Ballistic Whippets

Ik denk dat Suki wel gelukkig is. Ze heeft haar pap en mam om mee te spelen.

En nog wat meer mee te spelen,

En soms nog wat.

Voor Cyrus is het wel even wennen. Het is zo’n lief gevoelig joch. Als ik Suki tot de orde roep (en geloof me, dat is vaak nodig) dan moet dat soms met enige stemverheffing. En Cyrus schrikt zich dan suf en komt direct naast mijn knie staan, met zo’n blik van: “Ik dee niks..”. Maar gelukkig heeft ze een jonge fitte moeder die erg geniet van haar dochter. Het is heerlijk om die twee te zien spelen.

Kluiven is natuurlijk bittere noodzaak voor een pup.

En ik probeer ruimschoots te voorzien in materiaal. Toch zijn er al wat boeken van hun rug ontdaan..ach ja, da’s het risico. Het waren boeken over Hannibal Lecter, overigens (u weet wel, van Silence of the Lambs) en die was ook niet vies van een beetje kluiven. Vrij toepasselijk dus.

Nose-art maken, ook een populaire bezigheid, het liefst op zojuist gezeemde ramen. Ik vind eigenlijk wel dat ze talent heeft.

Als je niet beter wist, zou je denken dat Truffel de moeder was van Suki. Duidelijk tante en nichtje.

Er is eigenlijk maar één hond, die niet te dollen valt, en die actief aan opvoeding doet. Die kluif kan daar rustig blijven liggen, Suki weet inmiddels wel dat je op moet passen voor oma Donna.

Donna tolereert haar, maar accepteert geen gekkigheid. Fijn om ook uit de whippethoek wat ondersteuning te hebben in de opvoeding.

Maar dit is toch verreweg de mooiste foto:

Gewoon genieten.

Vorig weekend zijn de laatste pups uitgevlogen. Best lastig af en toe, ik heb soms moeite om het even droog te houden maar het is goed zo. Ik heb “handpicked” eigenaars, de beste en liefste mensen die ik kon vinden voor de pups. (Niets ten nadele van de mensen die hier ook geweest zijn, en die ik moest teleurstellen..ik had gewoon niet genoeg pups).

De pups waren zeer aan een eigen baas en bijpassende aandacht toe, het was tijd voor ze om hun eigen leven te beginnen.

Zelfs de laatste dagen voor het vertrek kregen we nog leuke visite..zoals Sarah met haar heerlijke zonen Alec en Vic, die de pups helemaal uit hun kleine dakje lieten gaan.

Was ik even blij dat het kenneltje nog niet zo vies was..om nou die schatten stinkend naar België terug te sturen..

Op zaterdagmorgen nog bezoek van Robert en Harriëtte, die tot mijn grote plezier hun lieve pup Khalidah meegenomen hadden. Perfect, een grote zwarte lieve hond stond op mijn socialisatie-bucketlist..check!

Ze namen nòg een mooi kado mee, een pakket met een speeltje en snoep voor alle pups.

Wat dat betreft gingen de pups niet met lege pootjes naar hun huis. De kudde koetjes plus schattige whippetpotjes met snoepjes van Gerdien en Jeroen,

de lieve potjes met snoepjes van Kristel en Dea (dju, foto vergeten te maken), de speeltjes voor elke pup van Wim en Jet,

en de dierentuin, gecompleteerd met snoep, van Yvonne..

allemaal giften van lieve mensen voor lieve pups. Een heel warm gevoel kreeg ik er van. En nou maar hopen dat ik niemand vergeten ben..dat zou echt iets voor mij zijn.

Zelf geven we de pups natuurlijk ook een uitzet mee. Gerdien en Ans van Amazing Doggear hebben voor alle pups een mooie slaapzak gemaakt. Die is flink begeurd door de pups en hun moeder, zodat ze een klein stukje “thuis” meekregen.

Via Gerdien mocht ik ook de mooie zachtleren halsbandjes en bijpassende lijntjes bestellen, zodat ik voor een aangename prijs een mooi setje kon meegeven.

