Afgelopen weekend zijn we naar België geweest voor de laatste coursing van dit jaar. En daar heb ik geen spijt van, want het was een prima georganiseerde coursing met alles erop en eraan, een prachtig veld, een kantine (waar men de tweede avond speciaal voor mij nog wat Chardonnay ingeslagen had) en een heerlijke sfeer. Chapeau, Belgische buren!

We waren met zijn vieren in onze caravan; Katja en Prada, Maggie en ik. Dat was bijzonder gezellig. ’s Avonds hebben we in de kantine de verjaardag van Monique (van Dennis en Rico) gevierd. Helaas was ik mijn cameraatje vergeten en heb het feestvarken helemaal niet op de gevoelige plaat gezet. Sorry meid, en je zag er nog wel zo stralend uit! Na een gezellige avond (en een stukje nacht) zijn we toch maar gaan slapen.  Hier Katja,

en hier Mags.

Nou luidt het spreekwoord: “de hond in de pot vinden”. O.k., dan moet je maar op tijd komen voor het eten. Maar kende u de versie: “de hond in je bed vinden” al?

De volgende ochtend was het weer vroeg dag. Maar een mooie dag. Prachtig weer, wanneer kun je nou in november zonder jas in het zonnetje zitten..heerlijk was het. Er was op deze coursing een flink aanbod van honden, dus de coursing was over twee dagen gehouden. Op onze dag, de zaterdag, was  het allergrootste windhondenras aan de beurt,

en ook het allerkleinste. Mooi, die imposante Ieren, en die kleine pittige dappere Italiaantjes.

Een verrassing op deze dag: Tinne kwam ook kijken, met haar Dyllis. Een prima dag voor socialisatie (van Tinne, Dyllis gedraagt zich al prima).  Ze zijn een mooi stel, samen.

Een lief, leuk en mooi dingetje, deze Whippetjongedame van 6 maanden. Dyllis heeft voor de eerste maal coursing gekeken, en het beviel haar prima. Ik denk dat ze er zelf ook wel zin in heeft.

Lekker koppie heeft ze (Dyllis, maar Tinne ook wel hoor). Dyllis kon het prima vinden met Prada, er werd wat afgespeeld in mijn voortuintje.

En deze foto moet ik maar eens opsturen naar de producent van Activia, levert misschien nog wat op.

Behalve veel puppies van allerlei hondenrassen, hebben we ook de papegaaienpuppies van Peter en Donna nog bewonderd. Nog heel jong, ze worden elke paar uur gevoerd en zitten in een soort verwarmde papegaaiencouveuse in de Camper.  Heel bijzonder om eens zulke jonge papegaaitjes te zien!

Tinne heeft nog twee mooie foto’s van een coursende Maggie gemaakt:

Bijzondere resultaten heeft Maggie deze keer niet behaald, maar ze liep prima, was in uitstekende conditie en de teen bleef helemaal heel, all systems go! En da’s fijn.

Tinne, bedankt voor de mooie foto’s, en Katja, bedankt voor je gezellige aanwezigheid.

O ja, en morgen vindt u vast nog meer nieuws op dit blogje.

De herfst slaat nu keihard toe. Niet zozeer qua weer, wel qua blaadjes. Af en toe moet de tuin even leeg, anders zou je zo de vijver inlopen, die nu afgedekt is met netten.

De honden rennen nu extra graag door de bossen en het wandelt heerlijk, in van dat stille geheimzinnige weer. En na een wandeling even lekker dommelen in je mandje.

David nadert zijn zestiende verjaardag. En vandaag ontdekten we, dat hij nu langer is dan zijn vader. Hij pakt Martin ook regelmatig zo eens eventjes op.

Tja, zestien jaar geleden stonden we er anders voor. Toen liep ik met een heel zwangere buik rond. Maar nu is er, hopelijk, weer een andere zwangere in ons gezin. Onze Donna laat nu toch wel veel zwanger gedrag zien, volgens het boekje. En zo ziet ze er toch ook wel een beetje uit.

