Ballistic Whippets

Ik verheug me er zo op..een derde Ballistic nestje, en een nieuwe generatie. Donna wordt oma, ongelofelijk mooi.

Het begon voor mij allemaal met Deejay van Jacqueline, Delirious  Echo of Dark Deejay. Ik vond het zo’n prachtdame met zo’n topkarakter, looks en jee, wat kon ze coursen. Ik was dan ook de hemel te rijk toen Deets zwanger bleek, en ik een pupje mocht hebben.

Voor ons werd het Donna, Akin’s Chardonnay. Een energieke dame die werkelijk nergens bang van was. Onze grote Harley kwam met stijve stapjes op haar af, bij het eerste binnenkomen..maar binnen een dag had ze hem om haar pootje gewikkeld en had ze een grote beschermer, die tevens als kruik en kussen diende.

Zelfs Maggie, normaal toch niet voor de poes, liet zich tot op zekere hoogte inpakken.

Harley en Donna, vier pootjes op één buik. 

Donna was een heerlijke pup. 

Ze ging letterlijk overal mee naartoe, en vond het allemaal gezellig. 

Ze kreeg na drie jaar een prachtig eerste nest. We genieten elke dag van haar dochter Truffel. Drie-en een halve maand na de bevalling werd ze Internationaal Coursing Kampioen, net als haar moeder voor haar.

En we wilden heel graag nog een tweede, en laatste nestje met haar doen. 

Dus we lieten het oogonderzoek weer doen, en het hartonderzoek. Iets wat we belangrijk vinden, zodat er niet ongemerkt narigheid het ras binnensluipt.

Donna bleek gelukkig kerngezond. Dus zochten we een man voor haar. Die keuze was niet moeilijk..ik had vaak en met plezier gekeken naar Oban, Ch. Sunbeam Highlander of Starline. Een prachtige, lieve vent, die we vaak hebben mogen meemaken. Zo’n hond die in je hart gaat zitten.

Na de huwelijksvoltrekking bleek Donna behoorlijk zwanger. Ze zag eruit als een lief zakje aardappels met vier dunne pootjes en een prachtige lange hals. 

Ze kreeg een groot en gezond nest, maarliefst negen puppies..en was een voortreffelijke moeder.

Eén van de pups, het meisje met het rode bandje, was Noortje. Tijdens de keuring met zes weken, een uitzonderlijk gezellige dag, overgoten met champagne, zon en lekker eten, kwamen er bevriende fokkers en whippetkenners om ons te helpen om de kwaliteiten van de pups te zien. Een dag met een gouden randje is dat altijd. En het meisje met het rode bandje bleek een prachtige dame te zijn, met veel kwaliteit.

Ze trok graag op met haar nestbroer Cyrus, die bij ons gebleven is. Pups zijn niet goed voor begonia’s, een ding dat wij allen wel weten.

Donderjagers vol energie.

Maar Onze Lieve Heer heeft het zo bedacht, dat hij die slopers zo’n lief snuitje geeft dat je ze alles vergeeft.

Noortje, met zes weken. Na een korte valse start ging ze deel uitmaken van het gezin van Jeroen, Gerdien en whippet Lisa.

Ontzettende lieverds, die Noor alle kansen gaven om zich te ontwikkelen tot een volwassen whippetdame, en die ook oog hadden voor haar kwaliteiten. Voor de show,

Maar vooral ook voor de coursing, waar Noor hartstikke goed in blijkt te zijn..zoals haar moeder en oma.

Maar thuis gewoon lekker van elkaar genieten, het allerbelangrijkst.

Ze is opgegroeid tot een prachtige whippetdame, lief en enthousiast. Ik zie zoveel van haar moeder in haar terug.

Gerdien en Jeroen willen heel graag een pup van Noor. Aangezien dat waarschijnlijk een éénmalige gebeurtenis is, vroegen ze geen kennelnaam aan maar mag het nestje geboren worden onder mijn kennelnaam, Ballistic, en daar ben ik apetrots op. Natuurlijk onderging Noor, behalve de ogentest, ook de harttest.

Ook Noor blijkt gelukkig kerngezond. En toen begon de speurtocht naar de juiste man. We wilden een fraaie echtgenoot, met een lief karakter, goed gezond (en die dus ook een hartecho zou mogen ondergaan), die goed tevoorschijn kwam op de show maar ook goed kon werken. En die vonden we, in Mistral With Roots and Wings. 

We denken dat ze prachtig bij elkaar passen.

Na de huwelijksvoltrekking is het even wachten..komen er pups, komen ze niet..spannend. Maar Noor liet al snel zien dat ze anders was dan na vorige loopsheden. Na vier weken, de dag van de zwangerschapsecho..

blijkt Noor inderdaad zwanger, en niet zo’n beetje ook. Van Gerdien heb ik even deze foto gepikt, Noor zes weken zwanger.

Prachtig. Nog drie weekjes wachten. Ongelofelijk dat dit lieve muppie, dat volgende maand drie jaar wordt, nu moeder gaat worden.

We wachten af, in spanning.

En hopen met de Pasen een heleboel kleine roze voetjes te zien. 

Het waren gezellige dagen. De whippets keken halsreikend uit naar de Kerst, met alle gezelligheid en bezoek.