Bij Helen Wessels heb ik hoesjes besteld voor de vaccinatieboekjes. En wat heeft ze dat mooi gedaan…De oplettende kijker herkent misschien de whippet op het hoesje. Helen heeft namelijk een tekening van Maggie gemaakt, nog altijd het boegbeeld van Ballistic. En Maggie siert nu dus de hoesjes..ik ben er heel blij mee.

De eerste gekleurde touwtjes om de halsjes van de pasgeboren pups, heb ik bewaard en via Anja Walhout een schattig beschermengeltje besteld. Hopelijk brengt het geluk.

Dus vlak voor de eigenaars de pup op kwamen halen, kon ik, met steun van vrienden, een leuk setje klaarleggen.

Tja, en dan gebeurt het.

Als eersten kwamen Kristel en Geert, om Dea te halen. Dea maakt het er heel goed, ze eet lekker en is happy met haar baasjes en haar Italiaans Windhondenvriendinnetje Ginger.

Een dag later kwam Marcel, om zijn Bowie op te halen. Die twee zijn 24/7 samen en Bowie is een slim mannetje dat snel leert.

Op goede vrijdag kwamen Steven en Kelly, om Falco op te halen. Ze hadden hun kinderen nog niet verteld wanneer de pup zou komen, dus dat was in de namiddag een hele verrassing. Falco is heel gelukkig en relaxed in zijn nieuwe gezin.

Twee uur later kwamen Yvanca, Louis, Loek en Suze, om Woezel op te halen. Woezel doet het goed, de hele familie is gek op hem en hij op hen.

Geweldig voor kinderen om met fijne honden op te groeien. Ze hadden lieve Robijn al, maar dit is een mooie aanvulling op het gezin. Vinden ook Loek en Suze.

En de volgende dag kwamen Frans, Esmeralda en hun lieve hond Boef voor  Sterre. Ze zijn eigenlijk Afghaanse Windhonden gewend dus zo’n klein whippetpuppie is heel wat anders. Ook daar gaat het lekker, nachten worden al doorgeslapen en er wordt veel plezier gemaakt in de zandren. De puppiecursus is al gestart.

Mart en ik zijn hopeloos verwend door alle eigenaars. Chocolade, bloemen, peren en allerlei heerlijks. De wijn had wel heel bijzondere etiketten:

En dan ruim je de kennel op, neemt je honden maar eens mee voor een goede wandeling (want volwassen honden krijgen soms niet helemaal de gebruikelijke aandacht als er een nest is) en je gaat met je eigen pup aan de gang. In het vertrouwen dat je de pups zult weerzien, op de heide, show, coursing of waar dan ook.

Dus we zullen de stambomen, die inmiddels gearriveerd zijn (en ook het DNA) graag gaan brengen.

Het was weer een heel avontuur, waar we wat vermoeid maar met plezier op terugkijken.

Een weekend vol gezelligheid, en beslissingen. De ramen zijn nog een beetje beslagen van alle energiestromen die ons huis hebben doorvoerd. Kan ook zijn dat ze gewoon niet zo schoon zijn.

Vrijdag kwamen Sander en Marco gezellig lunchen en keuren. Ze zijn goed in het herkennen van een knappe whippet maar kijken ook met “sport-ogen” naar de pups en ik zou hun mening niet graag willen missen. Natuurlijk gingen de hondjes op tafel,

Maar de heren gingen ook op de grond. Een puppiebad. Pijnlijk, maar verkwikkend.

Op zaterdagochtend kwam Yvanca nog even langs, om haar definitieve keus te maken. Ze sluit haar ogen in een moment van concentratie, want de keus is helemaal niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk is het gelukt en haar keuze was zeer goed beredeneerd en heel verstandig.

Maar ja, kies maar eens uit van die moppies…

Zaterdagmiddag kwamen Jeroen en Gerdien. Dat zijn van die mensen die niet kunnen aanbellen maar met hun voet tegen de deur tikken. Omdat ze de armen helemaal vol hebben… met de slaapzakken voor de puppie-eigenaars, maar ook taart,

Een schattig cadeautje voor alle aanstaande puppie-eigenaars,

(ik word best vrolijk als ik hier naar kijk) en een prachtig dekentje voor mij, een echt Ballistic dekentje. Wat ik prompt vergeet te fotograferen. Maar het fijnst is gewoon hun aanwezigheid.

