Nog twee weken, dan vliegen we naar Indonesië. Heerlijk natuurlijk. Maar de honden moeten ook een fijne, goede en veilige vakantie hebben. Deze twee lieve mensen gaan daarvoor zorgen: Ron en Sabrina.

Ze houden ombeurten ons huis bewoond, compleet met eigen whippets en jacks, (jammer inbrekers, daar gaat jullie kans, maar er valt toch niet veel te halen) en gaan met veel liefde Donna, Cyrus en Truffel verzorgen.

Allebei fijne mensen die onze honden door en door kennen. Onze whippets zijn bijna wekelijks te vinden op het veilige veldje bij Ron, en we wandelen heel wat af, samen met de Jacks Skundi en Bjáni. Sabrina heeft de nestzuster van Donna, Indie, en de nestzuster van Truffel, Dakota. Ze weet precies wat voor vlees ze in de kuip heeft en is ook nog eens een professional qua hondenopvang. En, niet te vergeten, een ontzettend lieve meid. Ik denk dat de whippets ons amper zullen missen. En dat ze een hele hoop lol gaan maken met dit geweldige vakantie-animatieteam.

Dat is in ieder geval een punt om heel gerust over te zijn. En dus een pak van mijn hart.

Ook Tjibbie mag een paar dagen bij Ron en de Jacks blijven. Gaat-ie vast leuk vinden. Tjibbie dan. Mijn ouders komen ook de tuin, het omheinde veld en de Maggieweide eens bekijken.

Hun blik hemelwaarts gericht..

Blijft een prachtgezicht, zo’n ballon. Cyrus heeft een beetje pech. Hij heeft ineens een gat in zijn jas. Dus Mart en ik even rap naar de dierenarts om er wat nietjes in te laten doen. Shirtje geleend van Ron, paar tactisch geplaatste nietjes (in het katoen, niet weer in Cyrus’ velletje) en jawel, een professionele pyama.

Helaas heeft het niet mogen baten..vannacht heeft Cyrus de nietjes er zo goed als uitgekregen, het zal nu dus gewoon dicht moeten groeien. Straks maar even naar Dr van der Rijt, om de resten van de nietjes er even uit te plukken.

Zaterdagavond zijn Mart, Sabrina en ik even naar Tinne en Marc gereden, die bij ons in de buurt op een camping verblijven. Een hele mooie, waar we ook eens een coursingfeestje gehad hebben. Mart gaat met de motor, en ik bied Sabrina de scenic route aan. Die veel verrassingen blijkt te bieden, waaronder onverharde paden. Dadelijk mijn autootje maar even door de wasstraat halen. Maar het was wel mooi. Vanuit de verte dachten Sabrina en ik een ree te zien. Van heel ver af, dan. Maar toen we iets dichterbijkwamen leek het toch meer op een skeeler. Toen we nóg iets dichterbij waren, meenden we bij een nudistencamping beland te zijn. Echter, het bleken (een toch keurig geklede) Sarah en Coopertje te zijn. Heerlijk om behalve Marc en Tinne, ook Sarah en Tom en hun kids even te zien. En alle honden.

Marc laat de ware betekenis van relaxen zien. Over wifi hoeft hij zich ook geen zorgen te maken, hij heeft zijn vrouw bij zich.

Kate en Cooper spelen zich helemaal suf met elkaar. Prachtig om te zien, deze mooie pups.

Inmiddels is ook mijn blogjescameraatje weer terug van de dokter, had wat reparatie nodig. Maar hij doet het weer!

Fijne week allemaal, met hopelijk iets minder benauwd weer.