natuurlijk een prachtig whippetbeeld vinden”, zei ik tegen Tinne. Om vervolgens mijn ogen over een etalage te laten glijden, en dit te zien:

Twee enorme liggende whippetbeelden.. Ze liggen er nog. Maar zijn toch ook wel af en toe even in de gedachten. Tja, zo zie je iets wat je best graag wilt hebben. Maar we zagen ook nogal wat dingen, die we niet persé hoefden te hebben.

Antwerpen heeft prachtige historische gebouwen,

en ook hele hippe dingen, zoals de chock-o-latier, die naast bonbons met sigaren- en currysmaak ook bijzondere kunstwerken van chocolade maakt.

Het was wel hartstikke koud, met een gevoelstemperatuur van – 10 graden. Brr.

Begrijpelijk dus, dat we ook deze jongens tegenkwamen.

Maar van deze prachtige champagnebar werden we weer helemaal warm.

Tinne trakteerde op een glaasje, en we hebben zitten genieten van de warmte, het uitzicht en de Laurent-Perrier.

Heerlijk. Een hartstikke gezellige middag. Thuisgekomen, uiteraard even de wedstrijd vrij worstelen tussen Marc en Dyllis vastgelegd,

Uiteraard gewonnen door Dyllis, die daarna met Escada heerlijk ging liggen chillen op hun wel erg fijne stretcher. Lief snuitje heeft Dyllis toch. Escada ook maar die komt op deze foto helaas niet helemaal tot haar recht.

Mooi contrast, binnen de serre met de tropische orchideeën, buiten koude en sneeuw.

En dan op zondag samen met Tinne naar Brugge, om het nestje van Virginie te bewonderen. We hebben wel even getwijfeld, met voorspellingen van 10 cm sneeuw, ijzel en de oproep om niet de deur uit te gaan als het niet beslist moest. Maar ja, we vonden na wat overleg toch dat we beslist moesten en Tinne stuurde haar auto vaardig en veilig door het verschrikkelijke weer. Zodoende dat we toch konden genieten van dit mooie nestje whippetjes in luxe beige verpakking.

Onder het bewonderen door, waren de dames al bezig met de catering.

Ook Dune was bezig met de catering.

Uiteraard zijn alle pups op tafel geweest en beoordeeld. Maar daarvan geen foto’s op dit blog. Wel van puppieknuffelen, uiteraard.

Te lief voor woorden, deze prachtige miniwhippetjes. Virginie en Tessa kijken ook al ruim zes weken geen tv meer…dit is toch veel leuker.

Na de champagne een heerlijke lunch. Pompoensoep met vanille..ik zou het niet bedacht hebben maar het was erg lekker. Hier een deel van het tienkoppige gezelschap. Zoals u ziet, is pups bediscussiëren een heel ernstige zaak.

Maar als je dan dit ziet, kun je niet anders dan stralen..

Mozeskriebel, dat kunnen die Belgen toch zeg… Na een heerlijk weekend vol verwennerij van Tinne (het lekkerste frietje stoofvlees ooit en nog veel meer) en Marc (die de megarij in de bakkerswinkel op zondagochtend trotseerde om voor ons zalige verse croissantjes en koffiebroodjes te halen) en Tessa, Virginie en Monique viel de terugreis over een besneeuwd en glad Antwerpen toch weer alles mee. Het was de moeite waard en Virginie, nogmaals van harte gefeliciteerd met dit prachtige eerste nest!

Het begon als een relaxte dag. Daaf liet de honden uit in de ochtend, zodat ik me lekker nog eens kon omdraaien in mijn bedje en de ochtend rustig beginnen. Eerst een soepie maken, dat gaat er wel in na de whippetwandeling. Flinke pan voor 20 man.

De dag van tevoren hebben we een prachtige kaart gekregen: Jagga (ch. Delirious Gabriël) stuurde een foto om zijn kinderen met Donna te feliciteren met hun eerste verjaardag. (Dankjewel, Han en Katja, een heel leuke verrassing!)

Uiteraard moeten we op gepaste wijze toosten op de pups, dus maar even een flesje buitengezet om te koelen. Beetje te groot voor de koelkast.

Rond twee uur kwam het allemaal binnen. Een gezellige chaos, met jonge honden die elkaar in geen tijden gezien hadden, en dolblij en gierend enthousiast waren. Soms wel heel erg enthousiast, dan vergeet je héél even hoe zindelijk je bent. 🙂 Moet kunnen.

Jenny en Frank (met Melvin) brachten een wel heel schitterend cadeau mee uit België: een prachtige taart voor 20 personen, van de beste patissier in Brasschaat. Schitterend!! Ik heb nog nooit zoveel moeite gehad om een taart aan te snijden. Maar hij was verrukkelijk, en gelukkig hebben we de foto’s nog.

Toen maar vlot naar buiten, om alle elf whippets even los te gooien. Zoveel spetterende energie.. Heel ver gewandeld hebben we niet, we zijn gewoon naar de schaapskooi gegaan, hebben de honden losgeknipt en genoten.

