Jee. Tot mijn schrik is het wel heel lang geleden dat ik een blogje heb gemaakt.. Ik hèb een excuus voor de laatste weken. In juni zag ik kans om uit te glijden over een vloerbeschermer, en zo’n smak te maken dat ik een gekneusde pols, gebroken elleboog en heel erg gekneusde knie had. In plaats van vakantie in Normandië werd het dus Hintergarten, en als dat (meestal) te heet was dan maar in de huiskamer met mijn been omhoog en de arm in een sling, of op een kussen. Het waren drie oneindig saaie weken. Gelukkig kwam Monique een middagje kletsen, en zijn Mart en ik ondanks de, gelukkig tijdelijke, fysieke beperkingen een dagje naar Volendam en Marken gegaan.

We waren er nog nooit geweest. Grappig om in zo’n klein dorp zo’n beetje alle nationaliteiten te zien voorbijschuiven vanaf je terras. Minder grappig dat je, toch gezeten aan de Zuiderzee, nog steeds geen verse vis krijgt als je een portie kibbeling bestelt. Bah. Mart kijkt dan ook wat laatdunkend naar de menukaart.

Het is allemaal, zoals verwacht, zeldzaam toeristisch. Dat brengt ook de poëzie niet op hoger plan..meer zoiets van “rijmen en dichten zonder je hemd op te lichten. ”

Ik hoop niet dat ze daar een duur reclamebureau voor in de arm genomen hebben.

Mart en ik zijn een beetje “Herman den Blijker”-fan, u weet wel, die grote dikke Rotterdamse kok. Hij heeft hier geprobeerd een hotel wat meer schwung te geven, in het t.v.-programma “Herrie in hotel Spaander”. We zijn dus even gaan kijken daar, en dat was  hartstikke leuk om eens in het echt te zien.

Marken was ook leuk. Ook weer heerlijk op terrasjes aan de Zuiderzee gezeten, een fris briesje (heel welkom met iets van 33 graden Celcius) en uiteraard de lokale ambachten bewonderd. Hoezo, op grote voet leven..

De raamdecoraties in de houten huisjes zijn heel bijzonder. Ze waren te koop maar ja, geen whippets, dus toch maar niet gedaan.

Afgezien van onze wat pruttelende ingewanden vanwege de niet al te beste vis, een fijne dag.

Inmiddels ben ik, met een nog ietwat protesterende elleboog, weer lekker aan het werk. Dat bevalt me heel wat beter als dat thuiszitten, en ook het sociale leven komt weer wat op gang. Gisteren kwamen Marc, Tinne en hun vier heerlijke whippets barbecuen. We werden ernstig verwend..een heerlijke fles champagne (die nog even dicht blijft tot na mijn wijnstop), Jupiler, het bier voor (mijn) echte mannen, en een geweldig speeltje voor de honden. Of het lang leeft weet ik niet, maar Elaine heeft er superveel plezier mee.

Natuurlijk na de koffie eerst een lekkere wandeling.

Daarna moest de wijn natuurlijk voorgeproefd worden.

Zowel Moon Orchids als Ballistics zijn natuurlijk echte wijnkenners, het wordt hen al jong bijgebracht dus ik kon niet met rommel aankomen. Gelukkig..het is goedgekeurd.

Tinne zag er prachtig uit vandaag, in een beeldschoon jurkje met bijpassende schoenen. En Marc en Kate ook (geen jurkje, maar wel knap).

Ontzettend jammer dat wij “Hollanders” en zij, Belgen, blijkbaar ook iets anders doen met voordeuren, zodat Marc echt major klem kwam te zitten met zijn vinger tussen de deur. Niet best. Een beetje ijs bracht wel wat verlichting. En een glaasje wijn en eten natuurlijk ook.

Nieuws van Elaine..ze is loops geworden. Ter ere van deze gelegenheid maar even op tafel gezet. Helemaal 100 % voelde ze zich niet maar voor Tinne wilde ze het wel even doen.

En dan haar future husband ook maar even..Cyrus.

Zijn fraaie lange hals komt er niet helemaal uit op deze foto maar hij kijkt zo lief..en dat is hij ook. Maar die verbintenis ligt nog in de toekomst..

Wat meer nabij is, is het huwelijk van zijn nestzuster Noortje, Ballistic Alpha Arietis. Zij is gisteren verloofd, en er zijn foto’s gemaakt van deze blijde gebeurtenis. Uiteraard is het niet aan mij om u de naam te geven van haar toekomstige man, die eer is voor haar eigenaars Gerdien en Jeroen Nikkels. Maar het is een absolute lieverd met een bijzonder knap voorkomen. We zien er allemaal erg naar uit. U hoort ervan!

