Even een weekje er tussenuit, heerlijk naar de Vogezen. Truffel is inmiddels erg gesteld op autorijden en geeft helemaal niks om 600 kilometertjes.

Aangekomen in de Vogezen, worden we gelijk ge-upgraded: we krijgen een chalet met een werkelijk enorm balkon, helemaal afgesloten, zodat de honden lekker buiten kunnen zonder gedoe met hekjes, lijnen of wat dan ook. Heerlijk. Ze kunnen dus buiten ontbijten en dineren, bij goed weer, dat spreekt.

En ook wij genieten volop van het prachtige uitzicht over het dal en de tegenoverliggende heuvels.

Daar kun je uren naar kijken, goed boek, glaasje wijn, beetje relaxen en genieten van het uitzicht.

Heerlijke avonden. De dag dat we aankwamen, was het weer van slag. Heel vreemd. We vertrokken vanuit een fris Holland, en toen we in de Vogezen aankwamen, was het 29,5 graden! Een zeer zwoele, lang warm blijvende avond, we hebben lang buiten gezeten.

Een tijdje geleden waren we in Nederland wat bezorgd over de mussenstand. Er zouden er nog maar zo weinig zijn. Nou, ik kan u zeggen: ik heb ze gevonden. Ze zitten hier, in de Vogezen, en nestelen met zijn allen onder ons dak. Dat gaat  niet geluidloos bij mussen.

Dan zou ik nu graag een akelige mythe de wereld uit willen helpen: de familie Rouw eet wèl groente en fruit. Hieronder de bewijsstukken.

Deze groenten werden door Mart verwerkt tot een heerlijke Boeuf Bourgignon, jammie.

Ook David en zijn vriend Ralph, die gezellig met ons mee was, namen de uitdaging aan: hier een quatre mains in de keuken,

met als resultaat heerlijke pasta met spinazie, spekjes en knoflook. Hmm.

De heren hebben zich uitstekend geamuseerd. Ze hebben zich een middag opgehouden in hoge boomtoppen, om daar allerlei hoogtevreesbevorderende dingen te doen,

En aan een touwtje over een meer te zweven.

Lijkt me echt zalig, maar eerst maar wat afvallen voor ik aan zo’n dun touwtje ga hangen. Daaf en Ralph deden het allemaal moeiteloos.

Verder hebben de heren heerlijk gezwommen, en speelden af en toe een potje tennis.

Maar ja, als ze dan een ordinaire wipkip zien..zijn ze ineens weer jochies in plaats van jonge mannen. Moet kunnen.

Truffel en Donna zijn regelmatig meegeweest op onze uitstapjes. Ze hebben in de eeuwige sneeuw gelopen, (nou ja, een klein stukje eeuwige sneeuw dan..)

hebben genoten van het prachtige uitzicht in de bergen,

zijn op markten en in stadjes geweest, en vooral Truf vond dit een feest. Ze blaft al een aardig woordje Frans, het klinkt een beetje als “ouaff!”  Natuurlijk mag ze nog niet zulke grote afstanden afleggen. Daar zagen de mannen goed op toe.

Maar ondanks dat we echt voorzichtig zijn met haar hoeveelheid beweging, krijgt mevrouw toch al flinke dijtjes. Dat heb ik bij Maggie en Donna niet zo gezien. (En die zijn toch met wat minder voorzichtigheid qua beweging grootgebracht). Toch een erfelijke factor, denk ik.

Truffel at niet zo goed, ze is in de vakantie ook haar twee onderhoektanden verloren.

Mart doet de gekste dingen om haar wat te laten eten: hier de scène uit Lady en de Vagebond.

Tja, dit is de man die ooit wilde dat Daaf en ik zo’n beetje gingen douchen, elke keer als we per ongeluk een likje van puppie Maggie kregen. Hij is wel veranderd..

We hebben heel behoorlijk weer gehad, en de dames hebben genoten van het zonnen op het balkon. Het gezichtje van Maggie..heerlijk.

Een middagje naar Munster in de Elzas. Het weer zat even niet mee. In veel van de plaatsjes in de Elzas zitten ooievaars op de hoge daken te broeden, rond deze tijd. Het waren er hier in Munster wel exceptioneel veel.

Ach, een middag regen is niet erg en zorgt voor mooie regenbogen. We denken maar gewoon dat Harley er ook even bij wilde zijn.

De laatste avond, genieten van een prachtig onweer in de bergen. Schitterend om te zien.

Het gaat wel erg snel voorbij, zo’n weekje. Jammer, maar we kijken er met veel genoegen op terug.