Waar ik in het begin nog een grote speelgoedhond in de bench legde, om de plek een beetje op te vullen, zou er hier bijna geen hondje meer bijgekund  hebben..

En dan wordt het dus tijd voor de puppies om naar hun definitieve thuis te gaan. Het viel me niks mee. Ik vrees dat ik alle eigenaars, toen ze eenmaal met hun jassen aanstonden, zo’n beetje de deur uitgewerkt heb om zo min mogelijk tranen te laten zien. Je wordt er zo lelijk van, dat huilen. En het is ook niet erg leuk voor de nieuwe eigenaars. Sorry mensen, volgende nest beter..of niet.  De uittocht begon afgelopen vrijdag. Sabrina had donderdag nog heerlijk voor me op de pups gepast, zodat ik wat uren kon maken bij de GGD. En toen vrijdagmorgen..vertrok Dakota, het meisje met het appelgroene bandje.  Hieronder een foto van Sabrina met Donna’s nestzuster Indie. Dakota gaat dus bij haar tante wonen.

En hier een gelukkige Sabrina met haar nieuwe aanwinst. Dakota blijft van Sabrina en mij samen.

En een uur later stonden Jan en Ivonne op de stoep. Fenna, het meisje met het paarse bandje, gaat bij hen in Venlo wonen. Fenna komt op een heel goed moment in het leven van Jan en Ivonne, en ze zijn erg gelukkig met haar.

Op zondag was het de beurt aan Hunter om naar huis te gaan. En het afscheid van alle puppen was moeilijk, maar Huntertje.. echt héél moeilijk. Ik ben dan ook vergeten om een statiefoto te maken. Gelukkig heeft Brenda er dezelfde avond nog voor gezorgd dat er een familiefoto, mèt Huntertje, deze kant op kwam.  En Brenda heeft nòg ergens voor gezorgd, namelijk voor een heel bijzonder cadeau. We zijn door iedereen enorm verwend, maar dit was toch wel de klap op de vuurpijl: een prachtig mozaïek, gemaakt door Sandra (Galgosan) op het Windhondenforum. Dit krijgt dus echt wel een ereplek in huis. Nogmaals bedankt, Brenda!

En hier staan ze dan, allevijf.

Op zondagmorgen kwamen Kate en Sander, om Freya, het oranje meisje, op te halen. Freya gaat in Den Haag wonen, op een steenworp afstand van het strand. Daar gaat ze vast heel erg van genieten, en ook van Kate en Sander.

En zondagmiddag kwamen Herma en haar zoons Djosh en Djeff, om Anyl, het roze wijffie, op te halen. Ze hebben er erg naar uitgekeken en de jongens konden haast niet meer wachten. Ook Anyl gaat een mooie toekomst tegemoet, met veel mooie natuurgebieden in de buurt.

Toen had ik nog maar drie puppies..die echter plezier maakten voor tien.

Maar niet voor lang. Op maandagmorgen kwamen Marijn en René uit Amsterdam. Sprotje, ons kerstmeisje, gaat een echte Jordanese worden en begeeft zich tussen creatieve mensen. Past goed bij haar.  Helaas ook hier vergeten de statiefoto te maken..dus doen we het even met een foto van een week of vier geleden.

En gisteren kwamen Jenny en Frank Bulteel om Melvin, de Donna-look-a-like,  op te halen. Jenny en Frank hebben al twee whippets gehad, één is er veertien geworden, en één vijftien. Na het beëindigen van de rouw om hun laatste overleden whippet, waren ze nu aan een nieuwe huisgenoot toe, en dat mocht Melvin zijn. Het was moeilijk om ook het laatste puppie te laten gaan en ik ben dan ook alweer vergeten om een foto te maken..hier komt dus weer een gouwe ouwe.

Zeven fijne gezinnen, mensen, stellen, hoe je het ook noemen wilt, de pups gaan er gelukkig en geliefd opgroeien en daar gaat het om. Dit was dus het laatste blogje over het nest in zijn geheel.

