Al weer 19 jaar geleden is het, dat Martin en ik vader en moeder werden.
De mooiste dag van ons leven.
Proficiat, lieverd.
Algemeen
Afgelopen zondag gingen we naar de open show van de BWCBW. Het was even een keuze, want op dezelfde dag was de Winner. Maar ja, in de babyklasse win je toch niets significants, de Winner is qua parkeren al duurder dan de inschrijving in België en het beloofde zo gezellig te worden met Virginie en Tessa, Tom en Sarah en zeker niet te vergeten Jeroen, Ans en Gerdien, die bovendien Noor ingeschreven hadden..ik denk dat dat laatste wel de klap op de vuurpijl was. België dus.
Sabrina and family hebben de afgelopen loopsheid weer bijna 14 dagen voor Truffel gezorgd..geweldig, dat dat zo kan en mag. Dus wilde ik Sabrina graag als gast hebben voor dit weekend, om te bedanken. Ze zet zich 100 % in voor Ballistic, waar nodig en is een fijne vriendin. Een girls-weekend, dus.
Dus stonden we zondag om vijf uur op. Slik. De luie mens in mij denkt dan altijd: doe toch normaal. Wie gaat er nou op zondag zo achterlijk vroeg opstaan om een hondje een stukkie te laten lopen in een zaaltje in Verweggistan. Maar ja, die wekker ging nu eenmaal, daar gehoorzaam je aan als die met reden is gezet, en dus waren we voor half zeven onderweg naar Bissegem. En ik moet zeggen..geen spijt van gehad. Het was zo gezellig. Ik denk dat Sarah en Cooper zo’n beetje als eerste van ons groepje aan de beurt waren. En met mooi resultaat, vierde, mèt plaatsing!
Ineens zag ik Jean verschijnen..de eigenaar van Zoran, het groene bandje uit het tweede nest. Zoran is een knapperd, maar heeft helaas zijn pootje geblesseerd door een stuk glas, en Jean moest hem terugtrekken. Zo leuk om Jean even te zien, en hij nodigde ons uit om na de show een bakkie te komen doen, om zodoende Rika en Zoran even te zien.
Het was pas tegen half elf, maar Sarah was klaar, ik moest nog..en de koelbox met Cava ging open. Da’s lekker. Normaal ben zelfs ik niet zo vroeg aan de bubbels (ja, u moet lachen, maar het is echt waar) maar ik was toch zenuwachtig. Lang geleden dat ik zelf gehandled heb. Dus ik dacht, met een glaasje of twee, ben ik vast veel meer ontspannen.
En dat was ook zo. Ik had het prima naar mijn zin, straalde dat blijkbaar over naar Elaine, die het uitstekend deed, en we maakten een prima rondje samen.
Een beetje verrassend was wel, dat er niemand van de pups geplaatst werd. Nou ben ik niet bekend met de Belgische zeden en gebruiken op showgebied, dus maar eens te rade gegaan bij Veronique. Die uitlegde, dat om diverse goede redenen, de pups pas in de middag geplaatst zouden worden, in de erering. Compleet met gezellig muziekje etc. Dus da’s twee keer lopen voor één geld. Als Nederlander waardéér je dat. Elaine vond het een druk dagje, maar wel gezellig. Zeker omdat Tom (van Sarah) steeds onder tafel verdween om haar te knuffelen. Houdt ze van.
Vlak na de pauze was de beurt aan Noortje (Ballistic Alpha Ariëtis). Een mooi meissie. Het rode bandje van weleer..Jeroen en Noor hebben ook al voor de show hun best gedaan, met ringtraining en zelfs privétraining..en het wierp zijn vruchten af. Noor werd eerste in de tussenklasse! Trots..mooi momentje.