Waar er overal in Nederland warmterecords gebroken werden, hadden we in Geldrop al vroeg de eerste sneeuw. Elaine zorgde voor wat extra sfeer en ik denk dat we daar af en toe nog van kunnen genieten tot Kerst 2016.

Note to self..niets meer kopen waar miljoen statische piepschuimbolletjes inzitten, zolang Elaine leeft.

Maar ja, de volgende dag maakte ze me weer trots..Tinne was zo lief om Elaine en mij, compleet met krukken, op te halen voor de Kerstshow, en daar Elaine voor me te showen. Tinne, meid, je bent een schat.

Elaine won haar klasse, wat niet heel lastig was want ze stond alleen, kreeg een mooi keurrapport,

en kreeg het reserve-Cacib, waar we nix aan hebben maar het klinkt toch leuk.

De volgende dag kwam Monique. De rit verliep voor haar niet zo geweldig want op de een of andere manier is dat piepje dat aandringt om je gordel om te doen, niet uit te zetten in haar auto, al draagt ze wel degelijk haar gordel. Na een kleine drie uur piep was ze nog niet eens zo heel gestressed bij aankomst, en dat vind ik knap. Ze bracht champagne mee..

En een prachtige windhondenagenda, en uiteraard haar beige beauties.

En, niet te vergeten, een cavedorpje.

Cyrus laat weten dat zo’n grote cave erg bij hem in de smaak valt. En nee, het was niet Elaine die er een gat in gebeten heeft..maar Hazel. (Gelukkig).

Uiteraard de traditionele verdeling van de friet met frikadel..je mag whippets nou eenmaal niet teleurstellen.

En dan de kerst zelf. Met de hele familie om ons heen. Alleen Esther, Ivo en Emmy waren er niet, want Emmy lag in het ziekenhuis, veel langer dan gepland want wat een redelijk eenvoudige operatie had moeten worden, is flink misgegaan. Inmiddels is Emmy gelukkig weer thuis maar ze is er nog niet klaar mee, helaas.

De jongste telg, Fae, was er gelukkig wel.

Een opgewekt en vrolijk wijffie, waar we allen van genieten.

Ook over mam zijn er zorgen, helaas. Ze zal binnenkort een grote operatie moeten ondergaan die niet zonder risico is. We zien er allemaal tegenop, maar mam is positief en wij dus ook.

Mam, we staan allemaal om je heen en houden je vast.

Op naar 2016 en vanaf deze plaats wil ik graag iedereen een fijne en vuurwerkarme jaarwisseling wensen en een goed en gezond nieuw jaar.

Een nestje fokken..niet iets wat je ondoordacht doet. Beide ouderdieren testen, zijn ze gezond, hebben ze een fijn karakter en ook nog een mooi whippetuiterlijk. Heb je voldoende aanvraag..is dat allemaal zo, dan kun je verder. Twee nestjes hebben we nu gefokt en het was grotendeels een rede tot vreugde. Een derde staat op stapel, hopelijk van Noor, bij Gerdien en Jeroen.

Wat ik hen zo enorm gun, is het plezierige contact met de mensen die een pup van je hebben. Omdat het zonder uitzondering fijne mensen zijn (anders hadden ze geen pup gekregen) maar jee, die verwennerij als je de zoons en dochters van je hondje weer eens gaat bezoeken..

Het is zo heerlijk om de kinderen van Donna weer te zien, en hun bijpassende mensen.

Vorig weekend, bij Dennis, Brenda, Luci en Sandi, waar Hunter en Bella wonen en heel gelukkig zijn. Hunter..wat heb ik toch een zwak voor die knul. Zo mooi, zo lief, en die glimlach om zijn bekkie (die volkomen op zijn plaats is want Hunter leeft daar als een prins). Ik had hem eigenlijk wel zelf willen houden maar een reu is niet handig als je wilt fokken..dan heb je echt een teefje nodig. Maar ik heb een zwak voor reuen. En zeker voor Huntertje.

Bella, het oranje meisje…we laten altijd onze pups beoordelen door een hele kudde kenners. (Gelukkig willen die altijd weer komen, gelokt door een boel champagne, een lekkere maaltijd en goed whippetgezelschap). Bij Bella was het..als je nòg een mooiere teef hebt, moet je afzien van een reu. (Dat was uit het nest waar we Cyrus van gehouden hebben). Bella, een soort Pippi Langkous, weinig respect voor regels, heel veel zelfvertrouwen en een heerlijk meissie.

Cyrus is altijd een beetje dribbelig in voor hem niet zo alledaags gezelschap, maar uiteindelijk vindt hij zijn rust bij zijn toekomstige verloofde, Elaine. Twee handen op één buik, die twee.

Donna wordt heerlijk verwend door Dennis. Een lieve aaiende man, die niet zomaar stopt..da’s de hemel voor Donna.

Met de rest van de foto’s had mijn blogjescameraatje veel moeite. We zouden eigenlijk naar het strand gaan, maar mijn knie en het weer lieten zeer te wensen over..dus werd het een gezellige middag met veel kletsen, aaien, een lekker wijntje en heerlijk eten. Dank jullie wel, Dennis en Brenda, en als mijn knie weer heel is, kom vooral eten en wandelen hier in het Brabantse.