Gelukkig gaat het hier goed met Truffel, die door haar moeder verwend, en door haar tante Maggie opgevoed wordt.

En daar gaat u nog veel van horen. 🙂

Al weer twee weken geleden, toen ik al mijn puppies nog had, is Nuelle hier geweest voor een fotoshoot. Ik ken Nuelle van het windhondenforum, ze heeft een heel mooie whippet, genaamd Zoë. En ze heeft een draagbare fotostudio, die ze ter plaatse opbouwt in je huiskamer! Vervolgens maakt Nuelle dan een prachtige fotoserie van je honden. Nou, dat wilde ik wel eens meemaken, dus welkom Nuelle!

Eerst natuurlijk eens rustig kennis maken met de puppies. Die probeerden haar te demonteren. Maar Nuelle is nogal soepel, en nam in lotuszit plaats op een tuinstoel..

Erg frustrerend voor de pups, die gelukkig net gegeten hadden, anders was het wellicht nog niet best afgelopen voor Nuelle. Maar dat werd weer goed gemaakt door diverse knuffelsessies, hier met Freya.

Daarna de opbouw van de studio. Leuk, je huiskamer zo zien veranderen, en het is zo gebeurd.

En dan ziet het er zo uit!

Nuelle laat niets aan het toeval over en gaat eerst uitgebreid alles testen, zonder dat de hondjes al iets hoeven doen. Die kijken met belangstelling toe, storen Nuelle soms danig maar daar kan ze alleen maar om lachen, en vervolgens de aandachtvragende hond knuffelen.

Vorige week kreeg ik de resultaten, en ik was er zeer van onder de indruk. Prachtig werk! Neem nou deze foto van Truffeltje,  zooo schattig. Het is net een zeehondenbaby, met die ogen. Die gaat op linnen, absoluut.

En vervolgens kan zo’n poepiepuppie dan toch weer wat hebben van een kleine pitbull. Iedereen die de tandjes al gevoeld heeft: zó zien ze er uit.

Voor iedereen die denkt dat het gemakkelijk is om een fotoshoot te doen met puppies: denk nog maar een keer. Wat een beweeglijk spul, maar Nuelle heeft het geduld van een engel. We hebben ontzettend veel plezier gehad met zijn allen. En Truffel, die verandert zo weer van een pitbulletje in een snoepie.

Maar ook Donna heeft ze prachtig vastgelegd.

Maggie wilde best even voor Nuelle poseren, en zelfs wel een poot geven.

En dan dit koppie, 100 % Maggie.

Alle pups zijn op de gevoelige plaat vastgelegd, voor de liefhebbers zijn ze groot en scherp te bestellen. Hier bijvoorbeeld Sprotje, een klein vrolijk doerakje, maar op de foto zo ernstig kijkend als een misdienaartje.

Ik vond het een heel leuke ochtend, en de resultaten zult u hier binnenkort wel aan de muur zien.

Ook een fotoshoot van uw hondjes, lekker thuis? Het is een aanrader. U kunt met Nuelle (FotoMelle fotografie) contact opnemen via fotomelle@hotmail.nl

Gisteren was Jacqueline Wagener hier. Mèt camera, en da’s altijd goed nieuws. Ze heeft voor mij alle puppies nog eens vastgelegd op de gevoelige plaat. Dus hier nog een keer: de kids van Donna en Jagga, in volgorde van geboorte.

Ballistic Gloster Meteor, alias Anyl,

Ballistic Sea Fury, alias Truffel,

Ballistic Fairey Firefly, alias Freya,

Ballistic Fouga Magister, alias Fenna,

Ballistic Hunter, blijft Hunter (tje) 🙂

Ballistic Spitfire, alias Melvin,

Ballistic Tiger Moth, alias Sprotje,

Ballistic Dakota, blijft Dakota.