En toen was de beurt aan Elaine en mij. Nieuwe cava was niet meer verantwoord, want ja, je moet ook die auto nog in. Met een kostbare lading als Sabrina en Elaine neem je uiteraard geen enkel risico. Dus met de goedgevulde buik van het verrukkelijke buffet, toch maar de ring in rollen. En dat ging goed. Eerst werd Elaine beste baby (minor puppy) bij de meisjes. Toen werd de beste minor pup bij de jongens gekozen. Elaine en the best boy samen in de ring..en verdorie, Elaine wint! Dat was ook weer even een momentje. Eerste show, en gelijk beste baby..goh. Genieten.
Bij mij doorbrak dit ook iets. Ik heb altijd het idee een beetje gehad, dat ik niet zelf moest handlen. Dat er dan, letterlijk en figuurlijk, geen hond zou winnen..en nou lukt het toch. Een boost voor mijn zelfvertrouwen, maar uiteraard voornamelijk te danken aan Elaine (Hamrya’s Element of suprise) en haar fokker Donna Lynch. Dat deed goed, heel goed. Iedereen bedankt voor de warme berichten, hartelijke felicitaties, mooie foto’s en voor de cava. 🙂 Sien, ik heb je foto gepikt..hoop dat het mocht. Het was een happy moment.
Uiteraard realiseerde ik mezelf dat ik zo vlak na de show nog wel een glaasje bubbels zou willen, en wilde niet meer naar huis rijden. Dus hebben we eerst een lekker bakkie koffie gedaan bij Jean, Rika en Zoran. Ik wilde graag Zoran knuffelen en wie weet een foto maken, maar Zoran had maar voor één ding oog: Elaine. Die twee hebben het even leuk gehad.
Toen door naar het Bed&Breakfast, vlak in de buurt. Een gezellige kamer. En een nieuw slaapzakje (een echte Gerdien&Ans) voor Elaine. Ze had haar andere ondergekotst..het autorijden gaat nog niet geweldig.
Elaine was hondsmoe. En Sabrina en ik ook niet meer helemaal fris en fit. Dus hebben we de lieve eigenaresse van het B&B (De Zoete Kers te Wakkem) gevraagd of ze wat te eten voor ons had..en we kregen beiden een lekker stokbroodje met beleg. En uiteraard had ik zelf het glaasje bubbels bij me om de plaatsingen van Elaine en Noor te vieren.
Het was een heerlijke avond, en al waren Sabrina en ik beiden totaal versleten en van plan om rond negen uur te gaan dutten, dat ging uiteraard niet door..bijkletsen is ook belangrijk. Elaine heeft voor het eerst bij mij geslapen, het was een groot tweepersoonsbed maar ze stond er op om in mijn knieholte te liggen, en tegen mijn buik, en in mijn nek..elk uur moest er iets anders uitgeprobeerd worden dus ik durf niet te zeggen dat ik 100 % fris en fruitig opstond. Maar ja.
Om de lange rit te breken, waren we uitgenodigd bij Tinne en Marc voor de lunch. Hartstikke gezellig. Kate en Elaine spelen heerlijk met elkaar, en laten zien dat ze behalve lief en vrolijk, wellicht ook nog niet 100 % goed gemanierd zijn.
Het was een mooi lang weekend. Waar ik nog even van moet bijkomen, maar dat heb je met mooie weekends. Thuis ging het met Cyrus niet zo goed..hij heeft zeer regelmatig voor het raam gestaan om te kijken of Elaine al terugkwam, en eten vond hij niet nodig. Dus het was heerlijk voor hem om zijn vermoeide meissie weer lekker thuis te hebben.
Een memorabel weekend, met hartelijke dank aan de mensen van de BWCBW, keurmeester Gino Decruy en iedereen die er toe bij gedragen heeft om dit een fijn weekend te maken.
Speciaal voor ons bleef de Sint nog een dagje langer in Nederland, zodat we met de hele familie Sinterklaas konden vieren, een traditie. Dat is toch aardig van die man. Onze Sinterklaasdag, 6 december, begon met mooi weer.