Gisteren gingen we naar Jeroen en Gerdien. Even zonder honden, want de achterbak lag vol bevallings- en nestspullen. Bij Jeroen en Gerdien wonen mooie Liza,

een lieve meid, en de hartsvriendin van “onze”Noor.

De dochter van Oban en Donna, ons knappe ding dat ook nog zo lekker courst. We kunnen haar onderhand wel loops kijken, maar moeder natuur gaat haar eigen gang. Da’s altijd zo, als je nog graag een laatste coursing wil doen, worden ze vlak van tevoren loops, en als je een nestje wilt, nemen ze rustig de tijd. In het geval van Noor ben ik blij dat ze haar eigen loopsheidspatroon volgt zodat ik even mijn knie kan laten fixen alvorens de bevalling te doen. Dat is toch een gebeurtenis die erg met knieën te maken heeft. En gelukkig hebben haar baasjes ook niet persé haast..het komt zoals het komt.

Jeroen en Gerdien nodigden ons uit voor een etentje in het lokale steakhouse..beregezellig.

Die pompoenen moeten uiteraard allemaal nog op, in de pompoenensoep ofzo. Maar we hebben geen voorgerecht genomen..een hoofdgerecht..en een toetje!!

Jemig..maar ook het vlees was heerlijk. Een avond om met genoegen op terug te kijken,

met dank aan deze lieve mensen.

Nou Noor…neem je tijd, maar schiet ook maar een beetje op. 🙂

Tja. Win je in één weekend in Zwolle zomaar twee punten voor het jeugdkampioenschap met Elaine. Ik weet niet hoe dat bij u werkt, maar daar word ik toch een beetje hebberig van. Het was een gezellig weekend met Tinne, in een prachtig hotel in Zwolle, en dan zomaar zulke succesjes.

Nou weet ik niet of u Tinne kent, maar als deze dame zich ergens in vastbijt, is een pitbull er een zielige verschijning bij. Tinne was vastberaden om Elaine Jeugdkampioen te maken. En dus verklaarde ze zich bereid om ook mee te gaan naar Hazerswoude, de dubbelshow. Elaine hoort dat ze weer naar de show moet..oh..nee…please..

Doe Truffel maar. Die is ook mooi en ze vindt het leuk..sorry Elaine..je bent de pisang, we gaan een weekendje uit.

Cyrus is het er niet mee eens. Mijn aanstaande vrouw blijft hier!

En Truf vraagt zich af..waarom zij wel en ik niet.. Want Truffel vindt showen wel leuk..

Nou ja, het werd dus Elaine en Tinne en ik ontmoetten elkaar in het Campanile hotel in Gouda. Daar zouden we de nacht tussen de twee shows in doorbrengen.

Alleen, als ik wat wijn gedronken heb, wordt mijn verhemelte dusdanig ontspannen dat ik schijn te snurken. Dus, om mijn handler wel een goede nachtrust te gunnen, heb ik twee hotelkamers geboekt. Dit hotel is een gouden greep. Goedkoop, prima kamer, goed bed, zeer vriendelijke bediening en hondvriendelijk. Thee en koffie op de kamer. Beetje jammer dat Tinne het nodig vond om aan iedereen, van interieurverzorgster tot kok tot hoteldirecteur, te vertellen dat ze een eigen kamer wilde, liefst zover mogelijk van mij af, om niet wakker te worden van snurk. Dankjewel hè Tinne,daar gaat mijn reputatie. Nou ja, die hielpen we samen om zeep, want ze hadden een lekker wijntje, een sauvignon van Ilja Gort, genaamd “Slurp”. We hebben dus vele slurpies gehad, en ik vast ook vele snurkies maar Tinne was Goddank heerlijk fris en uitgeslapen, in tegenstelling tot in Zwolle, een paar weken geleden. Da’s wel een paar centen waard.

Enfin. We begonnen zaterdag, er werd gekeurd door dhr. van Iersel. Tinne en ik vreesden er allebei voor, zoveel mooie hondjes, en Elaine kwam in een klasse van vijf terecht, honden van mme ‘l Empereur, van Jan Willem en Kris, echt mooie teven. Ik moest voor de keuring wieberen. Elaine moet me niet zien, dan wordt ze lastig. Ik ben dus, met een hele kudde vlinders in mijn buik, gaan shoppen. We verwachtten er niet veel van. Dus maakten we al plannen voor Amsterdam en Cuijk. Uiteraard heb ik geen foto’s van deze keuring, ik was slokdarmen en longen aan het kopen. Die kun je immers niet genoeg hebben.

Maar Sabrina, die van een afstand af toekeek (want Elaine logeert bij haar tijdens de loopsheden en is ook erg aan hààr gehecht) stuurde me een appje..gefeliciteerd met je jeugdkampioentje! Nog even wegblijven want Tinne moet dus terug in de ring!

Ik moest er even voor gaan zitten, om dit tot me te laten doordringen..jemig..geweldig. Tinne vertelde, dat tijdens de plaatsing, Dhr. van iersel haar meteen op één zette, om vervolgens nog even na te denken over de plaatsing voor de anderen..mozeskriebel. En dat blijkt ook wel uit het keurrapport:

“Jong teefje met zeer veel adel. Mooi vrouwelijk hoofd. Erg mooi belijnd. Prima achterhand. Toont al vast lichaam. Mooi beenwerk. Loopt zeer sound en vol allure door de ring. 1 uitmuntend.