Nou las ik op het Hondenforum dat mijn eigenste achterbuuf, Jacqueline Wagener, een bijzondere gave heeft. Zij kan een teef optillen en als deze “looiig” aanvoelt, dan is de teef zwanger. Nou, ik heb dus Jacq rap uitgenodigd voor een bakkie.

Donna en Maggie zijn bijzonder op Jacqueline gesteld, Maggie heeft zelfs tegen haar gelachen, maar helaas heb ik dat niet kunnen vastleggen op de gevoelige plaat. Maar ja, daar ging het vandaag natuurlijk niet om: ik wilde dolgraag dat Jacqueline Donna natuurlijk even op zou tillen!

En ja hoor, ze is looiig! Jippie! Gelukkig, lekker puppenknuffelen met de kerst. Donna is er al helemaal dromerig van, lekker naast oma van je aanstaande kinderen dagdromen.

Ik hoop zo, dat er een mooie reu bij zit die een beetje op Harley/Jagga lijkt. De as van Harley staat op mijn favoriete kastje, nog van mijn betovergrootmoeder geweest. En in het spiegeltje kijkt Donna er op neer.

Voor Maggie is dit wel een lastige tijd. Ze moet iets afvallen, was zomaar wat te mollig geworden. En dat, terwijl Donna niet wil eten en dus diverse malen per dag iets aangeboden krijgt.  Maar gelukkig krijgt ze wat extra aandacht van opa,

en van Mart en Daaf. Achter de oren gekriebeld worden, een zaligheid voor whippets, geloof ik.

Nou, nog één weekje wachten tot de echo, dan weten we het echt zeker. Nog zeven nachtjes slapen. Maar liever niet in zo’n houding, dat hou ik niet vol en je krijgt er van die koude voeten van.

Prachtig weer vandaag. En nog vrij ook. Dus: een extra lange wandeling op de heide, heerlijk.

Zie, de zon schijnt door de bomen..

Overal paddestoelen. Soms hele mooie kleintjes,

Maar ook wat grovere, aardappelvormige boleten. Of zoiets.

De bladeren zijn zo mooi, variërend van rood goud tot licht geel.

Een stralend struikje.

Als Donna denkt dat ik even niet kijk, doet ze dingen die een potentieel zwangere dame niet zou moeten doen. Foei, Donna. Voortaan ga jij daar dus gewoon aan de lijn. Aan klutspuppen hebben we ook niks.

Als we even in de schaduw lopen, zie ik dat Donna best goede camouflagekleuren heeft in het herstbos. Gelukkig heeft ze die witte pootjes en hals nog. En die staart, natuurlijk.

Wild in zicht. Haar oortje gaat er helemaal gek van staan. De zon schijnt er doorheen. Soms schijnt de zon ook door de huid van haar pootjes, direct boven de hak. Mensen die het ras niet kennen, blijven zich daar over verbazen.

Veel mensen hebben er wat moeite mee om Maggie en Donna uit elkaar te houden. Soms kan ik me daar wel iets bij voorstellen. En als ik dan naar deze foto kijk, nog meer. Zoek de verschillen..er zijn er genoeg.

Nog maar eens een fotootje van het zonnige bos, die had u nog niet gehad, toch? Of wel? Nou ja, het is mijn blog. 🙂

Maar helaas niet mijn bos. Dus heb je heel je wandeling door ontmoetingen met andere honden en hun bazen. Eigenlijk gaat dat altijd goed, zoals hier bij de drie musketiers, klein maar dapper.

Maar in één geval het het altijd fout. En dat is met een verschrikkelijk nare, agressieve herder, het beest heet Lexa. Er zijn al zoveel bijtincidenten geweest met dit beest. Zowel Harley als Maggie hebben een litteken van haar. Ik zou haar het liefste afschieten, om eerlijk te zijn. Lexa’s eigenaresse is dan ook al een beetje gewend aan het schelden maar ze is nu wel zover, dat Lexa een muilband moet dragen. En als ze iemand aan ziet komen, moet Lexa aan de lijn. Maar ja..als je loopt te kletsen en niet oplet, gaat dat hem dus niet worden. Met als gevolg, dat Maggie, Donna en ik Lexa zagen, zij ons ook, het baasje had geen aandacht en ja hoor..Lexa rent naar ons toe en valt aan. Ik had nog net het besef om Donna op te pakken (die krijgt nu uiteraard wat extra bescherming) en Maggie los te laten.Waar Lexa even niet aan dacht, was dat zij een muilband omhad. En Maggie niet. En nou is Mags misschien een klein meisje, maar ze is ontzettend dapper en zonder één aarzeling viel ze aan. Ik denk dat ze Lexa even flink op haar lazer gegeven heeft. Nou ja, oordeelt u zelf:

Waardeloos is dit toch. Stel dat zo’n muilband afschiet, dan was Maggie waarschijnlijk zwaar gewond. Maar ja, eind goed, al goed. Na een lekker stuk wandelen weer naar huis. Mooi, die zon op de Acertjes in mijn tuintje.

En als ik naar boven kijk, zie ik mijn buurvrouw het bos. Nu nog erg mooi, maar alle eikenbladeren die u ziet, komen dadelijk in de tuin te liggen. En die moeten er ook weer uit. Enfin, dat houdt me van de straat.

En dan nu: de meest bekeken tepeltjes van het Noorderlijk Halfrond. Nou ja, door mij dan. Wat denkt u? Zijn ze groot of zijn ze groot? Of niet?

Sorry Don, voor het schaden van je privacy. Maar ik vrees dat dat de komende tijd nog wel erger gaat worden.

Tja, dat is momenteel de grote hamvraag. Door mijn hoofd speelt nog steeds dat liedje van Annie M.. Schmidt: Morgen kan ze zwanger zijn..of misschien nog wel vandaag..het kan van de behanger zijn…etc.  We gaan het pas echt weten na de zwangerschapsecho van 14 november, vrees ik. Maar, alvast een beetje gissen, kan geen kwaad. Ik kan ook even niet anders, vrees ik. Soms ziet ze er een beetje depri uit, en is wat rusteloos.

Maar dat gebrek aan levensvreugde, zéér ontyperend voor onze Donna, heeft ze wel vaker na de loopsheid. Wat ze beslist niet heeft na de loopsheid, is een beetje vraatzucht. Maar deze keer wel.  Het eten gaat naar binnen met de snelheid van het geluid, en door de dag wordt de lege bak nog vaak uitgelikt. Da’s niet des Donna’s. En wat me ook opvalt, is dat ze wel een beetje erg tepelig is. Normaal heeft ze een strakke onderbelijning, nu zie je toch wel heel duidelijk haar tepeltjes en dat was me nog nooit eerder zo opgevallen na een normale loopsheid. En die dingen lijken ook nog te groeien. Normaal vind ik dat niet zo’n mooi gezicht, nu kunnen ze me niet groot genoeg zijn.

Wat ook erg leuk is aan het plannen en verwachten van een nestje, zijn de aardige mensen die je ontmoet. Want iedereen die een puppie wil, komt uiteraard kennismaken hier (en moet even door de ballotage.) En regelmatig is dat zo gezellig, dat we het gewoon nog een keertje overdoen. Zo ook Marijn en René, die afgelopen zaterdag gezellig nog een keer Donna en Maggie kwamen knuffelen. Ze brachten  zelf gebakken cheesecake mee..kijk. Now we’re talking.  Heerlijk.

Het was heerlijk weer dus we hebben na het verorberen van de cheesecake, een lekkere wandeling gemaakt. Heel anders dan de eerste keer. Toen was ik zo slim om Maggie en Donna samen los te laten, die zijn vervolgens heerlijk gaan jagen en René en Marijn hebben de honden tijdens deze wandeling niet meer gezien…dat doen ze anders nóóit!  Nu gingen de dames dus keurig om de beurt los. Hier doet René alvast een proefloop. Even kijken hoe dat voelt, zo’n whippet aan de lijn. Het staat je in elk geval prima, René!

En dan is er ineens niet veel meer over van dat sombere meisje..ze is weer helemaal blij.

Heerlijk om te zien. René werpt, als volleerd whippeteigenaar, een stok lekker ver weg. Donna kan niet wachten tot het ding eindelijk zijn handen verlaat, en springt en blaft uit vrolijke anticipatie.