Truf geniet van het zonnetje.
Linda en Arthur konden er helaas niet bijzijn vandaag. Maar de reden is wel heel leuk..het duurt nu niet lang meer, of er komt nog een achterkleinkind voor mijn ouders, een kleinkind voor mijn broer en een nichtje voor Emmy. Sterkte Linda!
We hadden dit jaar een jong Pietje, nog in opleiding. Nog zonder colors.
De whippets delen voor het grootste deel mee in de feestvreugde.
Alleen onder het eten doen we ze maar even in de keuken. Met name Truffel en Elaine zijn getalenteerde rovers. Maar Emmy laat haar hondjes niet zomaar alleen.
Uiteraard krijgen ze ook een cadeautje van de Sint.
Surprises, daar beginnen we hier maar niet aan. De nadruk ligt op de gedichten. Daaf maakt een gedicht waarin, naast het gewone betere dichtwerk, ook een haiku en een limerick zitten. Briljant. Hartstikke leuk om te horen allemaal, die huispoëzie.
Een gedicht goed voorbrengen is dan ook een serieuze zaak.
Veel gangbare cadeautjes, zoals de door mij zo geliefde boekenbon. Maar ook wat devices van wat onduidelijker aard. Is dit iets voor op het nachtkastje ofzo? Ivo en Martin proberen het uit.
Het was een gezellige avond. En de Kerst is al veiliggesteld..we hebben een kerstvrouw in opleiding ook.
Elaine is er helemaal moe van geworden, al die opwinding.
Het zal u in inmiddels niet ontgaan zijn..Ron heeft een nieuwe en prima camera. En is heel erg bezig om er zoveel mogelijk mee om te leren gaan. Hij heeft er talent voor. Als Ron en ik op dezelfde dag vrij zijn, laten we de Jacks en de whippets graag samen uit. Dit was een wandeling met weinig en moeilijk licht..maar toch.
Cyrus schiet het bos door met een bijzonder gevormde tak. Het lijkt een beetje, of hij een gewei heeft.
De zon is nauwelijks zichtbaar en staat laag. Maar geeft deze foto toch een mooi effect.
Tjibbie voelt zich soms een beetje een whippet, en rent achter Cy aan. Maar ja, die korte pootjes..het gaat hem niet worden.
Truffel, dat is een ander verhaal. Ze is snel, en erg wendbaar. Jee, wat zou ik haar graag zien coursen. Maar ja, ze stoort..dus training en proefrondes voor Truffie. Heeft zij geen last van, als ze maar mag rennen.
Donna is, met haar bijna 7 jaar, nog altijd bloedsnel en zeer wendbaar. Ze rent het bos door alsof hindernissen van omgevallen boomstammen, wallen van scherpe takken, sloten en greppels, niet bestaan. Maar komt ze bij haar dochter Truffel in de buurt, dan moet ze even inhouden. Want Truf vindt het geloof ik niet goed dat haar moeder alleen de hort op gaat. En probeert haar bij de roedel te houden. Donna geeft wel eens een korte correctie, maar is verder erg (tè) mild voor haar dochter.
Maar op enig moment ontloopt Donna haar strenge dochter, gaat even lekker op jacht en komt altijd braaf, moe en tevreden weer terug.
Als Elaine meemag (wanneer we een korte wandeling maken), geniet ze daar buitengewoon van. Stralend, aan alle kanten.
Ze is alleen nog niet vergeten, dat Tjibbie haar gebeten heeft als heel klein puppie. Ze wacht nog altijd tot ze zwaarder is, en haar nieuwe gebit compleet is..laten we hopen dat tegen die tijd Tjibbie veilig in Breda woont. Want het ziet er niet goed uit voor hem.
Maandag hebben Ron en ik een kaars aangestoken op de Maggieweide. Ter nagedachtenis aan Maggie, op deze mooie plaats. De kaars heeft tot donderdagmorgen gebrand. Het was een prachtig gezicht.