Nah. Daar kun je dus mee thuiskomen. En dus vandaar al die slurpies. Daar moet je uiteraard wel wat bij eten, we willen niet wegens wangedrag het hotel uitgezet worden.

Na het eten uiteraard nog even nagenieten met een andere Sauvignon op de hotelkamer. Waar ik de showfoto 2.0 maakte. Ik bedoel, waarom zo lastig op je knieën op het harde beton, als het ook zò kan? Ik wil graag fijne tweepersoonsbedden op de show, veel fijner voor handlers met weigerende knieën.

Elaine was er supperrelaxed bij en Tinne lijkt het ook wel wat te vinden zo.

Maar van zo’n lange dag met zoveel prikkels (zo fijn als ze tijdens de eindkeuring van de whippets alvast direct ernaast de erering gaan opbouwen…not..) wordt Elaine heel moe. Tinne had een verwenbakje eten voor haar meegenomen, en daarna crashte Elaine toch wel.

Voor Tinne is dit allemaal menens (voor mij ook) maar ze wilde dus Elaine graag mee naar bed, om een goede band met haar te krijgen. Whippets slapen zo graag tegen lieve mensen aan. Die twee hebben dus samen de nacht doorgebracht in het heerlijke tweepersoonsbed van de Campanile, waarbij Elaine het Tinne toch was lastig maakte door dan weer in, en dan weer uit bed te willen. De volgende dag weer show in Hazerswoude, dit keer was de keurmeester een Portugese dame, mevr. Veiga. Ze was lief met de honden, en knuffelde Elaine. Dit keer mocht ik er, voor één keer, bijblijven. Even kijken wat er dan gebeurt, en wat foto’s maken. Tinne deed haar best en moest soms wat streng zijn tegen Elaine, die best koppig kan zijn als ze er geen zin in heeft.

Dat straalt ze dan ook wel een beetje uit.

Maar op tafel deed ze het netjes.

Ik was erg trots op Tinne en Elaine. En tot mijn stomme verbazing haalde ze haar vierde JeugdCAC…eentje extra dus, om het af te leren.

Lieve Tinne, dankjewel. En lieve Mart, ook dankjewel voor de ringtraining met Elaine, we dachten eens allebei dat dàt misschien wel het laatste was waar je je ooit in dit leven mee bezig zou houden..maar je hielp me na die rare val toch mijn droom waar te maken.

Lieve Donna Lynch, dank je wel voor Elaine.

En lieve Elaine, ik maak het wel weer goed met je door vele boswandelingen, knuffels en dingen waar je wèl op mag kauwen..wat een weekend.

Na wat heel drukke maar supergezellige weekends weg, is een weekendje thuis echt even nodig. We moesten helaas de clubkampioenschappen overslaan, omdat mijn knie het niet doet zoals zou moeten, en we Cyrus niet willen overbelasten. En bovendien was het huis gewoon vies, en de tuin rommelig.

Da’s inmiddels weer gefikst, en als je dan uit je (schone) slaapkamerraam kijkt en dit ziet:

Prachtig weer, en schitterend verkleurende bomen..dan weet je dat het tijd is om eens uitgebreid in de zijtuin te gaan wandelen. Het bos dus..wat hebben we toch mazzel dat we hier direct naast wonen.

Speciaal voor Halloween: Ghosthounds. Eng zijn ze hè. En ze vliegen elkaar nog naar de strot ook.

Truffel in de jachtmodus, pootje opgetild..

Mart is op dit moment naar de ringtraining, met Elaine..de schat. Ik denk dat dat nu wekelijks het allerergste is dat hij moet doen. Nou ja..moet…hij weet hoe graag ik Elaintje jeugdkampioen zou willen zien worden, en ik kan het zelf even niet. Da’s pas echte liefde. En dan kijk je op de hei, staat ze gewoon prachtig in natuurlijke stand.. het is een pestkoppie.

Wat hebben we toch een zalig weer..zou voor mij zo door mogen gaan tot kerst, en dan een dagje sneeuw ofzo. En ik denk dat de honden het met me eens zijn. Die genieten voor tien.

Tja, de fijnste dingen zijn niet te koop, maar krijg je gewoon soms gratis.

Blij Blogje!

Onze vakantie in juni is niet doorgegaan, vanwege mijn onfortuinlijke val. Dus had ik nog twee weekjes in de plus..en Mart ook. Zodoende besloten we er nog lekker twee weken met de honden en caravan tussenuit te gaan, met medeneming van het NKC, de windhonden jonge honden/veteranendag en de coursing in Lichtenvoorde.

Vrijdagmiddag reden we naar nieuwe Pekela. Met enigszins gemengde gevoelens, in de hoop dat de tot winst leidende samenwerking tussen een bepaald jurylid en een bestuurder van de Pekelse renvereniging niet weer tot zeer voorspellende resultaten zou leiden. Enfin, iedereen die courst weet hoe dàt afgelopen is, en verder hou ik de eer graag aan me zelf.

