Afgelopen weekend zijn we naar de coursing van de Rhedense ren- en coursingvereniging “Swift” geweest. Op vrijdagmiddag waren de voorbereidingen om alles in te pakken in volle gang, mens en hond waren er maar druk mee. Behalve Maggie. Die deed het psychische deel voor ons, denk ik.

 

Het was schitterend weer, een heerlijk zonnetje overdag. En als je dan zo op vrijdagmiddag lekker op je stoeltje zit, wijntje in je hand, lekker mooie honden kijken, dan heb je eigenlijk niets meer nodig.  Een kudde prachtgalgo’s,

 

een stel schitterende saluki’s,

 

en allerlei ander moois, dat ik helaas niet op de foto heb gezet. Martin bakte in de avond pannenkoeken voor Monique en Dennis, Trea en Leo en Andrea. Ook Monique kwam even buurten, maar die moest helaas op tijd naar huis. Het werd wel wat frisser toen de zon weg was.

 

Maar onder een dekentje was het wel te hebben. Gaf een exotisch idee, zo af en toe.

 

Cyrus kwam geen aandacht tekort. Hier Dennis, die echt wel lekker kan knuffelen, volgens Cyrus.

 

Leo aan de pannenkoek. Truffel probeert zich onzichtbaar te maken om zodoende een stuk te snaaien.  Haar hoofd wordt al doorzichtig. Knap wel, die whippets.

 

Het was heerlijk om drie pups van Donna’s laatste nest te mogen ontvangen, deze dag. Mooie Leila,

 

prachtige Noor,

 

en knappe Muffin, hier met zijn broer Cyrus.

 

De pups hebben zich heerlijk moegespeeld, daar hadden we ’s avonds geen hond meer aan.

 

Jordi en Esther, Muffie op schoot, en nog drie Donnakids.

 

Gerdien en Jeroen, Trea en Leo, Jordi, Esther en Jill: allemaal hartstikke bedankt voor jullie komst, jullie maakten mijn dag!

En dan kreeg ik van Rika en Jean nog wat foto’s van Zoran, die ik ook graag even wil delen:

 

Het is heerlijk om de kinderen van Donna en Oban zo te kunnen volgen. Zoran, je bent een knapperd!

 

De coursing werd gehouden op een wijnlandgoed. Goh. Wat een ongelofelijk juiste keuze voor een coursingterrein.

 

En uiteraard heb ik een flesje Chateau Achterhoek genuttigd. Prima te drinken!

 

Maar natuurlijk moet ik ook nog wat vertellen over de coursing.  Maggie liet zien dat haar 8 levensjaren haar nog niet hinderen. Ze was nog altijd fel en snel. Prachtig om te zien.

 

Ook Kootje (Ballistic Dakota, van Sabrina en mij) had er hartstikke zin in. Kootje is een mooi en klein meisje met de spirit van haar moeder, ik ben erg trots op haar. En ook op Sabrina, die haar zo schitterend in conditie houdt.

 

En Donna liet zien, dat ze weer helemaal terug is na haar zwangerschap en bevalling.

 

Ze liep in de ochtend een mooie course, en na de eerste omloop stond ze op de tweede plaats! Da’s niet gek in een heel mooi veld van 17 sterke teven. In de middag liep ze dus met de nummer één, Cullan’s Phyllis, (die thuis Farah heet). En jemig, wat was dat een prachtcourse. Zo mooi, zo snel, zo aan elkaar gewaagd..om je vingers bij af te likken. En toen..raakten beide dames, helemaal op het eind, het haas kwijt. Dju… dat kost ernstig punten uiteraard. Maar ja, da’s coursing en als je er echt niet tegen kunt, moet je wat anders gaan doen. Voor ons was het belangrijk dat Donna liet zien hoeveel zin ze er weer in heeft, en hoe goed ze weer in conditie is. Jammer van die haas, Don, maar wat maakte je me trots meid.   Op wie ik ook heel trots was, was Dakota. Zij zag kans om vijfde te worden en da’s een heel mooie prestatie!

 

En even later mocht Sabrina weer naar voren, want haar Afghaanse dame Fajah was 2e geworden!