Drukke tijden. Mijn kind is uit huis. Toegegeven..het poets- en kluswerk was voor Mart en Daaf, het shoppen voor Daaf en mij. Ik had dus het gemakkelijkste stuk, afgezien van de afgenomen financiën, maar Ikea op 5 mei is het voorportaal van de hel. Tenzij je dol bent op gillende kinderen en rijen van 20 meter voor de kassa, dan is het een aanrader. Maar Daaf zit er knap bij in zijn nieuwe huisje, en gelukkig zien we hem nog veel.

Maar na vandaag de benedenverdieping gepoetst te hebben, de caravan schoongemaakt en een meter strijk weggewerkt te hebben, ben ik even in de tuin gaan zitten..tot de lucht eruitzag als een röntgenfoto van een darm vol ontlasting, en de druppels begonnen te vallen..tijd voor een blogje.

Afgelopen zondag was de Moederdagcoursing van “Het Haasje”. Als altijd prima georganiseerd en gezellig. We zijn op zaterdag aangekomen. Toen waaide het nogal. Nou tocht het in Zeeland geloof ik altijd, maar dit was wel heel behoorlijk. We zijn dus voornamelijk in de caravan gebleven, waar Mart en Truffel een scène uit Lady en de Vagebond naspeelden. En dat voor de man die vroeger zijn handen ging wassen als hij een hond had geaaid..

Over de uitslag kan ik  kort zijn: Cyrus was laatste. Even wennen, maar heel goed voor mijn karakter. Maar, elk voordeel heb ze nadeel, zei Cruyff al..en dat was zo. Er waren maar vijf sprinter-reuen, en Cyrus moest de tweede omloop dus alleen. Een pracht gelegenheid om een meeloophond in te schakelen: Donna. We durfden haar nog niet voor de wedstrijd in te schrijven na haar dikke teen, maar een enkele omloop achtten we wel in orde. Dat gaf ons de gelegenheid om moeder en zoon samen te zien coursen..geweldig. Het filmpje is van Virginie, waarvoor onze dank.

https://youtu.be/UnG7mLhjiWE

Heel bijzonder..het commentaar op de achtergrond. Alsof de mannetjes uit de engelenbak van de Muppetshow op de coursing aanwezig waren. Niet heel goed verstaanbaar, maar best komisch.

Marc maakte erg mooie foto’s van de coursing van Donna en Cy. De start:

Cyrus is gemakkelijk te starten, Donna is als een paling in een emmer snot. Ze begint meer en meer te lijken op een babyzeehond, met die ronde donkere ogen. Maar haar pootjes doen het nog best.

En Cyrus liep heel mooi, al was het niet te merken aan de punten. Maar ja, coursing is en blijft een jurysport, en zolang de honden maar heel en gelukkig terugkomen, is het helemaal prima. Overigens..Dazzle liep heel mooi deze dag en was in onze ogen de verdiende winnaar.

Marc maakte ook nog een foto van “The Boss”, die begon met coursing te tolereren, daarna coursing gezellig te vinden en nu van Jacqueline het diploma “Starter” gekregen heeft.

En hij maakte er ook één van mij, met mijn nepsigaretje.

Virginie deed ons de eer aan, om gezellig bij ons te komen zitten met haar beige schoonheden.

Doortje gaf een nogal duidelijk signaal af.

Het heerlijke van coursing: je zit altijd in een mooi stuk natuur. Waar er soms bijzondere toeschouwers zijn, hier op de dijk:

Kinderen uit een coursingfamilie worden al vroeg getraind. Hier nog even aan de lange lijn, maar het gaat een topper worden!

Heel mooi vind ik, dat Truffel en Elaine echt heel dikke vriendinnen geworden zijn. Ze maken elkaar elke dag helemaal schoon, liggen graag samen en Truffel, hoewel ze zelf stoort, is een prima coursingcoach voor Elaine. Elke wandeling gaat Truffel in de luipaard-op-jacht-houding liggen, Elaine zakt dan ook door haar pootjes en kijkt heel listig en berekenend, en dan vliegen ze een paar honderd meter achter elkaar aan in het bos, al wendend, kerend en op mooi tempo. Prachtig om te zien.

Als er iets leuks te zien is, zie je Elaine’s nek bijna groeien, het lijkt Langnek uit de Efteling wel.

Enfin, zover de coursing.

Het was al enige tijd een wens van me, om zelf te leren hechten. Mijn nichtje Esther wilde me het wel leren, en afgelopen dinsdag was het zover. Ik zou zelf voor een te hechten object zorgen. Eén van mijn eigen whippets ging me wat ver, aangezien ze niet gewond waren. Even nadenken..tot ik bij de Lidl een zeer, zeer ernstig gewonde kip tegenkwam, die per codicil zijn lichaam aan de wetenschap geschonken had. Denk ik.