Het kamperen was mooi. We hadden uitzicht op een prachtige vijver en er was veel en mooi te wandelen. Veel mensen hebben hun best gedaan om hier een goede coursing van te maken.

Helaas waren de coursingvelden allerminst een Nederlands kampioenschap waard. Echt veel te klein. Een technisch parcours is leuk, maar als het één en al haak en bocht is, lopen de wat snellere honden hooguit 300 à 400 meter van het 700 meter lange parcours. In het tweede veld waren zelfs wat ronduit gevaarlijke punten, waar meerdere honden een dubbele salto maakten. Waaronder onze Cyrus. Hij was geblesseerd. Zijn moeder zag het allemaal met lede ogen aan.

Toch nog een mooie actiefoto van Cyrus na zijn val, het was pas nadat alle adrenaline uit zijn lijf was, dat hij mank liep. Dankjewel Gerdien, voor deze foto.

Het weer was gelukkig heerlijk. Ik denk dat ze hier alledrie het haas horen.

Eén ding moet nu voortaan op het NKC echt anders…Het Wilhelmus. Misschien ben ik hier wat conservatief in, maar we hebben het niet over een liedje van Andre Hazes ofzo. Dit is ons Volkslied, en dient niet misbruikt te worden. Prima als ook op een NKC een keer het Wilhelmus klinkt. Waarom niet, als dat ook mag als er elf mannetjes in een oranje shirt een potje voetballen en hier miljoenen mee verdienen. Maar…dat doe je niet acht of tien keer. Echt niet. Dan ontneem je er alle kracht en eerbied aan. Mijn idee zou zijn, om dan alle winnaars van een eerste plaats bij elkaar te laten komen na de prijsuitreiking, en dan wellicht één keer dat Wilhelmus te laten horen. Dat leidt er vervolgens wellicht ook toe, dat je niet vanaf 18.15 tot 19.45 op je voeten staat te wiebelen van ellende omdat die prijsuitreiking voor eeuwig door lijkt te gaan. Fijner voor de mensen, maar ook zeker voor de honden.

We konden dus pas rond 21.00 uur afrijden naar Heteren, waar de Windhonden-jonge honden/veteranendag zou plaatsvinden. Rond een uur of half twaalf zaten we in onze caravan, zo ongeveer lopend op ons tandvlees, maar blij verrast door de hartelijke verwelkoming door het personeel van de manege “De Fruithof”. Wat een fijne locatie. We mochten staan op een heerlijke plaats, mochten ook nog stroom gebruiken en dat alles met betaling van nul komma nul. Chapeau..

Het werd een beregezellige dag. Tinne was helemaal uit België gekomen om haar Kate maar ook zeker onze Elaine en Donna te showen. Kate deed het keurig. Een mooi meisje!

Elaine deed het helemaal niet keurig..ze was angstig en deed niets anders dan naar mij zoeken. Er zijn onlangs een paar nare dingen met haar gebeurd, ze is opgejaagd door een paar wolfhonden, en gebeten door een herder. Dat heeft er denk ik behoorlijk ingehakt. Voor ons een punt om mee aan het werk te gaan. Tinne deed haar uiterste best maar het was niet gemakkelijk.

Donna daarentegen, maakte ons enorm trots. Het keurrapport van de keurmeester, over Donna:

“Bijzonder fraai veteraantje van bijna acht jaar. Nog in zeer goede conditie, fraai hoofd, mooie lange hals, uitmuntend gehoekt in alle onderdelen, fraai op de middenvoorvoetjes en op de voetjes. Laat een zeer mooi gangwerk zien, echt om trots op te zijn.

Nou, dat zijn we dan ook. De Ballistic stammoeder strikes again, zou ik zeggen. 🙂

Dankjewel Tinne, voor al je inzet, het was geweldig en heel gezellig..en het Belgisch gebak onovertroffen. Na deze dag reden we door naar Drenthe, naar hondencamping “De Havixhorst”. Een aanrader. Een prachtig groot veld, een zwemvijver met losloopgebied voor de honden, en de eigenaars allebei hondenkenners en instructeurs in diverse disciplines.

Ik heb het probleem met Elaine aan hen voorgelegd, en ze kwamen met wat ideeën. Maandagavond hebben we een wandeling gemaakt met Anneke, één van de eigenaars, en haar herder, en natuurlijk Elaine. Elaine heeft naast de toch vrij flinke en soms iets grommelende herder gelopen, de herder heeft ook achter haar gelopen, een prima oefening.

Het was tevens een landschappelijk gezien prachtige wandeling, met heel veel ooievaars. Van dichtbij zijn die beesten best groot.

Ook mochten we een eenmalige training meedoen in het Showdogcentre in Zwolle. Helaas gaf mijn knie, toch al slecht na de val in juni, het na het tweede rondje hollen helemaal op. Dàt deed zeer. Mart zag het, en was zo ontzettend lief om het over te nemen. Coursing vindt hij inmiddels erg leuk, maar showen, daar moet hij niets van hebben. En dan toch een drie kwartier durende training, als absolute beginner, keurig afwerken..Dankjewel, lief, je bent een wereldvent.

In het begin was Elaine nog angstig, maar het ging allengs beter.