 

Ook Maggie mocht naar voren. Niet dat ze in de prijzen gevallen was, maar Maggie is nu acht jaar. Nog een paar coursings en het zit er voorgoed op voor Maggie. Slik..uiteraard kan ze nog trainen en dergelijke, maar het echte wedstrijdgebeuren, daar kan ze dan niet meer aan meedoen. Bij deze vereniging waren de mensen zo attent om dit op te merken. Maggie kreeg, samen met nog vier andere honden die afscheid moesten nemen, een persoonlijk verhaaltje en een hele mooie plaquette. Ik was ongelofelijk aangenaam verrast.

 

Bij deze mijn dank aan alle vrijwilligers van dit weekend. Jury, secretariaat, wedstrijdleiding, mensen in de paddock, op de quad, kortom iedereen die deze mooie dag mogelijk maakte..mijn dank. Jullie zijn geweldig.

Een weekend vol puppies. Digitaal en life.

Van Rika en Jean kreeg ik deze leuke foto van Zoran. Rika en Jean zijn op vakantie geweest naar Oostenrijk, en Zoran naar een pension. Maar die formule gaat veranderen, schreef Jean, voortaan gaat-ie gewoon mee. Dat geloof ik goed, die ogen zijn om te smelten..

 

Ook al niet mis op het smelt-ogenfront is Sirius. Hij woont bij Saskia en haar poezen, en is beste vrienden met Devon-rexkater Fozzy. Waarvan acte.

 

Sirius komt overal met Saskia. Ze zitten nog steeds samen op de cursus, en alhoewel ook Sirius niet de allerbeste leerling is, houdt Saskia stug vol omdat Sirius het zo’n feest vindt. Ook op het strand is hij te vinden,

 

maar ook in de Rotterdamse koopgoot, en, net als zijn broer Cyrus, in de Bijenkorf. Een prima leven, lijkt me.

 

Afgelopen weekend zijn we afgereisd naar Oost-vlaanderen, om puppies te kijken bij Kurt en zijn Loamhill Whippets. https://loamhill-whippet.blogspot.nl/

Kijk, als je dit ziet bij binnenkomst, is de toon al gezet.

 

Sabrina, Tinne, Virginie, Martin en ik werden gastvrij ontvangen en behoorlijk verwend, alleen al door de aanblik van drie ronde mollige puppies, heerlijk om te zien. Lief en speels, met een vrolijke moeder die al weer heerlijk fit was.

 

Niet zo gek dat het zulke lekkere ronde bolletjes zijn..ze delen de welvoorziene melkbar met zijn drieën, en komen dus helemaal niets te kort.

 

Een kleine epilady.. Zo’n modelletje is helaas nog niet in de handel.

 

We boften met het weer, de pups hadden het heerlijk buiten op het grote grasveld. Maar soms zoek je toch even je moeder op.

 

Kurt, bedankt voor de fijne en leerzame middag!

Afgelopen donderdag kwam Katja een poosje van onze huiskamer gebruik maken. Haar Flo werd gesteriliseerd door Dr. van der Rijt, en tijdens de operatie kwam ze gezellig even bijkletsen. Ze bracht chocolade mee. En veel aandacht voor onze whippets.

 

Even tussendoor: heeft u dat ook, dat aan het begin van de herfst het woonhormoon gaat opspelen? Ik ben weer volop aan het ver- en inkopen op Marktplaats, met als resultaat een andere tafel en een andere lamp.

 

Maar goed, daar word je niet dikker van. Vrijdagavond kwam Monique, na lange tijd, gezellig een weekend bijkletsen. Ze bracht versgebakken scones, eigengemaakte jam en echte clotted cream mee. Heerlijk..

 

En een paar flessen zelf geïmporteerde, uitstekende champagne!

 

Behalve voor het bijkletsen, kwam ze wellicht ook een heel klein beetje voor de verrukkelijke zalm met korianderpesto,

 

en de heerlijke viscurry, beiden made by Martin. Het ziet er wellicht wat minder smakelijk uit, maar het is verrukkelijk.