Ik vind dat Donna en Jagga samen een knap stelletje hebben gekregen. 🙂

Van uw verslaggever:

Hedenmorgen zijn in een kennel in Geldrop de dragende botten en de schedel teruggevonden van een veelbelovende jonge arts. Was het roekeloosheid? Was het wanhoop? In ieder geval is zij geheel alleen de kennel ingestapt van een aantal extreem gevaarlijke honden. Geheel volgens de tijdgeest, was er wel een getuige, maar in plaats van haar nichtje te redden, heeft deze getuige schaterend foto’s staan maken. De getuige was nota bene de tante van het slachtoffer..

Hier had de jonge vrouw wellicht nog gered kunnen worden.

Zij droeg een dik Alpaca vest. Maar het heeft haar niet mogen beschermen.

Na enige tijd realiseerde mevrouw E.Z. te B, dat dit wel eens slecht zou kunnen aflopen.

Een roep om hulp!! Tevergeefs…

De puppies gaan voor de kill.

De laatste beelden van het slachtoffer, die nog lang op ons netvlies gegrift zullen blijven..

(Toch zijn er mensen die beweren deze dame vandaag, levend en wel, gespot is in de Oostenrijkse sneeuw..)

De pups zijn nu zeven weken, ze zijn lekker gegroeid. Anyl (roze) woog 338 gram bij de geboorte, nu 3110 gram. Truffel (rood) woog 344 gram, nu 3180 gram. Freya (oranje) woog 290 gram, nu weegt ze 2930 gram. Fenna (paars) woog 314 gram, nu 3190 gram. Huntertje (blauw) woog 272 gram, en nu 3290 gram, dat maakt hem de zwaarste en dat zie je ook wel, een lekker rond stevig ventje. Melvin (groen) woog 261 gram, nu 3190 gram. Ook een stevige vent. Sprotje (kerst) woog 271 gram, en is nu precies 3000 gram, ze is niet meer de kleinste, het is een lekker stevig puppie. En Dakota (appelgroen) woog 286 gram, en weegt nu 3030 gram.  Ze hebben hun gewicht dus ongeveer vertienvoudigd, deze zeven weken. Er gaat dan ook aardig wat vlees door, op een dag.

Dat hebben ze ook nodig want het is een actief stelletje. Vandaag hebben ze voor het eerst in de echte sneeuw gespeeld. David doet de deur open..

De dappersten gaan voorop. Allemaal zijn ze behoorlijk verwonderd, wat is dit nu??

Hunter durft wel. Hij neemt het allemaal eens in zich op.

Al gauw beslissen ze dat sneeuw best wel geweldig is.

Sprotje is niet bang aangelegd en geniet van de nieuwe ervaring.

Maar na een paar minuten haal ik ze toch maar weer binnen. Het is wel erg koud nu, en als de eerste pup gaat rillen, haal ik ze lekker weer de warme kennel in. En ook daar wordt heel wat afgespeeld. Donna heeft ontdekt dat haar kinderen nu groot genoeg zijn om heerlijk mee te spelen, en ze brengt ’s ochtends meestal een uurtje in de kennel door. Bijvoorbeeld  om een bot te eten met Melvin,

Of om met al haar pups een trekspelletje te doen met een bever.

Ze speelt graag met haar kinderen, maar tolereert niet alles. Soms krijgt er één een flinke correctie. Hier ligt Truffel, nog zwaar onder de indruk van haar moeder.

Ze weet dat ze even heel nederig moet zijn en wacht af, tot Donna zich weer met iets anders gaat bemoeien. Nu is het niet de goede tijd om brutaal te zijn..

In de post vonden we een schattig kaartje. Voor Truffel. Van Syl. Wat ben je toch een schat, Syl.

Van al dat spelen word je soms toch moe. Dus ga je lekker tegen de warme lijfjes van je broers en zusjes aanliggen, in de bench.