Volgens Esther kan zelfs een aap leren hechten, dus het leek me niet al te gecompliceerd. Alhoewel ik toch altijd nog behoorlijk gek zou kijken, als er chimpansees op de Eerste Hulp aanwezig waren. Ach, aan de andere kant, een tros bananen weegt wat minder zwaar op het eigen risico, dus wie weet een goed idee. Toch deed ik er best nog even over, om de naaldvoerder te hanteren, nette knoopjes te leggen en niet teveel spanning op de wond te zetten. Ik ben blij met mijn nieuwe vaardigheid, al moet ik nog wel wat meer oefenen. Dankjewel Esther!

Nog even voor de goede orde: ik laat dit het liefst doen door een dierenarts. Zeker bij grote- en bijtwonden ga ik het nog niet eens zelf proberen. Maar ben je op vakantie, krijg je geen dierenarts te pakken, en is het maar een klein wondje, en minder geschikt voor nietjes..dan zou ik het nu zelf durven. En dat is het idee hierachter, niets meer en niets minder.

Volgende week: de show in Arnhem, waar Tinne zo lief is om Elaine voor me voor te brengen. U hoort van me!

Het waren drukke weken, dus moet ik proberen drie blogjes in één blog te smurfen.

Ik begin met de Zilveren Tulpcoursing. Als altijd, goed geregeld en gezellig. De weergoden waren ons niet helemaal gunstig gezind, maar dat hoort bij coursing. De kus van Truffel voor Dennis is er niks minder hartelijk om.

Truffel doet alles met grote overgave, zeker kussen. Mart had voor deze avond een heerlijke Biriyani gemaakt. Een heel werk, maar wat was-ie lekker..

Dan verdien je na al dat gekook, natuurlijk een dutje. Maar een dutje doe je nooit alleen.

Een kleine tegenvaller, leek het..de fameuze cateringtent van de WRA was er niet. De gemeente vroeg er idioot veel geld voor en dan mochten ze nog niet frituren of een wijntje verkopen.. Maar om de dames van de WRA te pakken te nemen, moet je vroeger opstaan..ze hadden een paar partytenten tegen elkaar gezet en verkochten gewoon hun lekkers. Wijn mocht niet, maar toch bleek Hanny een doosje..eh…gegist druivensap in haar auto te hebben. Dat was best welkom op deze kille dag.

Voor ons weer een trotsmomentje..Cyrus wint de Zilveren Tulp. Helemaal super!

Een foto van de buit, minus de tulpen en de fijne bon voor een zak voer. En ik mocht die van de nummer twee, Dazzle, en de nummer drie, Diego, ook nog hebben..dames, bedankt en nogmaals proficiat!

Pasen..een gezellige brunch met de hele familie. Heerlijk om iedereen weer een dagje bij ons te hebben. Cooper logeerde drie weken bij ons, omdat zijn familie op vakantie was naar Zuid-Afrika. Hij vond het reuze gezellig, onze familiebijeenkomst.

Gelukkig hadden we vooral plastic glazen. Iedereen nam wat te eten mee, en dan heb je zo een heel buffet met allemaal lekkere dingetjes.

De twee jonge moeders..Esther met Emmy, en Linda met Fae. Vier generaties in één huiskamer..prachtig toch.

Als je nou je honden goed socialiseert met kinderen, socialiseren je honden dus weer kinderen met honden..en dat is mooi. Emmy is niet bang, ze vindt het allemaal geweldig.

Puppies zoeken elkaar toch altijd weer op..

Dan is het weekend van de Chocoladecoursing aangebroken. We gaan gezellig bij Jeroen en Gerdien staan, die er al snel aankomen. Noor rijdt. Ze kunnen wat hoor, die Ballistics.

Mart moest zelf rijden, want Cooper had weer aan de wijn gezeten.

Onze directe buren waren ook leuk. Tikkie nieuwsgierig, misschien.

’s Avonds een gezellige barbecue met Gerdien en Jeroen.

De honden zijn benieuwd of er voor hen ook nog iets lekkers is..

Op de coursingdag kwam Tinne supporteren. Ze wilde iets van Herman..maar heeft het uiteindelijk toch niet durven vragen.

Ook mijn schone zus Miriam kwam supporten, met neefje Pascal. Gezellig.

We hebben kleden voor de hekjes gehangen, zodat de honden niet naar de coursing kunnen kijken, daar worden ze namelijk een beetje gek van. Maar Kate, toch echt niet gek, gebruikt haar vrouwtje als opstapje.

Tot mijn verrassing won Cyrus weer..geweldig gedaan vent. We hebben genoten van deze fijne coursing en van het heerlijke weer, dat gelukkig een tijdje aanhield. Mijn tuintje begint dan ook te ontwaken.