 

Enfin, we hebben het ons uitstekend laten smaken allemaal, maar nu dan toch maar een weekje rustig aan.. We hebben ook nog wat anders gedaan dan eten en drinken. Het was de hoogste tijd voor Cyrus om naar de Bijenkorf te gaan, een vast onderdeel van ons socialisatieprogramma. En dan uiteraard Bijenkorftompoezen eten. Maar eerst even langs de Douglas, waar Monique enkele producten kocht die haar nog mooier maken dan ze al is, en waar Hazel en Cyrus helemaal sufgeaaid werden.

 

Toen door naar de Bijenkorf..teleurstelling! De tompouces waren helemaal op. Nou ja, niet getreurd, dan maar gewoon slagroom in de uitgeklede versie. Dat deel je met een vriendin, uiteraard, dus Cyrus en Hazel hadden het allebei wel naar hun zin.

 

Even wachten tot de volgende hap er aankomt, de restjes nog op je neus, en Hazel’s ogen helemaal rond van spanning..

 

en dan scheel van genot de volgende hap tot je nemen.

 

Die twee kunnen het best met elkaar vinden. Op één onbewaakt momentje na..ze zagen beiden kans om even naar buiten te glippen. Hazel in de jachtmodus, Cyrus die haar hindert door bovenop haar te springen, een correctie.. tja, het is allemaal zo gebeurd en soms niet te voorkomen. Een gaatje in de snuit van Cyrus, waar toch even een nietje in moest.

 

Cyrus liet zich heel braaf helpen, de dierenarts vond hem een supergemakkelijk lief hondje. Inmiddels is het al helemaal dicht en het nietje mag er, uiteraard, binnenkort uit.

Truffel en Cyrus, de siamese tweeling. Sneu, als je samen maar één achterlijfje hebt.

 

Monique, omgeven door een soort whippetkransje.

 

Een een bank vol beige moois,

 

en al dat beige moois schiet weer in de actiemodus als er verse friet met frikadellen wordt uitgedeeld. Een zondagavondtraditie hier.

 

Van Monique kreeg ik ook nog wat mooie foto’s toegestuurd. Onder andere van Maggie, op de slaapkamer van Monique, in het mandje en in de slaapzak van Monique. Maggie en Monique zijn al bijna acht jaar vriendinnen.

 

Een mooie scherpe foto van Truf en Cyrus.

 

Behalve voornoemd eten, shoppen en drinken, hebben we ook nog gewandeld, in een stortbui, of tussen twee stortbuien door. Hier een trosje Salty Sandjes, zoekend in de konijnenholen.

 

Maggie doet graag mee. De koeien vinden het allemaal prima.

 

En dan als laatste, de mooie foto van Truffel.

 

Monique, het was gezellig en na een paar weekjes sportschool zijn we de extra calorieën misschien wel weer kwijt. 🙂

Afgelopen week kreeg ik twee mooie foto’s in de mail.

Eentje van Ballistic Ursae Maioris, oftewel: “Beer”. Aan niets is nog te zien dat deze knappe vent het kleintje van het nest was, (140 gram). Dat was me door vele collega-fokkers al verzekerd, maar het is toch ook heerlijk om het zelf te zien. Marjo, Marcel en Lara hadden al vanaf het prille begin een oogje op deze kleine man, en dat is goed uitgepakt. Beer maakt heel veel leuke dingen mee in zijn leven, hij komt overal, van Giethoorn tot pannenkoekenhuis, en van terras tot strand. En hij schijnt zich daar nog prima te gedragen ook.

 

Ook kreeg ik van Jean en Rika een paar mooie foto’s van Ballistic Arcturus, oftewel Zoran. (Groene bandje). Zoran is heel mooi aan het uitgroeien en heeft de eetlust van zijn vader, hij heeft niet meer dan een paar seconden nodig voor een grote bak vlees. Hij is niet de beste leerling op de hondenschool, maar ja, da’s whippets een beetje eigen, geloof ik, op enkele gehoorzame exemplaren na. Maar als ik nog bedenk hoe Maggie in enkele minuten een compleet cursusveld, van agility tot pakwerken, in beroering bracht, is ze toch een buitengewoon braaf teefje geworden. 🙂 Jean en Rika proberen Zoran consequent op te voeden, wat heel nuttig is, maar soms kan de ontzettend schattige oogopslag van dit knappe joch wel eens wat verstorend werken.