Een gezellige lunch met puppie als dessert. Kom ik ff makkelijk weg..

De volgende ochtend kwam Sabrina. Die is er altijd als je even wat steun of hulp nodig hebt. En ze kan zo heerlijk notuleren. En puppieknuffelen.

In de tussentijd gaat het groeien van de pups steeds verder, en het wordt heel lastig om het kenneltje uit te komen zonder medeneming van pups aan je broekspijp, of het verpletteren van kleine pootjes.

We beginnen dan ook allebei een wat merkwaardig loopje te vertonen. The Ministry of Silly Walks zou trots op ons zijn.

Elaine wil nu steeds vaker bij haar kinderen zijn. Ze mogen soms nog heel even drinken, maar ze wil graag met haar kids spelen. En/of de restjes van hun vlees opeten.

We hebben ook nog bezoek gehad van een hele verheugde Marcel, die graag wilde zien met welke pup hij Tilburg onveilig gaat maken,

En ik heb heerlijk bijgekletst met Noor, die ook een puppiebad kwam nemen.

Maar dit was ook het weekend van de keuze. Natuurlijk ben je stiekum al verliefd op een pup, en dan weer twijfelen, en dan weer zeker zijn..kortom, tijd voor de brigade van mijn vriendinnen en vrienden.

Tinne, Monique, Han, Katja en Sabrina: zo ontzettend bedankt voor jullie prachtige cadeaus en gezelligheid, maar ook vooral voor jullie aandacht voor mijn pups en jullie bereidheid om van heinde en verre te komen, van het Noorden, Oosten en Westen des lands en vanuit België.. om jullie kennis en kunde te delen, de pups voor te brengen en foto’s te maken..geweldig. Het is altijd weer een topdag die je eigenlijk direct na de dekking al plant, om toch maar zeker te zijn dat je met zijn allen een passende datum kunt vinden. Wim, wat jammer dat je thuis nodig was voor een zieke Jet, volgende keer beter!

Het was zo fijn en gezellig dat ik dus totaal vergeten ben om sfeerfoto’s te maken.

Nou ja, eentje, van de reu die blijft:

En Tinne heeft foto’s gemaakt van alle pups, en ook van de dame die bij ons blijft.

Mag ik u voorstellen: Onze Suki. Short for Suzuki Intruder.

Een lief pittig meisje waar we hopen heel erg van te gaan genieten. Misschien op het coursingveld, misschien een keertje op een show, maar in elk geval op de bank, in het bos en in de caravan.

Nog anderhalve week en dan is dit avontuur grotendeels voorbij. Maar indien de eigenaars toestemmen, laat ik bij het vertrek van de pups nog even zien wie naar wie gaat.

Aan de kinderen van Cyrus (Ballistic Alpha Tauri) en Elaine (Hamrya’s Element of Surprise).

In de volgorde van geboorte:

Ballistic Suzuki Intruder. (rood bandje)

Ballistic Norton Commander.

Ballistic Ducati Monster. (groen bandje)

Ballistic Honda Fury.

Ballistic Kawasaki Ninja. (lichtblauw bandje)

Ballistic Yamaha Wild Star.

Met dank aan Jacqueline Wagener voor de foto’s..ze zijn weer prachtig meid! De pups waren niet zo heel coöperatief. Zodra ze moesten poseren, leken ze zwaar behoefte te hebben aan een stevig antidepressivum..maar al spelend is er toch nog wat moois uitgekomen.

Nog wat bonusmateriaal:

Wat gaat het vlug..zes weken geleden nog pasgeboren, oogjes nog dicht..en nu al laagvliegende projectielen. Heerlijk spul..

Tja..socialisatietijd! Hoe meer mensen ze zien, van 0-86, en hoe meer ze meemaken, hoe beter het is.