Maggie sluipt, ze ziet iets wilds, denk ik. Gelukkig hebben beide meiden een stuk of drie penningen aan hun band hangen (i.d.-tag, gemeentepenning en het penninkje van de Nederlandse Databank van Gezelschapsdieren) die lekker tegen elkaar aantingelen, en het wild wordt dus ruimschoots op tijd gewaarschuwd. Dat scheelt een hoop sterfgevallen op de heide.

We beginnen te denken aan een wijntje en een hapje, en zodra Donna het woord “eten” hoort vallen, raakt ze weer gemotiveerd voor de thuisreis. Waar blijven jullie nou!?!

Maggie en Marijn. Een foto die weinig commentaar nodig heeft. Hooguit, dat je zo’n blik graag wilt zien bij alle toekomstige eigenaars van Donna’s kinderen.

Donna doet haar eigen P.R. Niemand die dat beter kan, dan zijzelf. Of dwingender.

We hebben lekker gegeten, een herfstmenu van courgettesoep (niet erg fotogeniek maar prima te eten), veldsla met mosterddressing en Martin’s fraaie paddenstoelentaart.

Het was een heerlijke dag. Marijn en René, bedankt, en kom snel nog eens terug!

De CC2000, een vriendenclub die van tijd tot tijd een coursingfeestje geeft, hield afgelopen weekend een funcoursing op de Veluwe. We waren graag van de partij. De Weergoden waren met ons: het was schitterend weer. En dat half oktober..  Vandaar in de namiddag nog deze foto van Benji, van Karin en John Alt, in het warme licht.

En een tegenlichtopname van mijn mannen.

Dat het toch wel degelijk herfst wordt, kun je een beetje zien aan deze dappere paddenstoelen. Ze komen gewoon tussen het grind door.. De vorm vind ik wel een beetje apart, maar dat ligt wellicht aan het feit dat Donna afgelopen week maar liefst vijf maal gedekt is door Jagga. Dan kijk je soms wat raar naar de dingen.

Simon en Jacqueline hadden voor ons allen een maaltijd bereid. Ze kregen het voor elkaar om alle drie de gangen met alcohol te bereiden. Paté met port-pruimensaus, kip in rode wijn met chocolade,

en een toetje met room, chocolade en Amaretto. Burp.   Maar, zoals u ziet, met zorg, liefde en concentratie klaargemaakt.

Er werd dan ook met smaak gegeten. Even was het zomaar, heel stil.

In de nacht was het berenkoud. Gek is dat, na zo’n heerlijk warme dag. Geheel tegen mijn gewoonte in liet ik de whippet die een poging deed om bij me in bed te kruipen, gewoon lekker haar gang gaan. Ik weet nog steeds niet wie het geweest is, Maggie of Donna. Maar warm was ze, in ieder geval. Bij het opstaan zagen we dit:

Het had dus inderdaad gevroren. Maar toen iets later in de ochtend de zon zijn kracht kreeg, liep iedereen weer lekker in een shirtje..                                                                                                                                                                                                                         Hier onze Daaf, die het haas rondbrengt.

Het was een heerlijke dag om te coursen. Geen wedstrijd, geen punten, alleen genieten van de honden, die helemaal los gingen en terugkwamen met een glimlach op hun gezicht. Da’s goed te zien aan Korol.

En Lady, die zich 100 % geeft bij de kill.

Ook Maggie mag een stukje, even kijken hoe haar voetje zich houdt. Ze heeft er zin in, en Simon leert haar om het haas weer exact te volgen. Elke keer als ze een bocht wil afsnijden, legt hij het haas even stil. Het was ook de bedoeling dat ze een heel rustige kill zou krijgen, maar helaas was ze Simon te vlug af en pakte het haas bij de laatste klos.

Martin bakt zijn beroemde Martburgers in de pauze. Even gezellig bijkletsen in de zon,

je hond eens een lekkere en welverdiende knuffel geven,

of een tafereeltje van bijna middeleeuwse schoonheid uitbeelden. Mooi Marij, die Barsois staan je goed!

Altijd weer een imposant gezicht: de heerlijke Deerhounds van Simon en Caroline.