Hier nog een gecrashte pup, Freya kan haar ogen niet meer openhouden en valt in slaap, in de nek van Daaf. Twee lieve puppies..

Ook Hanneke is nog op bezoek geweest, met haar Westie. De pups vonden het een leuk hondje, en Hanneke vonden ze ook heel lekker.  Donna vraagt zich af, of ze die kennel weer uitmag.

Tja, nog een weekje genieten, en dan is het voorbij. Ik merk wel aan de pups dat ze er aan toe zijn. Ze zijn klaar voor een grotere wereld, meer persoonlijke aandacht (en opvoeding 🙂 ) , meer kansen om zich verder te ontplooien. Het zijn stuk voor stuk aantrekkelijke pups, lekker stevig, niet te bang en altijd in voor een knuffel.

Ook voor Truffel is het fijn als ze dadelijk niet meer één van de acht is (ze krijgt nu geen enkel privilege boven de andere pups) maar lekker mee mag in de auto, in de kamer spelen met Donna, slapen op schoot.. Dus het is goed zo, zoals het gaat.

De pups hebben het druk gehad, de afgelopen dagen. Natuurlijk was er tijd voor eten en slapen. Erg belangrijk voor Whippetbabies.

En ook voor spelen. Dat gaat vaak niet zachtzinnig, er worden heel wat krachten gemeten en de geluiden uit de keuken liegen er niet om.

En ook buitenspelen staat nu enkele malen per dag op het menu. Vooral als het zonnetje schijnt. Direct na het eten en na het slapen even naar buiten, dan worden er ook gelijk heel wat poepies en plasjes gedaan.  Maar als mamma het te koud vindt, moeten ze weer mee naar binnen.

Op vrijdag kwamen Han, Katja, Ad en Renny.

Ze hebben alle pups bekeken, tot in detail. Gelukkig maakte Sabrina notulen, zodat ik die nog eens op mijn gemakje na kon lezen.

Ik was erg blij met dit bezoek, je wordt opmerkzaam gemaakt op dingen die je anders wellicht zou missen. Han kan trouwens toch ook wel heel netjes een hondje in stand zetten. Voor de hondjes weer een leerzame ervaring, de vriendelijkheid, liefde en het plezier waarmee dit allemaal gedaan werd, maakt het echt niet tot een te grote opgave voor de puppies.  Het kattenvoer, waar ze dol op zijn, helpt ook. Leve Sheba.

Op zaterdag kwam er nog een heel aantal Whippetkenners. Al weer zo’n gezellige dag, en al weer zo veel geleerd (en Goddank maakte Sabrina alweer aantekeningen van alles wat gezegd werd..).

Echt geweldig, dat lieve mensen als Monique, Tinne, Nikki, Sabrina en anderen van zover komen, om te helpen om een keus te maken.  En dan neemt  Tinne nog heerlijk Belgisch gebak mee ook. Jee, dat kunnen ze daar toch.

Caroline nam zelfs voor alle hondjes een chique doosje hondenbonbons mee, voor elk hondje één, om mee naar huis te nemen, met gekleurde lintjes in de kleuren van hun halsbandjes. Geweldig.

Het vereist nu echt wat moed om zomaar in de kennel plaats te nemen. Acht Hooligans met bekkies vol naaldjes willen je dolgraag als speldenkussen gebruiken. Diverse mensen zijn al haastig over het hekje geklommen, met achterlating van sokken. Maar ik moet zeggen, die Belgen..of het slim is of niet, moedig zijn ze.

Maar Tinne heeft de perfecte techniek voor hapgrage hondjes: ze blaast ze weg. En het werkt nog ook. Eat your heart out, Caesar!  Na het puppentemmen is er ook tijd voor puppiegenieten.

Tinne  krijgt een dikke knuffel van Truffel.

Ze is nogal populair bij al mijn Whippets, maar dat is niet zo gek. Onder tafel gebeuren er altijd illegale dingen als Tinne er is.