Prachtig, die zon op de Japanse esdoorn.

En zonnende honden, ook een heerlijk gezicht.

Cooper is al aardig bruin, Elaine nog wat bleekjes.

Wat is dat toch met die Ballistics en wijn..hier Leila met haar vrouwtje Trea. We hebben een gezellige avond gehad.

En, last but not least, kreeg ik van Jean een aantal foto’s van een gelukkige Zoran in de zon, tussen de madeliefjes.

En uiteraard proficiat aan alle sterretjes, vandaag jarig..Noor, Leila, Beer, Cyrus, Nabin, Muffin, Bella, Sirius en Zoran!

Elaine baalt een beetje van het slechte weer. Ze heeft besloten om haar tijd nuttig door te brengen, en heeft een nieuw concept bedacht. U kent toch die spijkerbroeken met die kunstmatig gemaakte scheuren en gaten, de zogenaamde Destroyed-look? Elaine maakt nu een nieuwe lijn van bijpassende zaken. Dit onder de naam Boots-by-Elaine. We denken dat het een klapper gaat worden, ik ben haar agent en sta open voor bestellingen. U begrijpt, dat dit handgemaakte vintageproduct niet goedkoop zal zijn. Een voorbeeld uit de lijn:

Voor diegenen, die het concept ook helemaal af willen stylen, hebben we ook matjes.

Tevens hebben we al artikelen voor de kerst: het instant-sneeuwlandschap voor uw interieur.

En op de achtergrond het Hondenluik 2.0, afgewerkt met een plaat aluminium. Enfin, bij interesse weet u me te vinden.

Intussen zijn Sarah en Tom, Alec, Vic en Cooper bij ons geweest om Cooper vast kennis te laten maken met zijn logeeradres. Ze gaan drie weken naar Zuid-Afrika, en wij zullen Coopertje in die tijd opvangen.

Hij kan het alvast heel goed vinden met Elaine. Truffel en Cyrus moeten wel even aan hem wennen.

Maar we zullen zorgen dat ze hun energie buiten goed kwijt kunnen.

Een kleine drie weken geleden ben ik geopereerd, laten we het houden op iets gynaecologisch, waar ik doodmoe van werd. Het viel allemaal best mee en ik voel me weer heel behoorlijk. Ik heb genoten van alle beterschapswensen, lieve kaarten, het mooie boek van Monique en de bloemen van mijn collega’s. En ook van het heerlijke eten dat mijn lief kookte,

en van zijn verdere goede zorgen. Ook fijn dat Ron af en toe de honden even uit kwam laten, echt lief.

Yvonne kwam heerlijk bijkletsen en wandelen, onze honden kunnen het prima met elkaar vinden en wij ook. River danste sierlijk door het bos,

en onze whippets hebben samen gespeeld, gerend en ik geloof ook nog even gejaagd, wat natuurlijk niet de bedoeling is.

Handig wel, die fluo-jasjes.

Was een gezellige middag.

De volgende dag was Truf aan de beurt voor een gynaecologisch akkefietje..ze is gesteriliseerd. Laparoscopisch.

En de oogst: twee kidneybeans in zongedroogde tomaatjes.

Komende weken komen de coursings er weer aan, dus hoort u weer wat vaker van me. Maar niet op de maandag, zoals u wellicht gewend was, want ik ben bezig met de EHBO-cursus voor dieren, gegeven door de Dierenbescherming Brabant-Zuidoost. Tot nu toe waren er theorielessen, maar vanaf morgen gaan we voor het echte werk. Ik ben benieuwd. Wel zo fijn om zelf wat eerste hulp te kunnen bieden als er wat gebeurt met de whippets, vooral thuis. Op de coursings zijn er altijd mensen die hier zeer bedreven in zijn, en ik wil graag vragen of ik mee mag kijken wat ze doen, als er een windhond geblesseerd is geraakt.

Het weer zit niet mee, de laatste dagen, maar gelukkig kunnen Elaine en Cyrus zich samen wel amuseren. Heerlijk stel is het.

Twee handen op één buik. Ik wens u een fijne week met hopelijk wat beter wandelweer.

Afgelopen zaterdag waren we uitgenodigd bij Jeroen en Gerdien. Noortje ( Ballistic Alpha Ariëtis) is loops. En we hebben afgesproken, dat Noor de volgende loopsheid gedekt gaat worden. Even voor de goede orde: Noor is eigendom van Gerdien en Jeroen. Alles rondom het nest is hun beslissing. Maar ze zijn zo lief om het nest geboren te laten worden onder mijn kennelnaam, Ballistic, en ik mag helpen bij de bevalling en het opgroeien van het nest. Het is me een enorme vreugde en eer. Uiteraard moeten we een passende echtgenoot zoeken voor Noor. Die moet net zo lief, net zo mooi en net zo gezond zijn als Noor, en uiteraard hoort daar de echo van het hart bij. We hadden een shortlist van leuke whippetmannen, en Gerdien en Jeroen gaan er mee aan de slag. Uiteraard hoort u het, als het zover is. Maar niet van mij..de eer is aan hen. Sabrina, mijn partner in crime als het om Ballistic gaat, was hier uiteraard bij tegenwoordig. De dag begon goed. Beter kan eigenlijk niet. Als een bezoek zo begint, kan het al bijna niet meer fout gaan.