Gelukkig zijn er heel veel vrijwilligers. Afgelopen vrijdag mijn collega Suzanne op puppievisite gehad, met haar drie prachtige dochters.

De pups en de dames hebben van elkaar genoten, geloof ik. We hebben prachtige tekeningen gehad!

Van Naomi,

van Rosanne,

en van Jasmijn! Die hangen we natuurlijk op, alledrie. De tekeningen, welteverstaan.

Yvonne is ook geweest, altijd gezellig..en je kunt haar verbieden om iets mee te nemen, maar ze luistert niet naar me. Hoop dat de pups beter gaan luisteren. Onverbeterlijk, deze dame…maar wat leuk. Mart zei, ik moest even aan de achterruit van een schoolbus denken, met allemaal zwaaiende kindertjes.. Voor alle pups een aardigheidje! Dankjewel, lieve Yvonne!

Het weekend was natuurlijk voor mijn familie..heerlijk om ze allemaal weer te zien, en vooral ook om te zien hoe ze genieten van de pups. En de pups van hen..

Sander en Claudia willen op termijn ook graag een hondje. Uiteraard geen whippetpup. Alhoewel..luisteren jullie nou maar naar je tante Annemarie..dit is het best bewaarde geheim in de hondenwereld..whippets zijn geweldig. Al hebben ze normaal geen hoorntjes, de roze neus gaat weg en ze piepen wel als je er in knijpt, maar dat moet je niet doen..oeps, een vreemde eend in de bijt. De speelgoedkoe van Jeroen en Gerdien lijkt ook aandacht te vragen.

Van pups krijg je rode wangen! (U ziet het al..deze foto is van te hoge kwaliteit om van mij te zijn. )

Geweldig om je pups te kunnen socialiseren met je eigen familie..

Gezellige drukte in de kennel.

Oma zorgt dat de volwassen honden ook niet vergeten worden. Heel belangrijk.

Goed voor de pups en goed voor de kindjes..ze socialiseren elkaar met elkaar. Emmy heeft nog wel een gaatje in haar velletje van één van de pups..maar dat droeg ze als een vròuw. Tja, toen ze nog geen jaar was, zorgde Donna er al voor dat ze geen slabbetje of servetje nodig had. Donna maakte haar mondje wel schoon. (Restjes melk zijn lekker, en kindjes zijn lief, vinden de whippets hier).

Het is een gezellige drukte. En goh, wat gaan whippets goed samen met kinderen. En wat heerlijk om ze zo samen te zien. Esther, dankjewel voor de mooie foto.

Vandaag weer een drukke dag voor de pups..geen tijd gehad om foto’s te maken. Eerst de chipper..Alle pups hebben nu een chip, er is DNA afgenomen van hen, en van Elaine en Cyrus. Nu treden de pups dus toe tot de èchte hondenwereld..ze bestààn en hebben allemaal hun doopnaam gekregen. De roepnaam is uiteraard een zaak van de toekomstige eigenaars.

En laat in de middag kwam Dr. van de Rijt. Alle pups hebben hun eerste vaccinatie gehad, het hele nest is gezond verklaard en Dr. van de Rijt vond het een prachtig nest van hoge kwaliteit..nou..daar kunnen we mee thuis komen.

De pups zijn er allemaal een beetje moe van. En dan is het fijn, om even, gewoon buiten de kennel, uit te rusten bij je mam.

En zo laten we alle pups, één voor één, lekker scharrelen in de huiskamer. Da’s leuk, proberen bij je pap te drinken (die verschrikt wegschiet, uit angst voor de beten in zijn kroonjuwelen), besnuffeld te worden door je tante Truffel, en soms weggesnauwd worden door oma die net een dutje deed in haar cave. Het leven van een pup is best druk, en bevat heel veel indrukken..en dat is goed. Want daar is het nu de tijd voor.

Wat gaat het verschrikkelijk hard. Vijf weken alweer vandaag.

Zo zit je het eerste balletje tartaar te voeren..

Een paar dagen later lukt het op een bordje..