Lieve Mags,
Al weer een jaar zonder jou.
Ik denk elke dag aan je.
Fèl levend meisje, met het hart van een leeuwin. Beschermer van je roedel. Zo vol van liefde voor iedereen om je heen. Dit had nooit mogen gebeuren.
We moeten het nu doen met de herinneringen. Gelukkig hebben we die, in de vorm van vele foto’s, maar het warme gevoel in ons hart is datgene wat altijd blijft. Lieverd, ik hou van je, voor nu en voor altijd onze Maggie.
En dat is dus helaas, omdat de meeste foto’s jammerlijk mislukt zijn. Ik geloof, dat mijn cameraatje weer naar de dokter moet. Dàt, of we hebben echt heel veel bewogen momenten gehad, dit weekend.
De zaterdag was in elk geval top. Heerlijk naar Tinne en Marc. Dat is altijd al zo gezellig, maar Marc helpt ons ook dit jaar weer met de kerstkaart, hulp die zeer welkom is. En Tinne dresseert op vriendelijke wijze de honden in de juiste stand. Zelfs onze vier-en-een-half maanden oude peuter, Elaine, wist ze een mooie standfoto te ontfutselen en dat is echt knap.
Natuurlijk moet je eerst even door de thee en de koffie heen. 🙂 Maar dan komt het..champagne!
En dan weer die heerlijke varkenswangetjes..sorry varkens. Tinne kennende, zijn jullie blije varkens geweest, met gespierde wangen van het glimlachen. De foto is mislukt, maar het eten bepaald niet. Het was zalig. Kate moet er ook helemaal van glimlachen.
Enfin, aan de kwaliteit van bovenstaande foto kunt u de rest afmeten..en die was nog slechter. Gelukkig is de foto van het toetje wel gelukt. Dit hebben we, ongelogen, met zijn vieren opgegeten geloof ik.
Kate en Elaine hebben heerlijk samen gespeeld. Cyrus mocht ook een beetje meedoen, al hoort hij fysiek niet meer helemaal bij de puppyclub, psychisch past hij er nog prima tussen. Ze hebben een hoop beweging gehad. Wij niet meer, na het lekkere eten en het lethale toetje zijn we zo ongeveer naar de auto gerold. Meer over deze avond kunt u vinden op:
https://moon-orchid-whippets.blogspot.be/2014/11/drukke-weekends.html
Vanmorgen een heerlijk zonnetje.
Elaine probeert zich in een zonnestraal te smurfen.
En Cyrus..ach, langzamerhand gaat hij toch echt de looks krijgen van een vent.
Maar het fijnste van vandaag is, dat Truffel weer bij ons terug is. Tijdens haar loopsheid mocht ze weer bij Sabrina, Anja, haar zus Kootje en tante Indie logeren. We kregen foto’s van een blije, goed etende, op veilig gebied rennende en genietende Truffel. Bedankt, lieve mensen! Maar er is toch niets zo heerlijk als haar weer op de eigen bank te hebben liggen. Cyrus is nog enorm verliefd, maar Truffel blieft hem niet. Die fase is ze voorbij. Gelukkig. Enfin, als u het niet erg vindt, ga ik nu even naar beneden. Truffel knuffelen. Heb even wat in te halen. 🙂
Alweer de afsluiter..dus zeker eentje om niet te missen. Het weer beloofde veel goeds. Dat was, getuige de hoeveelheid blubber, niet de hele week zo geweest, maar dit weekend hadden we mazzel. Het maakt alles een beetje gezelliger, en er waren veel leuke ontmoetingen.
Kristel kwam eens knuffelen met Cyrus en Elaine. Ze is trouw komen kijken bij allebei onze nestjes, en ik denk dat daar nog wel eens een Ballisticje komt te wonen.
Monique en Dennis kwamen even buurten, en natuurlijk moet er een beetje gekust worden.