En als je dan toch in de buurt van Giethoorn bent, en daar nog nooit geweest bent..dan is dit de kans. Het was echt een heel leuk dorpje. “Het Venetië van het Noorden” vind ik dan weer gruwelijk overdreven, maar leuk was het.

Op donderdagochtend zijn we vertrokken naar het Wijndomein in Lichtenvoorde. Een geweldig leuk coursingterrein, met zicht op de inmiddels rijpe druiventrossen, waar heerlijke Nederlandse wijn van gemaakt wordt. Zowel de wijn als de coursing zijn wat mij betreft een aanrader. Donderdag nog even een heerlijk rustige dag.

Een gezellige avond met Simon en Caroline. De volgende dag kwamen veel andere deelnemers binnen. En zaterdag, onder een stralende zon, de coursing. Het was een mooi terrein, hier en daar met behoorlijk hoog gras, maar met zowel wat lange stukken voor de snelheid als wat technische stukken. Jeroen en Gerdien kwamen met Noortje en Lisa, en Sabrina met Dakota en Afghaanse dame Fajah. Er waren dus drie Ballisticjes aan de start en dat maakte mij tot een zeer trotse fokker.

Noor liep de eerste omloop erg mooi, maar raakte in de tweede omloop het haas kwijt. Dat was heel jammer want het beginstuk was werkelijk prachtig. Tja. Die dingen gebeuren..Cyrus had hetzelfde in Axel, en Maggie en Donna hebben het ook allebei meerdere malen meegemaakt. Het hoort erbij. Wel jammer was, dat ze direct na de coursing even mank liep. Sebastiaan Vink was zo vriendelijk om even te komen kijken en gaf wat tips.

Gelukkig bleek Noor de volgende dag weer topfit, nergens meer last van. Net als Cyrus, na het NKC..ze lijken toch wel erg op elkaar, de ene dag lijken ze bijna onsterfelijk zielig, om de volgende dag met opgetrokken wenkbrauwen te vragen waarom ze nou toch niet los mogen..en als dat dan wel mag, helemaal 100 % in orde te zijn. Gevoel voor drama, wellicht.

Dakota maakte me heel trots door als vierde van de tien whippetteven uit de bus te komen. Het is zo’n lekker lief fel wijffie en een kopietje van haar moeder. Goed gedaan, Koot!

Het was toch een goede dag voor Sabrien, want haar Afghaanse dame Fajah werd tweede.

Maar de kers op de taart werd voor ons toch verzorgd door Cyrus. Precies vorig jaar liep hij hier, zeventien maanden oud, zijn eerste coursing. En won.

En vandaag..won hij weer. Cyrus op één..wat zijn we apetrots op deze zoon van Oban en Donna. Hij liep zo verschrikkelijk mooi, het was een genot om te zien. Van de negen coursings die hij nu gelopen heeft, heeft hij er vijf gewonnen en dat is, in mijn ogen, toch heel wat.

Proficiat, lieve knul van me. En wat heerlijk dat je na de kill altijd regelrecht naar me toekomt..ik hoef je nooit te roepen of van het haas te plukken, of achter je aan te rennen het veld in. Je komt je altijd direct melden, met een grote glimlach om je lekkere bekkie..en zo heb ik weer een heel klein beetje mijn Harley terug, die altijd precies hetzelfde deed. ♥

Mijn dank gaat uit naar het bestuur en de vrijwilligers van “Swift”. Het was super!!

Wat gaat het allemaal snel. Zo ben je nog pup, en zo een grote meid, die hopelijk begin 2016 zelf moeder gaat worden. Met enige nostalgie heb ik nog eens naar de foto’s van Noortje als puppie zitten kijken..ik wil er graag een paar met u delen.

Met drie weken zijn ze zo schattig. Die nog wat lodderige oogjes, die nog wat onbeholpen bewegingen.

En met vier weken, al heel wat meer handig in het bewegen..zelfs in stand staan behoort al even tot de mogelijkheden, als er tenminste voldoende snoep bij komt kijken.

Met vijf weken, al een echt raasdondertje. Was er ergens wat te doen of te spelen, Noor stond voorop.  Ze werd ook een prima hulphond, veters losmaken had ze zo onder de knie, een broek uittrekken duurde wat langer.

Altijd weer super als mam en grote zus Truffel op inspectie komen, en dan maar proberen of ze mee willen spelen.

Hele spelsessies, met veel herrie en heel veel lol. En een beetje slopen, ook leuk.

Dat kost energie, die moet je snel weer aanvullen. Iets wat Noor helemaal super vond. Eten is iets geweldigs.

En dan vallen je ogen echt dicht..in de armen van je Nanny. Time-out.

Knuffelen..ook zoiets heerlijks. En je tandjes testen op vingers.

Wakker! En lekker weer! Tijd voor een potje voetbal.

Met zes weken, in stand. Een hele mooie meid ben je.

Meer en meer visite, vaker buiten de kennel om een beetje te leren hoe je je daar dient te gedragen..

We hebben zo van je genoten. Met acht weken het afscheid..maar met negen weken nog even bij ons terug.

Om de volgende dag naar je definitieve thuis te gaan, bij Gerdien en Jeroen. We weten dat je daar ontzettend gelukkig bent, met zus Lisa, en hopelijk volgend jaar ook met je eigen zoon of dochter. We kijken ontzettend uit naar de kinderen van jou en Mistral, Noor. Hopelijk worden ze net zo lief, vrolijk en gezond als jij. En net zo mooi.