Eén dingetje heb ik helaas gemist, dat ik graag op de foto gehad zou willen hebben. Maggie heeft gelachen naar Monique. Dat doet ze alleen als ze echt verrukt is van iemand. Tja, als ik in Den Helder logeer, doet Maggie ook de gekste dingen om in de nacht lekker bij Monique te slapen. “Oude” liefde roest niet.  Op maandag kwamen Leo en Syl, helemaal uit het Noorden des lands. De arme schatten reden nog verkeerd ook, maar uiteindelijk arriveerden ze wel degelijk, en ook zij hadden de moed om in het kenneltje plaats te nemen.

Helaas zijn de foto’s niet best geworden. Leo en Syl, ik vond het een eer dat jullie het hele eind gereden hebben voor een uurtje puppieknuffelen. En Syl, bedankt voor het schattige mandje met cadeautjes voor alle puppies!!  Op maandagmiddag kwam er, voor de puppies, wat minder gewenst bezoek. De chipper…maar het was een vakkundige dame die rap en met een minimum aan narigheid alle puppies voorzag van een chip. Alle nieuwe eigenaren sturen straks een kaartje op naar de Nederlandse Databank voor Gezelschapsdieren, zodat als een hondje kwijtraakt, via de chip het adres van de eigenaar gevonden kan worden. (Nieuwe eigenaren, geen zorgen, de kaartjes liggen al klaar).

Vanmiddag moest ik een paar uur werken, voor de GGD Brabant-Zuidoost een standje bemannen, en mijn mannen waren er ook niet. Dus heb ik Jacqueline Wagener, mijn dierbare achterbuuf, gevraagd om even poolshoogte te nemen bij mijn puppies. Dat heeft ze gedaan. De puppies mochten even in de zon buitenspelen, en wat ik hoopte, gebeurde: ze had haar camera meegenomen.  Melvin en Freya spelen graag met elkaar.

Freya is echt een snoepie om te zien.

Een achtergelaten fototas op de grond, een buitenkansje om te slopen. En voor mij, om me alweer te verwonderen over de diversiteit aan kleurtjes in dit nest.

Deze foto van Truffel vind ik echt geweldig. Dat koppie, dat halsje…hoe verliefd kun je zijn op een pup.

En over foto’s gesproken: last but not least, alle pups zijn nu semi-professionele modellen. We hebben namelijk Nuelle, van fotomelle.nl op bezoek gehad. Nuelle’s site is nog niet in de lucht, maar zal dit binnenkort zeker zijn. Zij komt bij je thuis om prachtige foto’s van je honden (of wat dan ook) te maken.  Het was een leuke ervaring, voor ons en de pups. Eerst wil Nuelle even kennis maken met de honden, en zorgen dat ze zich bij haar lekker op hun gemak voelen.

Dat lukt perfect want Nuelle is totaal hondengek en de pups, maar ook Maggie en Donna, waren in no time gek op haar en deden van alles voor de camera. Daar ziet u later meer van!! Het is lastig om je voort te bewegen in een kennel vol blije happerige pups, die de hele tijd onder je voeten dreigen te zitten. Maar daar weet Nuelle wel weg mee. Ik denk, dat ze Tai Chi beheerst.

De huiskamer wordt omgebouwd tot een professionele studio.

Nuelle heeft me vast één fotootje toegestuurd, en dat was zo geweldig dat ik er helemaal weg van was. Binnenkort volgen meer resultaten van deze fotoshoot. Nuelle, bedankt voor je gezellige aanwezigheid, en ik kan niet wachten om de resultaten te zien!