 

Onze Cyrus is ook niet misselijk, als het om ondeugendheden gaat. Nou ja, eigenlijk is het geen ontdeugendheid, natuurlijk. Gewoon onoplettendheid van mij. En dan gebeuren dit soort dingen. Het zoveelste boek heeft zojuist het leven gelaten.

 

Nou ja, Hannibal is toch een vrij nare man. Terwijl Cyrus juist zo’n lief koppie heeft.

 

Maar naast de rust, die nodig is, heeft hij natuurlijk ook zijn dagelijkse uitje nodig. Dus nam ik hem mee naar de kermis. Prima socialisatie, denk je dan. Behalve dat Geldrop niet echt een kermisdorp is. Het was dan ook lang niet zo druk als ik had gehoopt. Cyrus wilde niet in deze attractie. Te saai. Autorijden met het vrouwtje is leuker.

 

En in het spookhuis hoefde hij ook niet. Zo zien jij en de grote baas er ook uit de ochtend na een feestje, dus wat is daar nou bijzonder aan, vond hij.

 

Maar zich uitgebreid laten aaien op een terras en een hamburger delen, dat vond hij een prima idee. Helaas geen foto.. Wel van de keuken. Hier zitten Cyrus en Truffel als ik weg ben. Voor Truffel zou het niet meer hoeven, maar ze houdt Cyrus graag gezelschap. Ik ben eigenlijk die lelijke plastic bakken helemaal beu.

 

Ik zou graag mooie stevige houten manden willen, die wat hoger zijn en dus extra-knus. Nou heb ik gelukkig een hele lieve vent…enfin, het resultaat ziet u een dezer weken wel.

 

Dit blogje sluit ik af met Cyrus en zijn mede-eigenaresse, oma.

Over een klein wandelingetje met een klein hondje.

Cyrus mag nog niet met de grote meiden mee. We hebben het één keer geprobeerd, en toen verdween hij met zo’n rotvaart achter zijn moeder aan de bossen in, en bleef nog even weg ook, dat we dat voorlopig maar niet meer doen. Eerst een heleboel groeien. Hij is teveel een zoon van zijn moeder, vrees ik, en te enthousiast om op topsnelheid door die bossen heen te raggen… Dus mag hij af en toe alleen mee, naar het bos, de Intratuin, de markt, de dierenspeciaalzaak enzovoorts.

Vanmiddag even lekker samen de hei op. Langs de koeienpoel, die nu geen poel meer is. Het hele bos is kurkdroog, geen druppel water meer te vinden. De begroeiing van het voormalige poeltje is wel interessant, een rode buitenrand, felgroene binnenrand..er zal toch geen UFO geland zijn?

 

De hei bloeit en is prachtig paars. Helaas geen zonnetje, was wel fijn geweest voor de foto.

 

Cyrus vindt het heerlijk en rent en snuffelt overal rond. Hij luistert goed, behalve als hij met andere honden speelt, dan heeft hij een hele tros bananen in zijn oren.

 

Ik zie dat ik het tuigje weer groter zal moeten maken, zit wat krap onder de oksels. Gisteren zat het nog goed.. Nou ja.

We komen Puck tegen, zij is een kruising boerenfox/whippet, een vrolijk en snel beestje. Cyrus vindt haar eerst een beetje spannend omdat ze veel en hard blaft, maar da’s snel over.

 

De koeien vinden het maar een rumoerig stel en steken de koppen bij elkaar om een klacht in te dienen.

 

Het is moeilijk om Cyrus in beeld te krijgen. Meestal heb je nog net een staartpunt. Ook hier springt hij al weer bijna uit beeld, maar ik heb hem nèt. Op het uiterste puntje van zijn neus na.

 

Dat was de wandeling alweer. Zoals gezegd, een klein blogje, over..etc. U weet het.

Maar ik wil op dit blog nog wel even mijn nicht Linda feliciteren.

Ze is niet alleen (bijna) jarig, maar ook geslaagd voor een nóg een specialisatie in haar beroep. Als fysiotherapeut is ze nu ook gespecialiseerd in bekkenbodemproblemen, een hele studie. En dan heeft ze ook nog een huis gekocht.. Dus trakteerde ze ons op een heerlijk etentje.

 

Dankjewel Linda, we hopen dat je heel gelukkig wordt in je mooie huisje!