En nu wordt vier maal daags de maaltijd geserveerd op de puppieschaal. En die gaat met smaak naar binnen.

Alle pupeigenaars zijn inmiddels geweest..van groot tot klein.

En gisteren een grote stap: ze hebben nu de hele ruimte. Om heerlijk te rennen,

met elkaar te ravotten,

in polonaise de zaal door te gaan,

en ontzettend te genieten van de kattentunnel.

Da’s altijd weer een succes. Zo ook de kattenbak, alleen gaan de meer serieuze types daar vergaderen, in plaats van hun behoefte te doen. Dat vergt nog wat training.

De kamer is zolangzamerhand ook weer redelijk puppieproof..snoeren vind ik eng.

Pap en mam hebben weer wat quality-time met elkaar. Moet kunnen.

Vader Cyrus neemt er zijn gemak van.

En moeder Elaine, die nogal genoot van al de geitenmelk, hüttenkase en het extra vlees, moet weer op rantsoen.

Veel gebeurd en gegroeid in de afgelopen vijf weken..nog drie weekjes, dan vliegen ze al uit. Zucht.

Aan dit blogje heb ik niets toe te voegen..mooie portretjes. Dank aan mijn lieve achterbuuf Jacqueline Wagener, die er altijd is voor mijn honden in geval van nood..en als er mooie fotootjes gemaakt moeten worden. Beter een goede buur dan een verre vriend, zegt het spreekwoord..gelukkig hoeft het één het ander niet uit te sluiten.

Rood:

Donkerblauw:

Groen:

Oranje:

Lichtblauw:

en Roze.

Nou ja..beelden zeggen zoveel meer dan woorden soms..ik laat het hier even bij.

Tja, in de supermarkt vind ik dit een minder goed bericht..liever scharrel- of biovlees. Maar bij de pups..da’s andere koek. Vandaag, met 15 dagen, hebben we er twee boven de kilo en de rest heeft zijn of haar geboortegewicht bijna of helemaal verdriedubbeld. Da’s mooi.

Ik was gisteren heel even bang voor Elaine. Stond al met de telefoon in mijn hand om Dr. v.d. Rijt te bellen..tot ze toch weer ging eten. Ze zag er een beetje flauw uit, weinig eetlust, en toen Mart thuis kwam zei hij, wat ziet Elaine er moe uit. Nou ja, getemperatuurd, was normaal, afscheiding niet abnormaal dus ga je aan de calciumhuishouding denken. Vandaag dus naast de geitenmelk, hüttenkase, geitenyoghurt etc aangeboden..en het gaat er eigenlijk allemaal in. Vanmiddag in de heerlijke middagzon de grote wandeling gedaan, en jemig, was Elaine even fit..diverse malen uit zicht, aan het jagen met haar man. En de pups goed aangekomen. Nou ja, denk dat dit dus een heel klein dipje was. Da’s een beetje de narigheid met die schildklier, het heeft echt invloed op je stemming en je ziet overal leeuwen en beren. Enfin, in de werpkist alleen leeuwtjes en beertjes. En dat is mooi. Als je even de werpkist wilt verschonen..

Dat mandje wordt steeds voller. En de narigheid met blogjes in deze tijd is..is deze van drie dagen geleden of van gisteren..het gaat zo verbluffend hard nu. Nou ja, never mind..Elaine doet haar uiterste best en is een heel zorgzame moeder. Ze ligt er niet meer steeds bij maar gaat om de haverklap kijken, en elke twee à drie uur voeden. Donna wil ook heel graag bij de pups, maar kreeg vanmiddag een niet mis te verstane waarschuwing. Da’s het mooie van Elaine..ze gebruikt niet haar bekkie of tanden. het leek meer iets uit de rugbysport..Donna werd gewoon met grote kracht weggeduwd via de schouder van Elaine. En ze begreep het. No harm done.

Elke twee à drie uur wordt er ernstig gevoederd.

Tja, met zes pups heb je eigenlijk altijd wel een goede plek.