Vrijdag en zaterdag waren drukke, gezellige maar vooral belangrijke dagen voor ons. Vrijdag kwamen Han, Katja, Ad en Renny. We hebben de pups ontzettend goed bekeken. De mening van deze vier mensen is belangrijk voor me, ze kennen de lijnen van a tot z, en gaven me heel goed advies.  Op de zaterdag kwamen Tinne, Monique, Nikki en nog twee mensen van wie ik heel graag wilde horen wat zij van de pups vonden. Allen op en top Whippetkenners, met een scherpe blik, een uitstekend en goed gefundeerd oordeel en bovenal, een grote liefde voor het ras in groter verband, maar ook voor elk individueel Whippetje. (Maggie en Donna zijn ook sufgeknuffeld, niet alleen de pups.) Sabrina was beide dagen bij me, dus konden we lekker nakletsen ’s avonds en de notulen die Sabrina zo fijn heeft gemaakt, er nog eens op nalezen.  Uiteindelijk is er het volgende uitgekomen:

Het Rode meisje blijft bij ons wonen. Haar stamboomnaam is Ballistic Sea Fury, en thuis noemen we haar Truffel.

Van Katja kreeg ik net een foto binnen van een voorouder van Truffel, via haar vader Jagga, namelijk de werkelijk schitterende reu Starline Reign On, SBIS winner. #1 Sire In the History of the Breed (123 AKC Champions). En ja, ik zie wel een tikje gelijkenis, maar zoveel mazzel zal ik wel niet hebben, in mijn eerste nest.

Maar ja, hopen mag een mens natuurlijk altijd. Ik zal in ieder geval erg zuinig op haar zijn.  Net zoveel stemmen kreeg het Appelgroene meisje en haar houd ik in co-ownership met Sabrina. Het Appelgroene meisje gaat  bij haar tante Indie wonen, de nestzuster van Donna, dus die zal zich snel thuisvoelen en met heel veel liefde verzorgd worden door Sabrina. Deze fraaie dame gaat  Ballistic Dakota heten, en houdt als roepnaam Dakota.

Ik ga het heel moeilijk vinden om afscheid te nemen van de blauwe reu. Hij lijkt het meest op zijn pappa Jagga en doet ons in zijn rust en vriendelijkheid toch stiekum een beetje aan Harley denken. Hij heeft een prachtige expressie, de donkere ogen van zijn vader komen schitterend uit op zijn mooie smoeltje. Maar hij gaat een fijn leven krijgen bij Dennis, Brenda, Lucy en Sandy, daar ben ik zeker van en ik hoop hem nog vaak te zien en te kunnen knuffelen. Zijn naam is Ballistic Hunter en hij blijft Hunter(tje) heten.

Het knappe paarse meisje gaat naar Limburg, naar Jan en Ivonne. Ze komt op een goed moment in hun leven en zal met veel liefde en zorg grootgebracht worden. Ze gaat dus niet zo ver bij ons vandaan wonen en ik hoop nog vaak te genieten van haar prachtige hoofdje, mooie hals en haar lieve karakter. Zij gaat Ballistic Fouga Magister heten, haar roepnaam is geloof ik nog in beraad.

Het mooie roze meisje gaat naar Herma en haar zoons Djosh en Djeff. Ik geloof dat Djeff haar eigenlijk een beetje uitgezocht heeft, hij wist in ieder geval al dat zij het ging worden! Het is een lief wijffie en ze gaat een toekomst tegemoet met mooie fietsvakanties (in de fietskar), wandelingen in mooie gebieden en goede zorgen van Herma en haar zoons. Haar stamboomnaam wordt Ballistic Gloster Meteor en thuis heet ze Anil.

Bij het kerstmeisje hadden we alledrie al heel snel een intuïtief gevoel, bij wie zij zou moeten gaan horen. En zo is het ook gegaan. Het is een parmantig klein ding, stevig en met de houding van een raspaardje. Zij gaat Amsterdam onveilig maken bij Marijn en René. Haar stamboomnaam is Ballistic Tiger Moth (daar heeft de vader van Marijn op gevlogen) en haar roepnaam is Sprotje. 🙂

Het oranje meisje heeft een droomgezichtje, een prachtig vachtje, mooie aftekening en de bouw van een goede coursinghond. Zij wordt een Hageneesje, gaat vlak bij het strand wonen bij Kate en Sander en gaat daar een heerlijk leven krijgen.  Kate is Engelse, dus voor haar hebben we de naam van een wat ouder Brits gevechtsvliegtuigje, die op de een of andere manier bij haar past: Ballistic Fairey Firefly. Thuis heet ze Freya.