Natuurlijk mag een foto van Bruin (Ch. Xavier) en zijn twee zonen niet ontbreken. Benji en Haiko, twee heerlijke beertjes,  en zo kun je precies de ontwikkeling van de Afghaan volgen, pup, puber en volwassene.

In de avond, na een prima Chinese afhaalmaaltijd, zit de stemming er goed in. Daaf speelt zijn allereerste spelletje biljart,

uiteraard in tegenstelling tot deze virtuoos, die het biljarten bijna tot een kunst verheven heeft.

Al kan blijkbaar niet iedereen het stille respect opbrengen, dat deze move eigenlijk verdient.

Enfin, gezellig wás het, in het voorjaar graag weer!!

Tja, ik hoorde Donna wel mompelen over de Seychellen, Bali of de Malediven..en ik was graag meegegaan als begeleider. Maar om de kosten toch een tikje te drukken, brengen bruid en bruidegom de huwelijksreis door in Silvolde. Nou moet u hier niet op neerkijken. Een charmant plaatsje in onze eigen Achterhoek, bos en weidevelden te over, en de accommodatie is absoluut 5 sterren, of meer. Ik bedoel, in welk hotel krijg je dit soort persoonlijke aandacht.

Waar kun je, voor het aperitief, nog naar wat exotische dieren kijken, en nog wel op de bar?

Waar krijg je een maaltijd als deze, geserveerd in zilveren schalen?

Waar kun je, na de sauna, relaxen en bijpraten met je  knappe vriendinnen (De Achterhoekse vrouwen, die de Gooische tuttenbellen doen verbleken..).

Waar wordt nou een echt whippie begeleid door een hostess met een glimlach..

En in welk hotel vind je knappe mannen als deze Hunk, met zulke donkere smeltende ogen..

Ik hoop maar, dat Donna morgenavond weer mee terug naar huis wil.

Er zijn vreemde dingen gaande in de tuin van de familie Brom. Merkwaardig hopsende bewegingen onder een zeiltje.

Jagga’s lieve koppie komt onder het zeiltje vandaan. Waar is hij nou mee bezig?

Gelukkig, Katja gooit wat licht op de zaak.

Jagga en Donna zijn aan het trouwen en dit is de feesttent met de genodigden, denk ik. Maar het kan ook zijn dat het gekoppelde paar niet nat mocht worden, dit is tenslotte een feestelijke gebeurtenis en niet één,  die in het water moet vallen.

Natuurlijk is het niet gelijk zo begonnen. Eerst heb ik een lekker bakkie thee gehad bij Katja en Han, en Donna moest nog even wachten in de auto. Daarna hebben we het paar, nogmaals, aan elkaar voorgesteld. Donna mocht de tuin in, om even later vergezeld te worden door haar bruidegom.  Jagga has entered the building! Eh..the garden!

Donna is nog een beetje verlegen. Daarna laat ze merken dat ze hem wel interessant vindt, maar uiteraard speelt ze nog even “hard to get”.  Uiteindelijk moeten we Donna een heel klein beetje helpen om de grote stap te zetten: we houden haar even op haar plaats. Jagga vindt haar best leuk en ondanks dat ze eerst nog wat onvriendelijk tegen hem was, wordt hij toch een beetje verliefd.

De missie, zorgvuldig en liefdevol begeleid door Katja en Han, is geslaagd.

Het paar heeft een minuut of tien gekoppeld gestaan. Ik had het nog niet durven verwachten, het is pas de tiende dag van de loopsheid en Donna’s progesteron was eergisteren nog laag. Maar toch..super. De eerste kleine soldaatjes die een aanval kunnen doen op het ei-bolwerk staan paraat. Zij blijven ongeveer 48 uur leven. Dus moeten we zorgen dat er over 48 uur ongeveer, weer een  nieuw legertje paraat staat.

Dus ja, lieve Jagga, maandag komt Donna weer op bezoek. En dan blijft ze twee nachtjes bij je slapen. Ga er maar vast van dromen.