De huwelijksaankondiging:

Om maar het het belangrijkste te beginnen: Ons Mart heeft de Nobelprijs gewonnen. Hij niet alleen, maar allen die binnen een bepaalde tijdspanne door de VN op vredesmissies zijn uitgezonden. Het is al even geleden, maar hij heeft nu ook zijn draaginsigne binnen. Ik ben hevig trots op hem. Martin is er meer dan een half jaar geweest, en het waren soms zeer spannende tijden. Dat gaat je niet altijd in de koude kleren zitten.

Voor mij heeft Mart het bijpassende “Roosje” aangevraagd. De tekst hierbij: “De militair ontvangt dit kleinood bij terugkeer van haar of zijn missie. Het is de bedoeling dat dit erkenningsteken door de militair zelf als blijk van waardering wordt uitgereikt aan degene die tijdens de uitzendperiode het meest voor hem of haar heeft betekend.”

Ik ben er dan ook danig trots op en blij mee.

En er waren nog meer bloemen..bij de Bloem-en-prachtfair bij het Kasteel in Geldrop. Ik ben er met ons mam een middagje naartoe geweest. Niet heel veel bijzondere kraampjes, maar de tuin was adembenemend mooi en daar houden we allebei zo van.

Er is nog wel meer waar we allebei van houden. 🙂

We genieten van elkaars gezelschap, het was een fijne middag. Dat er nog maar vele mogen volgen.

Vorige week was de Fundag van de Belgische Whippetclub. Een gezellige en goed georganiseerde dag, met showtraining, rentraining en coursingtraining. De barbecue was heerlijk. Tinne was weer zo lief om wat te oefenen met onze Elaine. Die had niet helemaal haar dag..ze vond de keurmeester een beetje groot, donker en iets te amicaal, ook al was het in werkelijkheid een erg lieve man die veel geduld met haar had.

Kate showde weer keurig..een prima team, die twee, en in de toekomst mogen we vast mooie kinderen van Kate verwachten, zeker omdat Tinne ook Kate’s hartje heeft laten testen door echo en doppler, en dat was prima. Wat mij betreft alle navolging waard, chapeau!

Tevens waren we deze dag getuige van de geboorte van een handler..Ron zette zijn eerste stappen op het handlingspad met Truffel. Truffel heeft al wat showtjes gedaan, ze begon al als pup met Tinne, in de stromende regen en rode modder van Duitsland en deed het daar goed (behalve het lopen in de stromende regen). Ze wilde best graag iets doen voor Ron, op wie ze dol is.

Het was een mooi gezicht, Elaine en Truffel samen in de ring.

Verder helaas geen foto’s, want met het rennen was ik iets te druk met opvangen, en tijdens de coursingtraining openden de hemelsluizen zich. En ook niet een klein beetje..maar daar kan de BWC ook niets aan doen. Ik wil bij deze graag het bestuur en de vrijwilligers nogmaals hartelijk danken voor al hun inspanningen om ons een leuke dag te bezorgen.

Zo kunnen we weer terugkijken op leuke dingen, en vooruitkijken naar wellicht iets minder leuke, want ik vrees dat ik een stukje heropvoeding ter hand moet nemen. Zo gaat het ècht niet meer..

Het eet wat ongemakkelijk, dus we zullen óf aan tafel moeten eten, óf een beetje moeten heropvoeden. Nog even over denken wat het wordt. 🙂

Wat een fijn weer hebben we de afgelopen weken..genieten. En we maken er dankbaar gebruik van. Eerst met Yvonne, die me een lunch kwam serveren. Dat had ze me beloofd toen ik net met mijn gebroken elleboog zat. Maar helaas, toen raakte Yvonne zelf behoorlijk in de lappenmand, tot ziekenhuisopname aan toe, en konden we elkaar alleen een kaartje schrijven. Maar toen we allebei weer wat hersteld waren, kwam ze alsnog..met de lunch. Heerlijk Yvon, zo bedankt!!

Een wandeling hoort erbij, getuige hiervan een erg slechte foto die toch wel heel veel vrolijkheid uitstraalt.

River rent heerlijk mee, en als ze moe is posteert deze grande dame zich elegant in het zand.

De tuin ligt er mooi bij.

Sinds de honden een afgescheiden gedeelte hebben, kan ik weer echinacea’s houden.

Ik vind ze zo prachtig en bovendien zie je weer eens hoe het ook al weer werkt met die bloemetjes en die bijtjes.

Elk jaar gaan mam en ik naar Bloem en Tuin, de grootste openluchttuinbeurs van Europa. Dik genieten van alle tuinen, bloemen, planten en aanverwante artikelen. Wijn wordt tenslotte ook van de vrucht van een plant gemaakt.

Vooral de Japanse tuinen vond ik prachtig. Als ik nog eens heel veel grond en heel veel geld krijg, komt er zeker een Japanse tuin. Maar dat zou nog even kunnen duren.