En het werd alleen maar beter. Uitstekend gezelschap, heerlijke honden, heerlijk eten..een topdag. Noortje is duidelijk loops. Een dag of zes, zeven, nu. Ze hoeft geen broekje aan (is bij ons ook nooit zo’n succes). Er liggen kleden op de bank en de dweil staat klaar. Dat koppie…

Zo lief. Net Cyrus in het vrouwelijke, zo ook haar gedrag. Het is een heerlijk meissie. En, tezamen met Lisa, zeer geliefd door Gerdien en Jeroen.

Een heerlijk ding is, dat Noor altijd eet. Af van puppie af, een supereter. Degenen die whippets hebben die ook altijd eten, denken wellicht: Nou en? Maar ik heb het meegemaakt met Donna en Maggie, en Gerdien met Lisa..eten is niet belangrijk, je kunt ook als blij skeletje door het leven. En als je dan een heerlijk etertje hebt, dat de andere honden ook meetrekt in dat gedrag, dan kun je daar echt heel blij mee zijn. Noor aardt naar haar vader, een bakje voer neergezet is een bakje leeg. En als het bakje leeg is, is er wellicht nog meer eten in de keuken..

Voor de mensen..een verrukkelijk voorgerechtje, zalmtartaar met appel, pittige sla en mierikswortelsaus. Om je vingers/pootjes bij op te eten. Want uiteraard werden we scherp in de gaten gehouden door de whippets, wanneer die bordjes nou eens op de grond gingen om de voorwas te doen.

En dan het serieuze werk..aan tafel. Een heerlijke kipgoulash, witlofschotel, rijst..laat het culinaire gedeelte maar aan Gerdien over. Mocht u daar ooit uitgenodigd worden, neem een klein doch voedzaam ontbijt, sla de lunch over, zit achterover en geniet.

En dan, als je welgevuld en voldaan achterover leunt, rits open….komt het toetje. Een door Daantje (dochter van Ans Barmentloo, net zoals Gerdien van Amazing Doggear) gemaakte tiramisutaart, en een verrukkelijke witte chocoladecreme met frambozen. Je zou willen dat je je maag even kon omwisselen voor een leeg exemplaar. Lijnen komt morgen.

Ach lieverd..en al die plannen gaan over jou, en gaan gepaard met zoveel aangename dingen.

Enfin..ik kan u nog niet verklappen wie de echtgenoot van Noor gaat worden. Dat is niet aan mij. Maar ook omdat Jeroen en Gerdien nog even wat mannen van de shortlist gaan raadplegen. Mooi wordt het, in ieder geval.

Ik voelde me zaterdag niet al te schuldig om mijn honden achter te laten, ten eerste omdat David bij ze was, ten tweede omdat het origineel trutweer was. Maar vandaag..in elk geval droog. Dus lekker het bos in.

Cyrus vindt het heerlijk om met enorme takken rond te rennen. Dat doet hij niet alleen op de heide, maar ook in het dichtgegroeide bos. Hoe hij voorkomt om problemen te krijgen ondanks dat hij met die enorme takken door het dichtgegroeide bos rent, ik weet het niet. En hoe hij voorkomt dat zijn hele gebit daarbij ontwricht wordt, weet ik ook niet. Net zomin, als ik weet hoe ik het moet voorkòmen.

Ze genieten zo ontzettend van de vrijheid op de heide. Heerlijk dat het bos mijn buurvrouw, of buurman is.

De veiligheid is relatief, zoals ongeveer alles in dit leven. Ik doe het ermee. Maar Elaine moet het, na haar laatste escapade met de tuinstoelen, in de tuin met heel wat minder vrijheid doen.

Dat wil zeggen, dat ik in het voorjaar mijn tuin weer serieus kan aanplanten met alles wat ik mooi vind, zonder angst te hebben dat mijn echinaceas worden opgegeten, mijn begonias worden vernield en mijn bomen worden uitgegraven. Jaah..het is wreed. De goeden moeten altijd onder de slechten lijden, een levenswijsheid geloof ik. Alhoewel ook Donna, zeven jaar, veel planten op staat te eten als een herkauwend koetje, als ze de kans krijgt. Jongens..beloofd, we gaan wat vaker het bos in, maar de tuin is weer van mij.