Voor de volwassen honden is het iets lastiger geweest. Het afgesloten gedeelte, waar eerst Cyrus en Elaine aten, is nu voor de pups. Dus de eetplaatsen moesten veranderen. Dat vinden honden niet echt leuk en het kost even tijd. Inmiddels is het gewend en weten ze weer waar ze zijn moeten.

Al weten ze allemaal dat er meer eten de kant van Elaine opgaat, en dat is soms de moeite waard om toch even te verkennen. En ja..dat vindt Elaine dus niet goed.

De pups geven er allemaal niks om. Ze willen hun buikje vol en dat lukt. Alleen komt er dan soms iemand opliggen.

Burp!! Dat krijg je dan. Yes, you are excused. Het pigment komt op gang en de oogjes komen allemaal open. Maar ik ga ze echt niet recht in hun bekkie flitsen om dat te bewijzen..u ziet het later wel.

Zo’n jonge moeder wil eigenlijk Carnaval vieren, maar ineens zit ze met zes kids. Dan wil je wel, op zijn minst, even weten wat er om je heen gebeurt.

Deze jongens hebben vandaag de kilo gehaald.

Maar ze beginnen alle zes met loopoefeningen, terwijl de oogjes nog niet helemaal goed functioneren. Zielig, al dat gebons tegen de wanden van de werpkist. Ik heb het al aan diverse vriendinnen geschreven..hebben jullie whippetpuppievalhelmpjes? Maar niemand heeft ze..laten we hopen dat de ogen snel verder open gaan en niet tezeer in tegenstelling staan met de snelheid waarop ze gaan lopen.

Het is een heerlijk stel.

Nog ruim vier weken, en dan moet ik de puzzel gaan leggen..wie gaat waar naartoe. Gelukkig nog ruim vier weken om de karaktertjes te zien, en me daar beelden bij te vormen. En vanaf anderhalve week na vandaag, komen de nieuwe eigenaars allemaal op bezoek, om lekker te knuffelen en te kijken.

Er valt heel veel te zien.

En na anderhalve week na vandaag nog veel meer..het gaat hard nu.

Elaine verzorgt nu nog de hele saniservice, wassen en poetsen.

Maar volgende week gaan we bijvoeden, en dan houdt dat, naar ik vrees, een beetje op. Toch is dat de periode waarin ze van slaperige cavia’s, echt hondje worden en ik zie er naar uit.

De pups doen het goed. Meer dan goed. Vandaag, dag 8, hebben ze allemaal hun geboortegewicht meer dan verdubbeld. Elaine is een prachtmoeder. Soms wil ze even apart,

En dat mag. Als moeder heb je time-outs nodig. En soms wordt het vlak bij die mand zo warm, dat je even probeert wat tocht op te vangen..wat niet lukt, want juist vanwege de tocht hebben we het hondenluik afgesloten. Nah..dan ga je op het matje voor de deur, wat nu dus trouw elke dag gewassen wordt.

Elaine moedert heerlijk. Ze eet goed, ze drinkt goed, de afscheiding is beperkt en ze oogt erg gezond. De temperatuur is ook weer prima. En ze is inmiddels al drie dagen meegeweest naar het bos, waar ze zeer van geniet, maar ze is redelijk snel op de terugweg en als eerste bij de voordeur.  Waar dit op haar wacht, en waar ze voor zorgt:

De pups doen het fantastisch. Ik zie zoveel mooie dingen, helemaal trots. De eerste nagelknipbeurt is al achter de rug. En het groeit en bloeit..

Nou ja, het gaat dus helemaal goed. Maar dit blogje gaat over de namen.

Het nest draag ik op aan mijn lief, mijn man, mijn Martin. En dat verdient hij ten zeerste. 8 juli 1986 zijn we getrouwd. Dat wordt al weer 32 jaar.

Niet iedereen heeft een echtgenoot die de Nobelprijs gewonnen heeft.