En afgelopen weekend de schoonheid- en prestatiecoursing van het Haasje in Kronenberg. De weersvooruitzichten waren goed, er kwamen heel veel gezellige mensen en ik had zo’n zin om lekker met de caravan weg te gaan. En het was geweldig. De eerste dag is er een show, de tweede dag coursing en de punten van de show en de coursing bij elkaar opgeteld kunnen de titel voor “Schoonheid en Prestatie” opleveren.

Ik moet beginnen met een gigantisch bedankje: Tinne kwam speciaal naar Kronenberg om mijn hondjes te showen. Dat doet ze geweldig professioneel, en gewoon uit vriendschap. Mijn honden zijn gek op haar en willen graag wat voor haar doen. Tinne, je bent een meid uit duizenden. En je jurkje was ook weer superfleurig en mooi.

Elaine was eerst aan de beurt en werd tweede, de eerste plaats was voor Kukka van Katja en Han. Het is niet erg om van een mooi hondje te verliezen, en leuk om deze twee meiden weer eens naast elkaar te zien. De derde plaats was voor Zinzi, het schattige crème-pupje van Desirée Knoop, die wel heel jong was voor de jeugdklasse. Maar ja, een babyklasse was er niet en ze heeft zich goed geweerd.

Cyrus moest in een klasse van vier. Het was even afwachten, want door zijn jeugdtrauma is Cyrus soms in dit soort situaties nog wat angstig. Maar Tinne combineerde een liefdevolle behandeling met een doortastende houding, en Cyrus showde..nog een enkele keer steigeren, maar doorgaans liet hij zijn echt prachtige gangwerk zien, en daarbij het feit dat hij nu echt wel wat volwassen aan het worden is, resulteerde in een mooie eerste plaats! Jemig, wat was ik trots op die twee.

Als laatste showde Tinne Donna voor me. Met haar zeven-en-een half jaar is ze best nog mooi. Haar twee nesten hebben haar goed gedaan, wat meer “sprung of ribs” gegeven en een veel beter front. Donna deed heel erg haar best voor Tinne, en ook dit resulteerde in een, jawel, eerste plaats.. Jemig. Dat zijn best leuke dingen voor de mens.

We hebben nog wat standfoto’s gemaakt, mijn excuses voor mijn giraffeprintbroek, die kleurt er nou niet echt super bij.

Boven Cy, onder Elaine.

Overal om ons heen was het gezellig. Heerlijk puppies kijken. Uni, een zwart witte dame van Erik en Gaby Hamelers,

De heerlijke Deerhoundpups van Caroline en Simon, die volop aan het wisselen zijn,

Twee prachtige Galgopups van Ingrid en Sytze,

En nog veel meer maar die heb ik helaas niet op de foto…

Het was ook heel gezellig om weer eens te eten en bij te kletsen met Monique en Dennis en hun knappe pralines.

De volgende dag, de coursing. Gerdien en Jeroen waren gezellig een dagje bij ons, en wij mochten hun Liza en Noor starten. Noor (Ballistic Alpha Ariëtis) gaat hopelijk begin volgend jaar moeder worden, maar is nu in topconditie en mag eerst even heerlijk coursen voor ze aan al die serieuze dingen gaat beginnen.

Nou moet gezegd, dat coursen neemt ze ook nogal serieus. Ze moest de eerste omloop alleen lopen, vanwege een oneven aantal plusteven. Meestal levert dat niet een topaantal punten op. Maar kijk eens naar het filmpje..

Ze liet prachtig coursing zien, echt heel mooi. En werd dan ook na de eerste omloop beloond met de hoogste punten. Knap gedaan Noor!

Voor Donna zal dit een van de laatste coursings zijn, en we zijn dan ook blij met het filmpje.

Nou wordt gezegd, dat op blogjes en op Facebook alleen maar dingen geplaatst worden, die fijn en mooi en leuk zijn en dat niemand ooit iets van zichzelf laat zien waar hij of zij niet blij van wordt. Nou, om die traditie te doorbreken, bij deze een filmpje van de eerste omloop van Cyrus, die zo mooi courst…en dan het haas kwijtraakt. Zucht. Want dat kost serieus punten.

Tja, en dan kan ik gaan zeggen dat het gras hoog was en de haas wat te klein (en dat vond ik eigenlijk ook wel) maar blijkbaar lukt het andere honden wel en Cy liep het haas ook straal voorbij. Jammer. De tweede omloop was gelukkig wat beter zodat hij weer wat punten op kon halen maar Cirrus van Helen liep ook prachtig.

Enfin..dan komt de prijsuitreiking. Toch ff spannend.

Maar wat ik gehoopt en verwacht had gebeurde..Noor werd eerste! Zo trots op deze snelle zus van Cyrus, met haar enorme jachtpassie.

Maar ik kreeg nog een reden om heel, heel happy te worden…Cyrus heeft de Schoonheid- en Prestatieprijs gewonnen. En dat is een prijs waar ik heel erg blij van word, omdat dat toch het streven is, een hond met een fraai uiterlijk die nog wel degelijk in staat is om ook fysiek goed zijn ding te doen.

De buit:

Het was een geweldig weekend om lang en met plezier aan terug te denken. Een bedankje aan de mensen van “Het Haasje”, de vrijwilligers en de keurmeesters is hier zeer op zijn plaats..ze hebben hun uiterste best gedaan om ons een fijn weekend te bezorgen en zijn daar volledig in geslaagd.