Gisteren, zondag 15 februari 2015, was de clubmatch van de Nederlandse Whippetclub. Nou heb ik van Donna Lynch een hele leuke pup mogen kopen, dus die wilde ik wel eens laten zien. Elaine, a.k.a. Pokkepup. Ron was zo lief om te rijden en foto’s te maken vandaag. Het is simpel..de mooie foto’s, met name van Elaine, zijn van Ron, en de iets minder mooie, vooral sfeerfoto’s, zijn van mij.

Soms kunnen mannen toch twee dingen tegelijk..een wat woelige pup vasthouden en ook nog het voetenbad in het kopje koffie terugschenken. Chapeau!

Wat neem je toch altijd een ongelofelijke hoop zooi mee naar zo’n show. En dat allemaal vanwege een klein hondje. Nou ja. Eén van de dingen die ik bij me had, was een Magnum Champagne. Die lag al even te wachten op een bijzondere gelegenheid, en vandaag was er toch wel eentje. Veronique van de Belgische Whippetclub komt met een bijpassend glaasje.

Heel erg leuk om Yvanca en haar jongste eens te zien! We hebben wat afgekletst vroeger tijdens coursings, maar als jonge werkende moeder ontbreekt haar nu de tijd een beetje, denk ik.

Oh, bubbels..heerlijk.

Het was gezellig druk, heerlijk om hier en daar eens bij te kletsen.

Syl zit mooi te wezen tussen haar knappe whippets.

Een kus..wie geniet er meer, de hond of de baas?

Dat zo’n show echt gezellig kan zijn, wordt denk ik wel geïllusteerd door onderstaande foto.

En er gaan vast heel veel mooie foto’s richting België.

Maar er moest natuurlijk ook geshowed worden..Ron, dank voor onderstaande mooie foto’s.

Elaine kijkt de keurmeester, mevrouw Leona Dams-Reynaert, maar eens aan. Ze vindt het wel een vriendelijke dame.

Zo’n show kent ook wel een enkel saai momentje, geloof ik..beetje geeuwen, beetje nors kijken..

Maar het resultaat mocht er zijn..Elaine werd beste puppymeisje. Na de lunch mochten we nog een keer, kijken of het ook nog ging lukken om beste pup te worden.  Elaine werd al iets enthousiaster, en zette haar beste pootje voor.

Keurmeester was deze keer de heer Bart Scheerens. Hij bekijkt en bevoelt Elaine heel goed. Dat vindt ze toch wel wat heel amicaal, geloof ik. Maar zijn knie ruikt lekker.

En verdorie..ze wordt beste puppy! Trots!

Nog even een bedankje aan de keurmeester..

En een knuffel van Guido,  samen met zijn Rosanne (die er helaas niet bij kon zijn vanwege een naar ongeval) eigenaar van de beste puppyreu.

Een foto van de oogst:

En niet te vergeten, de  waardebonnen voor een heleboel hondenvoer! Ik wil het bestuur van de NWC danken voor de fijne en gezellige dag, prima georganiseerd, en uiteraard ook mijn dank aan de keurmeesters en het ringpersoneel..een dag met een gouden randje was het.

Good girls go to heaven, bad girls go everywhere…Meatloaf zong het al, en het klopt. Elaine, vanuit de States naar Nederland gekomen..en bad is ze.

We doen toch ons best om haar een heleboel beweging te geven, wel binnen de perken voor wat mag met een pup van zes maanden.

Maar het mag niet echt baten. Veel energie heeft ze, deze jongedame, en een fonkelnieuw hagelwit gebitje dat uitgeprobeerd moet worden. Dus haalde Elaine per dag ongeveer twee blokken hout uit het houthok, en ging heerlijk aan het versnipperen.

In de keuken, uiteraard. En in de kamer, op de bank, in de manden met slaapzakjes.. Ik werd er een beetje weemoedig van, drie keer per dag vegen/stofzuigen.

Nou ziet ons Mart me liever vrolijk dan weemoedig, dus hij dééd er wat aan, de schat. Elaine voelde al nattigheid en keek met schrik de tuin in..haar houthok…

En jawel.

Zo, Elaine. Nou jij weer. (En dat had ik dus niet moeten zeggen..)

De tuin werd met verdubbeld enthousiasme aangevallen. Overal kuilen, plantjes uitgegraven… Cyrus en Truffel kijken afkeurend toe.

Néé, zegt Cyrus, zoiets heb ik nooit gedaan als puppie! Je zou hem toch bijna geloven.