En dan, last but not least, onze groene reu. Hij lijkt het meest op zijn heerlijke moeder. Een doerak, net zoals Donna was als pup, maar hij is ook altijd in voor een knuffelpartij.  Zijn stamboomnaam is Ballistic Spitfire, en thuis gaat hij Melvin heten. Zijn thuis is bij de heer en mevrouw Bulteel, in België. Daar gaat hij het heel goed krijgen. Ze hebben al twee Whippets gehad, de ene is veertien geworden en de andere vijftien,  dat schept vertrouwen en deze boef is bij hen dus in goede handen.  Hij gaat al snel naar school heb ik begrepen, dat is vast goed voor hem.

De puzzel is dus gelegd en alle stukjes passen in elkaar. Dat geeft mij een heerlijk gevoel. Nu moet ik ze nog twee weken heel zien te houden (het is een ruig stelletje bij elkaar), dan loslaten (waar ik nog even niet teveel aan denk) en dan zijn er dank zij Donna en Jagga  zeven fijne Whippets die uitvliegen, en ééntje die op de basis blijft.

Alle mensen die ons vrijdag en zaterdag zo geholpen hebben, verwend met heerlijk gebak (foto’s volgen), schitterende cadeaus, vriendelijke woorden, hartelijk gelach en uitstekende adviezen: nogmaals mijn dank. En kom nog eens terug..

Vandaag zijn de pups van Donna precies zes weken, dus tijd voor het eerste uitgebreide lichamelijke onderzoek en de eerste vaccinatie. Ik heb Dr. van der Rijt verzocht om dit bij ons thuis te komen doen, omdat ik liever niet met zulke jonge ongevaccineerde puppies in een ruimte kom met allerlei ziektekiemen, liever nog even niet in de wachtkamer. Rond drie uur vanmiddag was hij er.

Elke pup werd uitgebreid bekeken en de hartjes werden goed beluisterd. En gelukkig, geen souffle, geen ruisje, helemaal niks, alle hartjes klonken als Zwitserse uurwerkjes.

Dr. van der Rijt is normaal niet heel scheutig met complimentjes maar hij vond dit een prachtnest van hoge kwaliteit en vroeg: “Hoe heb je dat gedaan?”  Nou, die eer zullen we maar aan de ouders van het nest laten.. 🙂  Wel was het voor mij ontzettend fijn om te weten dat beide reuen de ballen hebben, helemaal in orde. Ik schreef het al aan Brenda: “wat kan een mens toch ontzettend blij zijn met een huidplooitje met twee luciferskopjes erin..”

Het is geen geheim dat Donna enkele broers heeft waarbij een balletje niet goed ingedaald is. We noemen dit een monorchide reu. En het probleem ligt niet alleen bij de reu. Beide geslachten kunnen drager zijn, maar het is evident dat alleen de reu lijder is. Voor mij was het dus duidelijk dat ik goed op moest letten bij de reu van keuze, omdat het best zou kunnen dat Donna draagster is. Dat was voor mij één van de redenen waarom ik Jagga (Ch. Delirious Gabriël)  heb gekozen, in al zijn nesten heeft hij complete reuen gegeven. En nu dus weer…chapeau, Jagga, je blijft een topper en ik zal je morgen eens lekker knuffelen.  Je zou kunnen zeggen, waarom het risico nemen, haal alle teven met broers die de ballen niet hadden, uit de fok. Maar dat is niet handig, want er is bijna geen whippetlijn meer waar het niet af en toe voorkomt. Dan haal je zo ongelofelijk veel honden uit de genenpoule dat er dan waarschijnlijk andere en veel ernstiger problemen naar boven komen. Het zou net zo stom zijn als Whippets die te groot zijn, uit de fok te halen. Toch blijft het voor mij een aandachtspunt, ook bij de volgende reu zullen we er weer een kiezen die complete nesten met ballen gegeven heeft, om nog verder van dit probleem weg te fokken.