Wat een lekker blij stel. Naast groepsrennen, ook even alleen je snelheid tonen,

Lekker achter een stokje aanhollen, gegooid door een vriendelijke dame (Sandi van Brenda):

Of eens kijken wie er sneller is, je broer of jij,

Of even met je tante de boel aankijken, en uithijgen. Tante Indie is nogal een jager, en haar vrouwtje wil het nieuwe jaar niet flyerend ingaan. Ze moet dus even vast blijven.

Twee vriendinnen,

en twee nestzusters. Ja, ze lijken wel een beetje op elkaar..

Veel bewogen momenten, deze middag..

Het was ook een beetje te donker voor de sportstand van mijn camera. Maar Sprotje staat er hier knap op, zij het van achteren,

En zo ook Freya, lekker even rust bij Martin. Lief koppie. Allebei.

Rommelen in een groepje, met moeder Donna achteraan.

Als alle whippets hun grootste energie kwijt zijn, lekker naar binnen, voor een glaasje, een soepie en een hapje.  Iedereen zit met elkaars whippets te knuffelen.

Jenny en Frank, op de bank.

Twee dames die een warm plekje gevonden hebben.

Ook voor de inwendige hond wordt gezorgd: Brenda heeft een stel prachtige dikke lange eendennekken meegenomen. (Hier al bijna op).

En die gaan er vlot in.

Hartstikke leuk om alle puppie-eigenaars lekker te zien (bij)kletsen, tips uitwisselen voor slecht etende teefjes etc.

Natuurlijk worden de hondjes ook even bekeken. Hier Kootje op tafel.

Knappe Anyl, in de armen van Herma.

En Marijn en René, op de bank. Heren, het staat jullie goed hoor, een paar extra whippetjes. 🙂

Yvonne in gesprek met Brenda.

Het was een middag met een gouden randje, die moeiteloos in de avond overging. Gelukkig hadden we wat hapjes en extra wijn ingeslagen, want de laatsten gingen geloof ik rond elf uur weg, maar dat weet ik niet meer zo precies. 🙂  Dik genieten, was het, van het begin tot het einde.

Lieve allemaal,

Bedankt dat jullie een kind van Jagga en Donna in huis genomen hebben. En er zo perfect voor zorgen. Ik heb vandaag alle acht kinderen gelukkig, goed verzorgd, vrij en vrolijk teruggezien.

Bedankt daarvoor!

Een geweldige dag. Met zo ongelofelijk veel foto’s, dat het even tijd kost om ze uit te zoeken.

Maar Martin heeft een filmpje gemaakt, dat een leuke indruk geeft, over hoe de kinderen van Donna en Jagga het met elkaar hadden. Om alvast even te kijken, voor de geïnteresseerden.

Zie de link:

Wordt vervolgd!

Beide dagen hebben we kerst gevierd met de familie. Dankbaar dat iedereen er in goede gezondheid bij kon zijn. De eerste dag naar mijn broer René en schoonzus Els. Els is niet op de foto’s te zien..ze was te bezig met ons voortreffelijk te verzorgen. Een kerstmaal voor elf man is best een uitdaging. maar het begon al goed, met een mooi opgemaakte tafel.

De kinderen van René en Els waren er allemaal, Esther met partner Ivo, Linda en Sander. Een medisch gezelschapje aan tafel, huisarts, fysiotherapeut, student medische biologie en verpleegkundige…kan niets gebeuren, zou je zeggen. Is gelukkig ook niets gebeurd. 🙂 Mijn moeder en Esther.

René, die een beetje tegen mij op zat te fotograferen..zijn flits was groter, o.k. En zijn pot appelmoes ook.

Ook hier blijven de honden niet altijd onder tafel..dwergpinscher Tjibbie met Ivo, Linda en Sander.

Een prachtige appeltaart, van Esther.

Neef Sander, de Guus Meeuwis-lookalike.

Tweede kerstdag bij ons, mijn ouders en Martin’s oudste broer Hans. Het welkomscomité staat klaar.

Normaal zijn het bepaald geen blafferds, die whippetmeisjes van me. Maar als mijn ouders komen..breken ze de tent af. Daar kan ik me iets bij voorstellen, mijn moeder heeft altijd snoep in haar tasje voor haar kleinhonden, en mijn vader maakt ze helemaal gek met hun eigen eend. Die vandaag onthoofd is. RIP, eend.

Daaf verpest zo’n beetje al mijn foto’s, door er als een complete randdebiel op te staan. Dank je, Daaf. Mijn vader probeert hem te dwingen op de foto te komen, maar dat lukt niet erg. 🙂  David tilt mijn vader zo af en toe eens op, om hem zijn plaats te wijzen.

Dan maar een serieus gesprek met Hans.

Mijn moeder knuffelt Truffel. En Truffel knuffelt terug.

Het eten was ook hier helemaal o.k., een amuse van rauwe zalmhaas met citroen, Japanse sojasaus, wasabi en radicchio-sla,

en een heerlijke chipolatapudding voor toe. Alles home-made, uiteraard.

Het was een mooie kerst. Dus die twee kilo extra nemen we maar op de koop toe.