In plaats van de producten van Elaine’s houtbewerking, lag de keuken nu vol met modderkluiten, uitgegraven planten, stenen en alles wat je uit een tuin zoal los kunt meenemen om mee te spelen. Zucht. Zucht, en nogeens: zucht. En weer kwam mijn lief me te hulp, en nu wel heel resoluut: De tuin wordt afgezet. Ik wil heel graag dat de honden nog naar buiten kunnen, om op het terras in het zonnetje te liggen bij mooi weer, maar als Mart klaar is (en dat is inmiddels, op wat afwerking na, zover) dan kunnen ze niet meer bij de borders. Werk in uitvoering!

Dat wil zeggen, dat mijn begoniaatjes komend voorjaar, gewoon veilig zijn! Lief, dankjewel.

Truffel kijkt beschuldigend naar Elaine.

Maar die heeft er nou eenmaal talent voor, om uitermate onschuldig terug te kijken.

En toch..wat zijn we blij met ons meissie. Ze is kerngezond, eet als een dijker, is altijd vrolijk, nergens bang van en heeft een heel cool en stabiel karakter. En ze streelt mijn oog zo. Da’s persoonlijk, maar ik kijk zo graag naar haar. Lieverd, het geeft niet hoor, staat allemaal in je CAO als pup.

Qua whippetactiviteiten is het momenteel een beetje komkommertijd. Nog geen coursings, vaak te nat voor mooie foto’s tijdens wandelingen etc.  En omdat ik u niet de hele tijd wil lastig vallen met mijn familie, of de nieuwe jas van de buurvrouw, of wat we vanavond eten, zal er wellicht niet élke maandag een blogje zijn. Gaarne uw begrip.

Op oudjaarsdag was Sabrina bij ons te gast. Ze houdt er niet van om gefotografeerd te worden, en dat respecteer ik, uiteraard. Nou ja, op een enkel keertje na. Het vuurwerk hier was behoorlijk. Leek wel oorlogsgebied. Dus zijn we naar de Maggieweide van Ron geweest. Heerlijk spelen in de zon.

Cyrus en Elaine, altijd samen aan het dollen.

Na afloop lekker warm thuis in de kussens..Indie, het zusje van Donna.

Cyrus en Elaine uiteraard samen op de bank.

Elkaar knuffelen,

Soms kunnen ze elkaar wel wurgen..

Maar meestal heeft de liefde toch de overhand. Hier..de kus.

Indie en Koot liggen het een beetje aan te kijken. Ook dit koppel is nogal onafscheidelijk.

4 januari, de laatste dag van de vakantie..samen met mijn mannen naar de Winterefteling. Altijd weer geweldig. Alleen die rare mannen..nou ja, als je een merkwaardige reu kiest, kun je ook een wat vreemde pup verwachten. Gelukkig zijn ze allebei gezond en hebben een goed karakter.

Tot onze verrassing waren de achtbanen open! Da’s boffen want ik ben nog nooit in de Python geweest. Daaf en ik wagen het erop. Een vreemde gewaarwording, om in een kurkentrekker terecht te komen. Mart maakt de foto, die begint er niet aan.

Maar De St. Joris en de draak hebben we alledrie gedaan. Wat een gevaarte.

En dan die kwijlende draak achter je kont aan..

Het was enig, zo ook de bobsleebaan. Heerlijk ding is dat. Alleen de Vogel Rok, een achtbaan in het donker, daar kwam ik kotsmisselijk uit. Getverderrie zeg. Een afrader.  En het langlaufen ging ook niet helemaal goed.

Het prachtige van de Winterefteling, zijn de verlichting en de grote vuren. Een fantastische sfeer.

De Droomvlucht gaat nooit vervelen.

Alleen zou ik niet graag zo’n zoetelijke elf willen zijn.

Die trollen hebben veel meer lol. Maar ja, zo gaat dat vaak hè.

Het waren mooie dagen. Heerlijk met de, zich nog steeds uitbreidende, familie. Eerste kerstdag hielden we het rustig. Mijn pap en mam kwamen eten.

Nou hebben we van die eetkamerstoeltjes met wieltjes er onder. Die rijden best lekker. Maar waarom de maaltijd dan moet eindigen in treintje spelen..

En leeftijd maakt ook niet uit..hoe ouwer hoe gekker.

Tweede kerstdag in breder familieverband. We waren met een man of 18, als ik het goed heb. Een heerlijk buffet, allemaal wat meegebracht. De moeder van jonge vader Arthur had Surinaamse Pom meegenomen..jemig, wat is dat lekker. Hier de twee jonge moeders met hun dochters, en oma.

Emmy in haar feestjurk. En twee weken geleden zijn ook Linda en Arthur vader en moeder geworden van hun prachtige meisje, Fae. Welkom in de familie, kleine Fae!

Prachtig, dit kleine meiske, en volgend jaar zien Sinterklaas en Kerst er weer heel anders uit..heerlijk.