Na het lichamelijk onderzoek kregen alle hondjes hun eerste vaccinatie. Dat zijn een hoop vaccins om klaar te maken.

Alle puppies ondergingen de prik zonder een kik te geven. Daarna natuurlijk een héél gedoe om ál die paspoortjes in te vullen..

De pups gingen na deze nieuwe ervaring nog even lekker spelen.

En nog meer spelen.

En nog even met mamma spelen,

en even bij haar drinken, maar daarna..ging het licht uit bij de puppies.

Dat gaf mij mooi de tijd om even het pakje te openen dat net binnen gekomen was. En ja hoor..de halsbandjes zijn er! Gemaakt door Karolien van der Most, die ondanks het feit dat ze net een wolk van een dochter gekregen heeft, toch tijd vond om deze halsbandjes voor me te maken! Dankjewel, Karolien!  Deze bandjes krijgen alle puppeneigenaars cadeau, en uiteraard zijn de bandjes voorzien van het thema van het nest: vliegtuigen..

Karolien heeft hard gezocht naar dit band, en het resultaat is prachtig geworden. Ze zijn verstelbaar, dus hopelijk kunnen ze enkele weken mee.. Maar de pups groeien hard, de meesten zitten nu al rond de twee en een halve kilo.

Morgen en zaterdag belangrijke dagen: we gaan met een aantal mensen de pups goed bekijken, zodat ik met hulp, uiteindelijk mijn nestkeuzes kan maken. Wordt vervolgd, dus!

Dit was eens de titel van een boekje van Simon Carmiggelt, één van mijn absolute lievelingsschrijvers. Maar vandaag gaat deze titel over iets, wat ik in mijn mailbox vond.  Met als afzender: Wim van de Kerkhof. Hij heeft voor mij de advertentie gemaakt voor in het blad en op de site van de Nederlandse Whippetclub. Daar was ik al heel blij mee.

Maar vandaag kreeg ik het vervolg, en daar ben ik nog veel blijer mee…

Die gaat op linnen, aan de muur…mijn eerste nestje.

Dankjewel Wim. Ontzettend lief van je.

Vandaag kwam Jacqueline Wagener langs, om wat portretjes te schieten van Donna’s kroost. Dat zag ik helemaal zitten. De pups iets minder. Daarom heeft Jacqueline de camera ingesteld, mij gepositioneerd en zelf de puppen vastgehouden. Ik hoefde alleen maar op het knopje te drukken. De pups vonden het wat onwennig, dat is hier en daar wel te zien, maar toch..wat zijn ze schattig. Dankjewel, Jacqueline!! (En met acht weken komt ze weer, jaaah! )

Hieronder het roze meisje. 

Vervolgens het rode meisje, die had er echt helemaal geen zin in.

Dan het oranje meisje..een modelletje in spé.

Het paarse meisje vond het wel aardig, maar wilde toch wel graag weer in de aarde wroeten.

De blauwe reu had er geen bal zin in en vocht voor wat hij waard was. Zijn heerlijke smoeltje komt niet helemaal  tot zijn recht, dus blijkbaar zag ik kans om zelfs niet op tijd op dat knopje te drukken..

De groene reu deed het wat beter. Een lekker ventje.

Het kerstmeisje is en blijft een snoepie.

En het appelgroene meisje ook.

Het gaat nog een paar maandjes duren voor ze allemaal hun elegante windhondenhoofdjes hebben..maar het gaat toch al te snel. Zucht.