Heel leuk om Katia en dochter Heavenly nog eens life te zien, in plaats van alleen op Facebook.
Ook blije ontmoetingen tussen honden: Cooper en zijn zuster Kate.
Op zaterdagavond genieten van het goede leven, een heerlijke bamischotel gemaakt door mijn lief. En vroeg naar bed want er komt een drukke dag aan.
En dan, op zondag, de coursing. Zoals altijd fantastisch verzorgd door de hele crew van Beringen, die dat op hun vrije dag toch maar weer mooi voor ons voor elkaar maken.
Ik vond het veld een beetje klein voor een coursing. En hoewel ik een wat technische coursing veel leuker vind dan alleen van die lange renbaanstukken, waren de bochten hier af en toe een beetje te scherp naar mijn smaak. Het andere gedeelte, waar wat bomen in staan, leek me meer geschikt maar er zijn ook weer eigenaars die dàt eng vinden. Enfin, na rijp beraad met sommige medecoursers, leek het toch redelijk veilig.
Ik had mazzel: Ron heeft, behalve een nieuwe camera, nu ook een gigablafferd van een lens, en die kwam hij op deze coursing eens proberen. Met heel mooi resultaat. Dankjewel Ron!
De eerste omloop voor Cyrus, met Vito. Vito is een kanjer, en het was een prachtige course om te zien.
Cyrus strekt mooi. Het wordt een snelle jongen.
Een echte hoog- eh..laagvlieger.
En het laatste stuk alweer.. even goed kijken hoe die kill het beste gemaakt kan worden..
En de kill maken. Hèhh…dat was leuk. Zo. En dan nu naar het baasje. Waar is ze?
Daar!
Jaah! Ik kom eraan!
Voor mij best even een ontroerend moment. Want Harley deed dat ook altijd. Kill maken, en dan je knuffel komen halen. Of er nou een heg of een sloot tussen zit, na de kill ga je rap je knuffel halen en horen hoe geweldig je het hebt gedaan. Prachtig.
Ook op Donna waren we trots als vanouds. Het blijft een snel en fel meissie. Ze liep een mooie rit met Saga van Rita.
Beetje eng moment: over de draad..
\
Altijd mooi hoe Donna de kill voorbereidt..liefst naast het haas lopen (ze is er bijna) en het moment uitmikken.
En dan lekker uithijgen met je running mate.
Ik ben blij met deze plastic korfjes, die meer ruimte geven om het bekkie open te doen dan die metalen.
Voor Elaine is dit allemaal nog niet weggelegd. Eerst nog groot groeien meid. Ze doet haar best.
Even een lief nieuw halsbandje gescoord bij Francis. Bijna alles staat leuk om dat witte nekkie.
Nu gewoon nog een lekker gekke pup, die genoten heeft van het spelen, de aaien, alle nieuwe indrukken..en nou lekker moe is.
Na de coursing, uiteraard de prijsuitreiking, die voor ons geen spectaculaire dingen bracht. Wel een hoop gezelligheid. Tinne werd er zelfs een beetje manisch van.
Diepe rust bij de honden,
Was een fijne dag. Uiteraard proficiat voor alle winnaars! Vanaf deze plaats beterschap voor Xanthi, die een flinke snee opliep, gelukkig ongevaarlijk. We hopen in april iedereen weer te zien op vele gezellige coursings, en voor nu: Proost!
Maar intimi mogen Noortje zeggen. Of Noor.
Noor komt uit het nest van Oban en Donna, en was met zes weken al een heel erg mooi meisje. https://thewhippetarchives.net/details.php?id=185865
Na een wat vreemde start belandde ze met negen weken bij Gerdien en Jeroen, die haar, samen met whippet Liza, een geweldig thuis gegeven hebben. Ze is mooi en harmonieus opgegroeid, en heeft zich daar mogen ontwikkelen tot een fraaie jongedame.