Overgrootmoeder en achterkleindochter..Emmy en haar Omi.

Morgen gaat Tjibbie ons verlaten. We hebben bijna twee jaar op hem gepast, drie dagen per week. Maar mijn broer is druk bezig met de verhuizing naar Breda, waar hij met zijn Anjo samen een huis gekocht heeft. Ook Anjo heeft een hondje, en Tjibbie en Belle kunnen goed met elkaar opschieten. Dag Tjibbie!

Zoals u ziet, hier flink wat sneeuw. De grond was niet zo prettig voor de honden. Keihard opgevroren, vol scherpe stukken ijs en met kuilen.

Maar wat is het mooi. Cyrus vind het helemaal leuk.

Ja, sneeuw kan ook geel zijn. He Tjib? Zorg jij wel voor. Tjibbie lijkt wel tevreden na zijn snode daad.

Sneeuwpop met spikes, midden op het pad..leuk.

Monique kwam uit Den Helder, en heeft nog wat sneeuwbeelden mee kunnen pakken. Zondagavond kwamen zij en Ron gezellig bij ons eten.

Het waren gezellige dagen. Op naar oud-en-nieuw! Ik hoop dat u allemaal een heel fijne jaarwisseling heeft, en dat de honden niet al te beroerd van het vuurwerk worden. Tot volgend jaar!

Ik weet niet hoe dat bij u gaat, maar hier lopen de dagen zo voor de kerst, altijd enorm vol. Even een behoorlijk drukke werkweek gehad, lichamelijk niet echt fit, en dan ben je straks wel aan de vakantie toe. Maar zaterdag..een dagje Amsterdam, met een zeer dierbare vriendin van me, Harriëtte. We zijn in 3 VWO bevriend geraakt, toen waren we 15, en dat duurt tot op de dag van vandaag, en hopelijk voor altijd. Het weer was niet optimaal. Maar Amsterdam is altijd leuk. Gelukkig had Harriët (Jet voor intimi) een gigantische boodschappenlijst bij zich. Haar gansche familie moest nog voorzien worden van kerstcadeaux, en de inkoop moest vandàag gebeuren. Nou ja, dat weerhoudt je maar van wat dom lamballen in Amsterdam, en geeft je een gericht doel. Uiteraard was er voldoende tijd voor koffie met gebak, voor een lunch in een zeer authentiek Chinees restaurant (want die hèb je in Amsterdam) en een x-aantal glazen wijn met bitterballen na afloop.

Op zondag een verkoopdemo van Optidee. Ook wel party genoemd. Normaal vind ik dat een iets te optimistisch woord, maar dit eindigde toch wel in een party in de ware zin van het woord. Jacqueline nodigde ons uit. Het ging, dachten we, om doekjes waar je kraakhelder en streeploos met een doekje, de nose-art van je windhonden van de ruiten kunt verwijderen. Iets waar ik best wel eens behoefte aan heb, om die neuzen weg te halen zonder gelijk de hele schuifpui weer te moeten zemen. O.k., geen wereldprobleem, maar die kleine dingetjes die je als kraakheldere huisvrouw doen schijnen, terwijl je dat niet echt bent..ik ben geïnteresseerd. Het bleek om een hele lijn vol handige spulletjes te gaan, en ik moet zeggen, heb best wat aangeschaft. Als het er is, ga ik het testen en laat ik u weten of het inderdaad windhondenmensenwaardig is. Ik ben in elk geval gevallen voor een uitwasbaar kussen, alleen al omdat Harriët van El Shariat Afghanen er zo heerlijk op leek te liggen met haar lieve bol.

Al het textiel werd in ieder geval goedgekeurd door Rose, een knappe tienjarige whippetdame. Ik denk dat zij alles wel wilde bestellen, zo lekker lag het.

En hoe maak je een demo tot een party..wat wijn, wat gezellige mensen,

en wat heerlijk huisgemaakt eten..

Dan kom je een heel eind.

Op maandag zou ik met Ron naar de Intratuin gaan. Kerstafdeling, hondenspulletjes, eten voor de buitenvogels..maar helaas ging mijn autootje steeds moeilijker doen. Ik denk dat hij echt ziek is. Steeds meer bijzondere geluiden en luchten kwamen er uit. Niet goed. Dus Ron gevraagd om een diagnostisch rondje te rijden, en die vond dat mijn autootje onverwijld naar de garage moest. Daar staat hij nu. In de hoop dat hij weer beter wordt. En dat het ons geen rib uit het lijf kost..we wachten nog op de einddiagnose. Verdorie. Nouja. Dus daarna maar een flinke wandeling met de hondjes gemaakt, hapje gegeten en daarna wat knuffels uitgedeeld.

Morgen nog één dagje werken..en dan is het kerst.