Lieve Han en Katja, hartelijk dank voor jullie hulp en assistentie bij deze gebeurtenis, en fijn dat de jonge bruid maandag even bij jullie mag komen logeren, om deze vereniging zoveel mogelijk kans op succes te geven!

Tja, we hadden veel plannen voor de komende weken. Een coursing in Amsterdam, de week daarop in Amermont, de Herfstcoursing…maar Maggie raakte geblesseerd aan een teentje, niet al te erg maar toch verstandig om even rust te geven, en Donna..werd loops.

Ach ja, John Lennon zei het al: het leven is wat je overkomt, terwijl je andere plannen maakt. Een wijsheid met een Boeddhistisch tintje, als je het mij vraagt.

Maar never mind, het is heerlijk dat Donna nu loops is, en het uitzien naar het nestje wat vastere vormen krijgt. Zaterdag gaan we voor de eerste keer naar Katja en Han, waar Jagga even logeert. En in de tussentijd, een beetje luieren en lezen in mijn tuintje, ook geen straf.

Terwijl de dames heerlijk liggen te zonnen,

legt Martin de laatste hand aan de werpkist.

En die is toch wel heel fraai geworden.

Donna, als jij samen met Jagga even zorgt voor de vulling?

Zaterdag 24 sept, een coursing in Bergschenhoek en met afstand één van de mooiste gebieden waar we ooit gecourst hebben. Het verslag van een mooie dag met een goed einde..

Martin rijdt elke dag van Geldrop naar Rotterdam, en was zo vriendelijk om de caravan aan te haken, en mij naar Bergschenhoek te brengen. Hij heeft me daar helpen installeren en zo kwam het dus, dat ik ’s ochtens om kwart over negen in mijn dooie eentje op een parkeerplaats in Bergschenhoek zat, wachtend op de dingen die gingen komen. Nou ja..wachtend.. met een goed boek, een lekker bakkie koffie, sigaretjes, hondjes in mandjes in het zonnetje onder handbereik..het leven kan véél slechter.  Aan het eind van de ochtend kreeg ik gezelschap: Naära, van het windhondenforum, met haar Fien, een lieve zwarte whippetdame.

Lekker bijgebuurt, en ondertussen voorzag Naära Monique en Dennis telefonisch van aanwijzingen, hoe bij het coursingterrein te komen. Hun TomTom had geen idee waar die parkeerplaats nou was..

Uiteindelijk lukte het. En die vrijdagmiddag en avond hebben Dennis, Monique en ik lekker zitten buurten, ondertussen flink whippetknuffelen, wat negerzoenen eten.. het leven ging er niet op achteruit.  Hier Dennis met zijn Rico,

en Monique met onze Maggie.

In de vroege avond zijn Dennis en ik gaan wandelen met onze honden. Maggie en Rico mochten los, die zijn braaf en hebben wat gerend, maar maakten het niet te gek.                                                                                                     Maar Donna liet met haar stokstaartje-pose duidelijk zien dat ze uit was op een flinke jachtpartij, en dat leek me niks. Om nou door heel Bergschenhoek te gaan flyeren: “Vermist, lief whippetmeisje”..nee. Aan de lijn dus.

Het gebied waar we de volgende dag gingen coursen,  is gewoon schitterend. En het veld van de coursing zelf lag er prachtig bij. Dus lekker vroeg naar bed, morgen staat de wekker weer om half zes..

Op de ochtend van de coursing zag ik Ad en Renny, die hun Jagga en Eijck van Han en Katja bij zich hadden. Voor mij een prachtige kans om weer eens met Jagga (Delirious Gabriël) te knuffelen. Hij is Donna’s verloofde en we hopen dat, als de tijd daar is,  zij samen kinderen krijgen die net zo mooi en lief zijn als zijzelf. Ik heb er ook van genoten om weer een lekkere stoere blonde reu naast mij in een mandje te hebben. Het gaf heel even het gevoel, alsof Harley een beetje bij me terug was.

En hieronder Eijck (Delirious Eijck Imperial), de vader van mijn Maggie en de oom van Donna en een lieve mooie vent, Maggie lijkt qua uitdrukking en oogopslag zo op hem..heerlijk om hem een dagje mee te maken.