Noor is één keer geshowed op de Jubileumclubmatch van de NWC, en werd met een heel mooi keurrapport tweede, direct achter haar knappe zus Leila, van Trea en Leo.
Een ontzettend lief koppie..
Inmiddels heeft Noor haar coursinglicentie gehaald. Ik geloof, dat ze dat met evenveel plezier doet als haar broer Cyrus, op wie ze in alles zoveel lijkt. Een mooie foto van Leslie:
En een mooie foto van Linda Seinhorst:
Maar behalve een enkel showtje, en wat coursen, is het leven thuis natuurlijk de hoofdmoot en daar is ze hartstikke happy..kijken naar de kat van de buren,
wachten tot de baas thuiskomt en lekker met hem gaan wandelen,
en dan daarna samen een dutje doen.
In de zomer, lekker met water bezig, of dat nou in een kinderbadje is,
Of de zee in Denemarken, want Noor en Liza mogen overal mee naartoe.
Nou ja, u voelt het al aan ùw water (of u heeft de titel goed gelezen, dat kan ook..): Noor zal, als alles gaat zoals we dat willen, eind 2015 of begin 2016, moeder worden. Natuurlijk is Noor gewoon van Gerdien en Jeroen en zij zijn degenen die alle beslissingen nemen. Maar tot mijn blijdschap willen ze wel dit nestje fokken onder de Ballistic-kennelnaam, en mag ik wat advies en hulp geven, waar nodig en daar ben ik hartstikke trots op. En vooral ook heel blij met het vertrouwen.
De komende tijd zullen we eens wat rondspeuren voor knappe mannen voor Noor. Eén ding is zeker: het moet een lieverd zijn, mooi om te zien en vooral ook gezond. Dat wil zeggen dat niet alleen de ogen, maar ook het hart getest zal moeten worden door middel van echo met doppler.
Enfin, als u de komende tijd twee speurende dames ziet, die stiekum naar reuen aan het loeren zijn, zijn dat waarschijnlijk Gerdien en ik.
Voor informatie kunt mailen naar j.nikkels@upcmail.nl
Een gezellig weekend was het weer..zaterdag kwamen Jeroen en Gerdien met Liza en Noortje. Noortje lijkt in alles op haar broer Cyrus, zowel uiterlijk als innerlijk. Ik ben dan ook verschrikkelijk blij dat deze dame moeder mag worden, waarschijnlijk eind volgend jaar. We zijn op zoek naar een passende echtgenoot en hebben al wat knapperds op het oog. Het nestje zal bij Jeroen en Gerdien geboren worden, en ik mag helpen bij de bevalling en nog wat andere zaken. Wat ik echt heerlijk vind is dat het Ballisticjes zullen blijven..de pups worden geboren onder mijn kennelnaam en dat vind ik hartstikke leuk.
De foto’s zijn helaas jammerlijk mislukt..een druilerige dag, veel te donker. Dat trekt mijn cameraatje niet, die pijlsnelle whippets in het druildonker. Dus moeten we het nog een keer over doen..geen straf. 🙂
De paddenstoelen in het bos hier worden steeds groter.
De zonsondergang was mooi,
en het gezelschap voortreffelijk.
Vanaf deze plaats een bedankje aan mijn lief, die weer voor heerlijk eten zorgde, en ik zodoende lekker kon zitten babbelen. Dankjewel weer schat.
De volgende dag was er weer een hondendag aan de Geffense plas. Altijd leuk, veel mooie (wind)-honden, wat kraampjes om je euro’s te laten rollen, en gezellige mensen. Leuk om Yvonne, Herma en Luciënne even te zien en wat bij te kletsen.
De dames hebben wel wat eurootjes laten rollen. Anyl en Raguel hebben mooie stoere truien. Staat ze goed!
En Jilzz en Kiss hebben warme pyama’s.
En wilden dan ook acuut naar bed. Maar waar is de zachte matras nou..