Mart heeft hem. Met veel andere veteranen, die gevochten hebben voor de vrede. En dat verdient hij. Mart is een heel moedig iemand. Ik zal niet zo snel onze vakantie in Rome vergeten, waarop een heel aantal mannen een dief achterna zaten. Ze kregen hem te pakken. Voor ik mijn cocktail neer kon zetten, was Mart er al, midden in de groep knokkers. Dat een dief opgepakt wordt, o.k. Dat hij in elkaar geslagen wordt, niet o.k. Da’s Mart. Hij mag geen enorme en superbrede vent zijn, hij dwingt respect af waar nodig. En ik ben trots op hem. Ze zeggen wel eens, een dochter zoekt een man die op haar vader lijkt. Daar zit wat in.

Mart is gek op kinderen. Het was niet vanzelfsprekend dat dat voor mij zou lukken. Maar toch..

Op de momenten dat ik even niet meer kan, neemt hij het over. Onze zoon..geboren na 48 uur weeën.

Natuurlijk ben je dan uitgeput als nieuwe moeder, en ik wilde hem echt heel graag zelf voeden. Dus ik lag uur na uur te luisteren hoe het ging en of hij niet toevallig huilde of er iets met hem was..en dat schiet niet op. Waarop Mart besloot ons kind mee te nemen naar zolder (in de nacht) en hem alleen aan te bieden als hij honger had. Dat ging prima.

Zo weet je, dat je partner er voor je is. Ups en downs, we hebben ze allemaal gehad. En we kiezen nog steeds voor elkaar.

Mart houdt, behalve van zijn zoon en mij, (en de whippets 🙂 ) ook erg van motorrijden.

Hij heeft eens een Harley gekocht, helemaal in kratjes om zelf op te bouwen. En toen werd ik zwanger..en had hij andere projecten. De kratjes Harley zijn verkocht. Maar de liefde voor motoren blijft. Daarom de volgende namen..

Voor de reuen:

Ballistic Norton Commander

Ballistic Ducati Monster

Ballistic Kawasaki Ninja

Voor de teven:

Ballistic Suzuki Intruder

Ballistic Honda Fury

Ballistic Yamaha Wild Star.

De namen zijn inmiddels goedgekeurd door de Raad. Nu nog kijken welk hondje bij welke naam hoort..

U hoort van ons!

Vorige week, in de nacht van maandag op dinsdag, is het nest van Elaine en Cyrus geboren.

Een heel vlotte bevalling was het niet. Maandag overdag al duidelijk weeën, maar pas in de nacht begonnen de persweeën. Steeds bijna anderhalf uur tussen de pups in. Op een gegeven moment vond ik het te lang duren, en dus Dr. van de Rijt maar uit zijn bed gebeld. Mart moest zijn ruiten krabben, maar kwam wel degelijk thuis met een ampulletje oxytocine. De 20 minuten dat hij weg was, zijn er twee pups geboren..zul je altijd zien. Daarna duurde het weer heel lang. Er zijn in de ochtend nog drie pups geboren, maar helaas heeft het laatste reutje het niet gehaald.

Dat was even heel verdrietig, we hebben er alles aan gedaan maar het mocht niet baten.

Dat was echt even slikken. Lees..even janken.

Maar ja, shit happens. Nu zijn we hartstikke blij met ons zestal. Ze doen het allemaal schitterend en groeien als kool. Soms moet de werpkist even gepoetst en verschoond..dan gaan ze in een kratje met kruikjes. Albert Heijn levert toch bijzondere dingen..

Voor puppiebezoek is het nog te vroeg. Maar je wilt soms wel even bijkletsen met goede vrienden..en die nemen dan zoiets mee.

Het was even moeilijk aansnijden. 🙂

En natuurlijk komen mam en haar zuster even een hapje eten, en mam mag even een pup knuffelen..

Jeroen (van Gerdien en de taart) heeft nog wat mooie foto’s gemaakt.

Daar ligt ze dan, in al haar glorie..Elaine. Wat zijn we trots op je.

Nog een tikje torpedovormig, maar met een lekker dik buikje. Die roze snuiten..zalig. Hier en daar al een pigmentvlekje te zien.

Mooi moedertje met mooie kinderen.

Alle zes. Een nest om heel blij mee te zijn.