Dennis en Brenda kwamen met hun dochter Sandi om Donna en Maggie aan te moedigen. Voor hen was het een verrassing om niet alleen de moeder, maar ook de aanstaande vader van hun aankomende puppie te ontmoeten. Ze  mochten elkaar wel, Dennis is hier eens nader aan het kennis maken met Jagga. 

Het werd een gezellige boel in mijn voortuintje, want ook Sabrina kwam aanmoedigen, en ook voor haar was het een prima mogelijkheid om eens nader kennis te maken met de vader van háár aanstaande puppie. (Oh, laten we hopen dat het allemaal lukt..)

Uiteraard was het heerlijk om met Renny te kletsen en naar Ad te luisteren, met zijn bijna encyclopedische kennis van whippets en stambomen. Gezellig dat jullie er allemaal waren! Uiteraard is Jagga perfect opgevoed, zo zou hij natuurlijk nooit bedelen. 🙂

Het was leuk om ook Ciska en Ruud nog even te zien, zij hadden onder andere Doria bij zich, een dochter van Jagga en als ik dat zo zie, word ik daar best blij van. Mooi meissie!

Een familiefoto van Sabrina, moeder en zuster. Sabrien lijkt best veel op haar moeder!

Maar..terug naar de core-business, de coursing. Het was een flinke coursing met lange stukken, de snelle honden waren hier in het voordeel. Maggie stond na de eerste omloop tweede, maar had wel een sneetje tussen haar tenen, dat flink bloedde. Ze liep gelukkig nog zuiver, maar ik moest wel even goed nadenken of ik haar nog zou laten lopen. Ad heeft een flink stuk met haar gelopen op harde grond en na wat twijfel heb ik haar toch gestart. Donna had een wat mindere eerste ronde, ze liep met Funny Face van Dia Robinne, een erg goede en zeer snelle hond. Ze courste netjes maar was in snelheid de mindere van Fanny. De tweede ronde liep Maggie tegen Fanny, en hier gaf Maggie toch wel een erg mooi stukje coursing weg, samen met Fanny. Donna liep met Lois van Peter en, jawel, Donna, en liet zien dat ze het toch echt nog wel kan. Heerlijk om naar te kijken. De eindstand van mijn meiden: Donna eindigde op een mooie derde plaats, ze had haar eerste mindere course behoorlijk goedgemaakt. Sabrina was zo lief om met Donna de prijs te gaan halen. Kan ze vast wennen, want Donna’s nestzuster Indie heeft nu ook haar haasvast en ik denk dat Indie nog wel van zich laat horen!

En dan onze Mags. Op de eerste plaats met 326 punten, super gedaan, lekker wijffie van me!!! Ruim zes jaar en dan nog zo tekeergaan..perfect.

Maar deze dag bracht nog een mooie verrassing. Donna’s verloofde Jagga had nog maar één CACNL nodig om de eerste whippet in Nederland te worden, die de titel “Schoonheid en Prestatie” mag toevoegen aan de titels op de stamboom. En die haalde hij vandaag, en niet zomaar. Jagga liet een staaltje schitterend coursing zien en wón!  Hij kwam dus niet alleen op de eerste plaats, ondanks een sterke concurrentie, maar is nu ook de Eerste winnaar van de titel “Schoonheid en Prestatie”!   We zijn allemaal berentrots op hem. Als Ad geroepen wordt om zijn prijs te halen, kan hij het bijna niet geloven..

Maar het is wel degelijk waar. Nogmaals van harte gefeliciteerd, Ad en Renny, en natuurlijk ook de felicitaties voor mede-eigenaren Han en Katja!

Nog wat coursingbeelden: Naära heeft een paar verschrikkelijk mooie foto’s gemaakt van mijn meiden. Ik wil ze u niet onthouden. Hier een laagvliegende Donna,

Donna en Lois,

Hier Maggie, in volle ren,

en dit vind ik misschien wel de mooiste foto: 100 % Maggie, snel, alert en wendbaar.

Bergschenhoek kan ons volgend jaar zeker weer verwachten, bedankt, mensen van de organisatie! En natuurlijk, zoals u van me gewend bent: een foto van de buit.