Emile, het zijn oude pyama’s hoor. Hebben ze al jaaaren..Yvonne heeft haast niks gekocht. En nee, dat is geen prijskaartje wat je ziet..een stomerijlabel denk ik. 🙂
Enfin, tot zover de foto’s van mijn blogjescameraatje. Vriend en wandelmaatje Ron was ook mee, met zijn nieuwe camera. Hij is zich aan het bekwamen in het fotograferen, en er komen al mooie dingen uit! Natuurlijk is er van alles dat het oog van de fotograaf trekt..
Maar ook honden, gelukkig. Een natte Jack..
Rennende Jacks,
Happy windhonden..die ogen! Het plezier spat er af.
Bjány kan heel best meekomen tussen het snelle geweld. Valt me altijd weer op.
Mooi gezicht.
Jump!
En nog eens jump..ik ken twee Jacks die vandaag veel en lekker slapen.
Truf heeft toch wel wat allure.
Samen zijn ze ook best een mooi plaatje.
En dan, hop, die verhoging weer afspringen.
En er weer op..en mens, gooi nou toch eindelijk die stok eens, we hebben niet de hele dag!!
Geen commentaar nodig hier..deed die margriet het daarom ineens zo slecht, Ron?
Donna moest helaas thuisblijven. Zij wil niet spelen, ze wil jagen en het lukt haar vast om het enige gaatje (als dat er is) in de omheining te vinden en er tussenuit te peren. Ik durf het niet zo best met haar, maak het vandaag weer goed in het bos. Elaine is, zeer tot haar spijt, nog te klein. Met haar zijn we apart het bos nog even ingeweest. Fotootje per telefoon..
Was een fijn weekend..en nu weer even naar het werkend leven.
Vrijdagmiddag een heerlijk bezoekje..Esther met mijn bijnakleinkind Emmy. Heel goed voor Elaine om ook baby’s te leren kennen, en heel goed voor Emmy om ineens een heleboel lieve hondjes te leren kennen. Die wordt later niet bang van honden..en dat is prima. Voor de bezorgden onder u: ja, we blijven erbij en zorgen dat er niets akeligs gebeurt. Gelukkig zijn Donna, Truffel en Cyrus prima gesocialiseerd met baby’s en kinderen, en voor Elaine komt dat nu dus ook. Donna houdt eigenlijk meer van mensenbaby’s dan van hondenbaby’s, inmiddels.
Elaine vindt dat Emmy best een beetje van die lekkere melk kan delen.
En servetten of slabbetjes zijn nergens voor nodig, Donna ruimt wel even op. Ze heeft er tenslotte zelf 17 grootgebracht.
Whippetliefde kan soms wat overweldigend zijn.
En whippetspeelgoed erg leuk, ook voor baby’s.
En waarom dure wiegjes kopen als je baby zich ook prima voelt in een hondenmand?
Of een box, als een bench het ook prima doet?
Nee, dat verschil in hondenspulletjes en mensenspulletjes moeten we niet allemaal zo zwart/wit zien, denk ik. Soms zijn de grijstinten veel mooier. Zoals op onderstaande foto.
Voor mijn vrouwelijke lezers: de fotograaf is Ron, single en hetero. En nog hondenliefhebber ook. 🙂
Ron heeft een nieuwe camera, en heeft wat mooie foto’s geschoten van mijn whippets. Elaine, op de (wat kleinere) Maggieweide. In volle ren.
Een heel happy Cyrus,
Elaine en Cyrus mochten heel even samen spelen.
En dan is het natuurlijk weer even tijd voor rust.
Maar dit vind ik toch wel de mooiste foto. Zo symbolisch.
Liefde maakt kwetsbaar, en afscheid nemen doet pijn. Maar dat mag nooit de reden zijn om niet meer opnieuw te gaan liefhebben. Denk ik.
Mijn allereerste whippetje Mags, en onze laatste aanwinst Elaine, nu 16 weken, zo mooi op één foto bij elkaar. Geweldig.